421 ÏJ
Gescheiden werelden
opvoeden
zaterdag 16 juni 2012
Vader en moeder zijn vijf
jaar getrouwd. Daar
hoort een romantisch
etentje bij. Ze hebben
gereserveerd op een terras in het
bos met mooie rozenpergola's die
heerlijk ruiken. Dochter Vivian
van 2 jaar mag ook mee. Ze is de
kroon ophet geluk van haar
ouders en hoort er dus bij. Als ze
op het terras aankomen, branden
de fakkels al. De ober haalt een
kinderstoel voor Vivian en het
feest kan beginnen. Eerst een glas
drinken en een mandje stok
brood. De ouders bestellen voor
zichzelf een glas wijn en voor
hun dochter een glas jus d'orange.
Dat smaakt de jongedame, binnen
een kwartier heeft ze een paar
stukken brood verorberd en haar
glas leeg. Haar ouders kijken goed
keurend toe. Zie je wel, hun Vi
vian is groot genoeg om mee uit
eten te gaan. Kijk eens hoe voor
beeldig ze zich gedraagt.
Vivian kijkt vanuit haar troon het
terras eens rond. Daar staat een
grote tafel met een lang wit kleed
erover. Wat een leuk verstopplek
je. En die flikkerende fakkels wil
ze ook wel van dichtbij bekijken.
„Ik wil eruit", meldt ze haar
ouders. „Maar lieverd, we zijn nog
niet eens begonnen. We krijgen
nog soep en vlees met gebakken
aardappeltjes, dat lust je toch zo
graag?" Vivian heeft even geen
honger meer, ze heeft geen zin in
gezellig een paar uur converseren
bij kaarslicht. Ze maakt aanstalten
om uit haar kinderstoel te klim
men. Haar ouders vinden dat
maar niks. Het is hier een heel chi
que tent, daar zijn ze vast niet blij
met kroost dat in de weg loopt.
„Dat zouden wij veel handiger
aanpakken", hoor ik veel ouders
zeggen. Zij zouden met hun kind
naar een kinderrestaurant zijn ge
gaan. Je hebt restaurants waar kin
deren in een speciale ruimte door
gediplomeerde leidsters in de ga
ten worden gehouden. Ondertus
sen kunnen de ouders rustig dine
ren. Een restaurant met inpandige
crèche dus. Er zijn ook restau
rants waar het één grote speel
tuin is. De kinderen mogen in
een ballenbak, ze worden ge
schminkt en er zijn talloze speel
toestellen. Er is zo veel te beleven,
dat ze de ouders niet lastigvallen
bij hun etentje.
Voor een keertje zijn dit leuke eet-
gelegenheden. Maar het heeft
niets te maken met hoe je een
kind leert zich te gedragen als je
ergens uit eten gaat. Want bij op
voeden hoort dat ouders hun kin
deren de regels van de samenle
ving leren, zodat ze zich op den
duur zelfstandig door het leven
kunnen bewegen. Als een restau
rant de regels aanpast aan kinde
ren, is dat de omgekeerde wereld.
We zien vaak dat de omgeving
wordt aangepast aan kinderen.
Kinderworst, kindertandpasta,
kindermode, kindertheater, kin
derprogramma's. Een kinderka
mer met kinderbehang en we zet
ten het vol met kinderspeelgoed.
Degene die ooit begon met het
scheiden van volwassenen en kin
deren was Rousseau.
Tijdens de Verlichting mocht de
tere kinderziel wat hem betreft
niet in aanraking komen met aller
lei onkuise grotemensenzaken.
De kinderwereld werd ver van de
volwassen werkelijkheid gehou
den, dat was in de eeuwen daar
voor nog nooit eerder gebeurd.
Het is aannemelijk dat toen ook
de puberteit met zijn puberteits-
problemen is begonnen. Want kin
deren zijn opeens van de ene op
de andere dag volwassen. Nu bij
voorbeeld mag een kind een dag
voor zijn 16e verjaardag geen
drup alcohol, een dag later krijgt
hij een vrijbrief om te feesten in
de kroeg. Ik wil hier geen plei
dooi houden voor terugkeer naar
het niveau van de middeleeuwen.
Maar het is wel zo dat we soms
doorslaan door alles apart voor
kinderen te organiseren. Ze moe
ten wel groot worden. Dat lukt
niet door ze klein te houden. Ze
moeten (en willen ook) meedoen
met de groten, dan kunnen ze af
kijken hoe zich te handhaven.
Meedoen bijvoorbeeld bij het uit
eten gaan. We beginnen dan met
alleen de hoofdmaaltijd. De rest
komt later.
