Oranje in gevecht met
321 - I
Een bittere aftocht dreigt bij
Staat van Oranje
Tafeltjesdag
zaterdag 16 juni 2012
te broek en zwarte kousen.
30,7 procent (67 van de 218) van alle
EK-duels eindigde in een uitslag met een
verschil van twee goals of meer.
door Leon ten Voorde
Het was gisteren tafel
tjesdag bij Oranje en
dat betekent dat de spe
lers het streng bewaak
te fort verlieten voor een ontmoe
ting met hun vrienden van de
pers. Het drukst was het bij het ta
feltje van de aanvoerder. Logisch.
De acht man rond Mark van Bom
mel zeiden het niet hardop, maar
ze gingen allemaal bij hem zitten
omdat ze denken dat hij morgen
zijn laatste interland speelt.
Ondanks alle frustraties en alle
kritiek zaten de spelers er wel, op
het dakterras met prachtig uit
zicht over Krakau. Dat mag nor
maal lijken, maar dat is het in de
ze wereld niet. De Duitse spelers
renden woensdag na de wedstrijd
door de mixed-zone, alsof ze wer
den nagezeten door een stel bloed
honden. Geen enkele verslaggever
kreeg een woord. Onze jongens
hadden verloren, maar bleven
diep in de nacht wel keurig staan
voor de blocnotes en de camera's.
Voor journalisten zijn de gesprek
ken met Van Bommel en Wesley
Sneijder het best. Van Bommel
stapt uitdagend de boksring in.
Hij deelt uit en incasseert. Wie de
strijd met hem aandurft, komt
bijna altijd met een goed verhaal
thuis, omdat Van Bommel wei
gert in een bad vol clichés te gaan
liggen. Kabouter Wes is een man
netje met nukken en streken,
maar voor de media is hij goud
waard. Sneijder staat iedereen te
woord. Legt de benen op tafel,
drinkt eén espresso en verhaalt
dan net zo makkelijk over zijn
moeder die een hartaanval heeft
gehad als over Oranje.
Misschien Was het gisteren wel
de laatste tafeltjesdag van dit toer
nooi. En de laatste van Van Bom
mel voor altijd. Alle ballen op
Wes dan maar, de toekomstige
aanvoerder van Oranje.
Het kan er nog wel bij in de put
van ellende. Alsof de uitgangspo
sitie nog niet beroerd genoeg is,
moet het wonder van Charkov
ook nog eens geschieden tegen
de Angstgegner. Als Nederland
aan Portugal denkt, is de frustra
tie dichtbij.
door Leon ten Voorde
KRAKAU - Portugal is voor Oranje
die notoire lastpak in een steegje:
vanwege vele slechte ervaringen in
het verleden, ga je er liever met
een wijde boog omheen. Maar
soms is er geen ontsnappen moge
lijk en dan wacht alleen die ene
route langs het grote gevaar.
De statistieken laten de cijfers van
een gezakte examenkandidaat
zien: akelig beroerd dus. Neder
land kwam Portugal tot dusverre
tien keer tegen en alleen in 1991
werd er een keer gewonnen. Ver
der regende het teleurstellingen te
gen het land, dat op de een of an
dere manier altijd het slechtste bij
Oranje naar boven haalt.
Kijk de geschiedenis er maar op
na. Als Nederland Portugal treft, is
de opwinding en de frustratie al
tijd dichtbij.
Louis van Gaal die ruzie maakt
met de pers en zijn spelers verrast
met een bizarre opstelling, een toe
schouwer op de tribune die op
een fluit blaast waardoor er een te-
gengoal komt en Dick Advocaat
die stopt als bondscoach na de ne
derlaag in de halve finale op het
EK van 2004. Het gebeurde alle
maal tegen de Portugezen.
Maar de meest verse herinnering
is ook meteen de meest gênante,
de achtste finales op het WK in
Duitsland, beter bekend als de
Slag om Neurenberg. Het duel
heeft meer weg van een bijeen
komst van slagers dan van een
voetbalwedstrijd. Zelfs met vier ro
de kaarten en vijftien gele kaarten
krijgt scheidsrechter Valentin Ivan-
ov beide ploegen niet in het ga
reel. Dat Oranje verliest van Portu
gal is uiteindelijk nog het minst op
zienbarend. Dat is onderhand een
gewoonte geworden.