Oordopjes verminderen
verwardheid op ic
Een simpele en goedkope manier
om de kans op verwardheid (de
lier) te verminderen bij mensen
die op de intensive care-afdeling
(ic) worden verpleegd: de patiënt
's nachts oordopjes indoen. Dit
halveert de kans op verwardheid
en als er wel verwardheid ont
staat, duurt het langer voordat dit
gebeurt. Door de oordopjes is de
nachtrust beter.
http://bit.ly/KzhQyK
Kans op terugkeer
gordelroos klein
Goed nieuws voor mensen die
een aanval van gordelroos hebben
gehad. De kans dat zij nogmaals
met deze pijnlijke uitslag te ma
ken krijgen, is klein: minder dan
een half procent. De aanval van
gordelroos prikkelt het afweersys
teem om (opnieuw) afweerstof-
fen te maken tegen het waterpok-
kenvirus, dat op latere leeftijd
soms ook gordelroos veroorzaakt.
http://bit.ly/KOJvxl
Kinderen met dyslexie lezen
makkelijker met spaties
Kinderen met dyslexie lezen een
stuk sneller en foutlozer als de let
ters verder uit elkaar worden afge
drukt. Ongeveer zo. Het snel
ler en beter lezen, bevordert het
leesplezier bij de dyslectische kin
deren, blijkt ook uit het onder
zoek. En meer lezen is de beste
manier om de ernst van de
dyslexie te verminderen, aldus de
Italiaanse onderzoekers.
http://bit.ly/K8orH5
illustratie Eliane Gerrits
door Annie de Vreugd
Eeuwige trouw
beloven aan jezelf in
voor- en tegenspoed, door dik en
dun. Een geintje of een modieus verschijnsel? Nee
zeker niet, zegt Barbara Tammes. Wat je met een huwelijksgelofte aan
jezelf doet, is verantwoordelijkheid nemen voor je eigen geluk.
door Dora Rovers
Verliefd worden op jezelf met jezelf
in ondertrouw gaan, een bruids
taart maken en met jezelf in het hu
welijk treden. Wie op deze manier
trouwt, draagt bij aan vergroting van de hoe
veelheid liefde. Want, zo is de overbekende
redenatie; je kunt pas oprecht van een an
der houden als je werkelijk van jezelf houdt.
Dat ze hiermee niets nieuws vertelt, reali
seert Barbara Tammes (45) zich wel. „Ik
kom terug op universele waarden. Maar die
moet je wel honderd keer horen, steeds op
een andere manier, voordat ze, op een gege
ven moment, blijven hangen. Ik geloof in
derdaad dat als je van jezelf houdt, je meer
te geven hebt aan een ander."
Tammes maakte daarom Het Trouwboekje;
handleiding voor een gelukkig huwelijk met je
zelf. Geen doktersroman om bij weg te zwij
melen, maar een doeboek; een speelse en
ongedwongen manier om, voor wie dat wil,
'ja' te zeggen tegen zichzelf, met inbegrip
van tekortkomingen.
Vrouwen leggen de lat voor zichzelf name
lijk erg hoog, vindt Tammes. „We willen
veel rollen vervullen en als dat allemaal niet
lukt, zijn we vernietigend in het oordeel
over onszelf We meten ons voortdurend
met andere vrouwen. We vergelijken ons
nooit met het geheel van iemand anders,
maar met delen; de mond van de een, het
haar van een ander, de kleine voetjes, of de
carrière van weer iemand anders."
Jezelf straffen, minderwaardig voelen en ver
ontschuldigen, vrouwen zijn er in de ogen
van Tammes meesters in. Bovendien geven
ze de verantwoordelijkheid om gelukkig te
worden maar al te makkelijk uit handen.
„Ergens is er, zelfs in het meest geëmanci
peerde achterhoofd, de prins die alles goed
komt maken. Maar als je vindt dat je er niet
toe doet, en dat je niet mooi en goed ge
noeg bent, kan iemand anders dat niet voor
je invullen." En als er, zoals bij iedereen,
minpunten in je karakter zijn, benoem die
en accepteer ze, adviseert Tamme. „Zeg er ja
tegen." Als je met een ander trouwt, neem
je diens mindere kanten toch ook voor lief
Wie met een brandweerman trouwt, weet
dat die soms midden in de nacht weg moet.
Wie met een boer trouwt, weet dat vakan
ties lastig te regelen zullen zijn.
De schrijfster vindt het feit dat iemand „vol
doet en een leuk mens is", meer dan vol
doende reden om met zichzelf in het huwe
lijksbootje te stappen. Via haar boek zijn
goede eigenschappen en verdere pluspun
ten - de bruidsschat - te inventariseren.
Daarna komen vragen aan bod als; 'met wie
ga ik nu eigenlijk trouwen, wat ga ik belo
ven' en 'wat mag ik verwachten?'
Tammes, reclamevrouw van origine, weet
bekende levensinzichten speels te brengen.
Slogans maken is één ding, Tammes pakt
het grondig aan. Zo maakte ze als copywri
ter in de reclame een campagne over het be
lang van het betrekken van mannen bij de
zorgtaken. Als extra creëerde ze een draag-
doek, in krijtstreep opdat die zou combine
ren met het pak van de vader. Een kleding-
keten, die door haar was benaderd, gaf de
koper van een herenkostuum een bijpassen
de draagdoek cadeau.
Ook nu komt ze met een totaalconcept;