Stijn Schaars, middenvelder van
Sporting Lissabon, heeft wel een
idee waarom Portugal voor Neder
land dat stuk is dat je telkens beet
denkt te hebben, maar dan toch
weer uit de handen valt. „Portuge
zen hebben een aangeboren pas
sie. Dat zit in hun bloed, in hun
cultuur. Zij weten onder bepaalde
omstandigheden een enorm tem
perament op te wekken waar Ne
derland in het verleden vaak op
stuk is gegaan", zegt hij. „Dat wil
niet zeggen dat wij geen passie
hebben, maar het is anders. Wij
zijn nuchterder, en meer vande
tactiek en techniek. Wij beredene
ren de dingen, bij Portugal ont
staat soms zomaar iets. En voor
een tegenstander is het soms lastig
om met dat opportunisme om te
gaan."
De Gendtenaar heeft na een jaar
Lissabon wel gemerkt dat het er in
Portugal heel anders aan toegaat.
Te midden van al die prachtige
bloemen op het land, doet ook de
schoffel regelmatig z'n verwoesten
de werk. „Er gebeuren af en toe
dingen in een wedstrijd, waarbij je
je hart vasthoudt. Dan volgt er
weer een enorme doodschop. Ver
dedigers bij ons moeten altijd mee-
voetballen en inschuiven. Verdedi
gers in Portugal hoeven dat niet.
Die zijn vaak groot en sterk en
moeten op de eerste plaats ballen
veroveren. De rest is bijzaak. Bij de
nationale ploeg staan er nu ook
twee van zulke types achterin.
Voetballend zijn het niet de beste
spelers, maar ze kunnen wel kil
len."
Mark van Bommel en Bert van Marwijk (rechts), zijn nu ineens niet meer
captain en coach, maar schoonzoon en schoonvader, foto Jerry Lampen/ANP
door Roel Wiche
KRAKAU - Natuurlijk had hij zijn
geheim eerst gedeeld met Coocky,
de voetbalfluisteraar bij wie spe
lers hun hart kunnen uitstorten.
Mark van Bommel stapte ergens
in het najaar van 1998 naar Dick
Voorn, destijds assistent-coach van
Fortuna Sittard, om hem te vertel
len dat hij 'vlinders in de buik'
had. En jawel, van de dochter van
de trainer. Niet veel later belde de
jonge middenvelder, toen nog met
vlassnorretje, met bonkend hart
aan bij huize Van Marwijk.
Bert, zijn coach, deed open en gaf
toestemming voor de eerste date.
Die avond gingen Mark van Bom
mel en Andra van Marwijk naar
The Truman Show, in de bios
coop. Gevolgd door een hambur
ger bij McDonald's.
Veertien jaar later zijn ze innig
met elkaar vervlochten, de levens
lijnen van Bert van Marwijk (60)
'Een aanvoerder mag toch
wel eens gewisseld worden,
of zie ik dat verkeerd?'
en Mark van Bommel (35) lopen
als de draden van een suikerspin.
Bondscoach en aanvoerder van
Oranje, schoonvader en schoon
zoon, binnenkort ook buren in
Meerssen. Allebei hetzelfde soort
karakter. Eigenwijs en koppig, ge
dreven en veeleisend. Stabiele per
soonlijkheden, leunend op een
vaste groep vertrouwelingen. Wars
van ingrijpende veranderingen. Fa
miliemensen. Bezeten van voetbal.
Toen Van Marwijk in september
1997 trainer van Fortuna werd, zat
Van Bommel op de reservebank.
Hij zette hem in de basis, om er
nooit meer uit te gaan. Van Mar
wijk haalde hem bij zijn entree als
bondscoach in 2008 meteen terug
bij Oranje, na een twee jaar duren
de boycot onder het regime van
Marco van Basten. En later werd
Van Bommel aanvoerder. Anders
om wordt de coach door zijn be
langrijkste adjudant geprezen om
