Wenen aan
Adriatische
i7reizen
James Joyce is er,
in de vorm van
een standbeeld
Italië heeft een die stad weinig op de rest
van italië lijkt. In Triëst keek Koen
Verhelst uit over de Adriatische Zee. Hij
laafde zich aan de intellectuele sfeer die
een eeuw geleden schrijvers en
aristocraten aantrok.
reizen@wegener.nl
024-3650360
Zaterdag 9 juni 2012
Uiterst links: Levensgroot bronzen
beeld van James Joyce.
Links: Het oudste bouwwerk van
Triest, de Boog van Riccardo.
Onder: Kasteel Miramare, uitkijkend
over de Adriatische Zee.
foto's Cinta Kupse
Nederland heeft Maas
tricht, een stad die vol
gens veel bezoekers
en inwoners niet echt
bij de rest van het
land hoort. Hij ligt veel dichter bij
grote buitenlandse steden. Die
buurlanden zijn merkbaar aanwe
zig: op straat klinken minstens
vier verschillende talen.
Italië kent precies zo'n stad. Triëst
leun je dan ook met recht het Maas
tricht van Italië noemen. En net
als Maastricht koestert Triëst zijn
isolement. Venetië is al gauw twee
uur rijden. Rome, daar praten ze
hier niet eens over.
Dat het belangrijkste plein Piazza
del Unita d'Italia heet, doet niets
af aan de historische trots van de
Triëstenen. Ze zijn eerst en vooral
inwoners van hun stad en dan pas
Italiaan, als een stiekeme exclave.
Met de eenheid binnen de stad is
overigens niets mis: mensen van
veel verschillende etniciteiten le
ven samen.
Triëst is één van de weinige ste
den buiten de Balkan met een Ser
visch orthodoxe kerk die er ook zo
uitziet. Dan is er nog een synago
ge, een Grieks orthodoxe kerk en
een hele trits katholieke en andere
christelijke kerken.
In die stad wandelen we onder lei
ding van gids Edi door de smalle
steegjes van de oudste wijken. Het
oranje, geel, blauw en groen op de
muren spat ons tegemoet in de fel
le Adriatische zon. De wind steekt
zo nu en dan op, vooral in de
Windstraat. Die is vernoemd naar
de valwind die Triëst op gezette tij
den teistert.
We lopen verder, heuvelopwaarts.
Boven staat de basilica San Guisto,
die lijkt te dutten tussen de olijfbo
men. De oude kerk biedt een wat
trieste, maar berustende aanblik.
Aan dit gebouw kleeft niet de gran
deur van de enorme katholieke ka
thedralen die je overal in Italië
vindt. Dat komt, omdat de kerk al
in de vijftiende eeuw werd ge
bouwd. Je ziet het aan de simpele
stenen en het ontbreken van uit
bundige versiering.
Na een uur laat onze gids zijn vol
gelingen aan hun lot over. Tijd
voor een tussendoortje. We gaan
naar de Gelateria Zampolli. Deze
ijswinkel zal een vaste stop wor
den tijdens drie dagen in deze
stad. Nooit geweten dat ijs van pu
re chocolade met spaanse peper zo
lekker is.
De gekste bezienswaardigheid van
Triëst staat niet in de stad zelf: het
kasteel Miramare, geesteskind van
aartshertog Maximiliaan van Oos
tenrijk, jongere broer van keizer
Franz-Joseph. Maximiliaan liet het
kasteel bouwen in i860, middenin
de gouden eeuw van Triëst als ha
venstad.
Miramare is een neo-gotisch ge
vaarte waaraan de afgelopen 150
jaar nauwelijks iets veranderde.
Het staat op zo'n 7 kilometer van
Triëst, op een uitstulpinkje van de
kust. Binnen is het alsof Maximili
aan er gisteren nog woonde. In
zijn persoonlijke slaapkamer, ont
worpen naar het voorbeeld van
een scheepskajuit, zie je hem bij
wijze van spreken rondsnuffelen
op zoek naar grote zeekaarten.
Dankzij de ligging werd Triëst de
trotse Centraal-Europese stad die
het lange tijd bleef. Iets meer dan
drie eeuwen geleden was het de
enig havenstad van formaat van
de Habsburgse Monarchie, die
toen regeerde over het grootste
deel van Midden-Europa. Na We
nen en Boedapest was Triëst de be
langrijkste stad en dat bracht rijk
dom en veel welgestelde bezoe
kers.
Tot na 1900 bleef Triëst een favo
riete bestemming voor de welge-
stelden. Wenen aan zee' was in
die dagen een kosmopolitisch
oord. De psychiater Sigmund
Freud logeerde er, veel schrijvers
woonden er en de Habsburgse aris
tocratie huisde er graag.
Op de Ponterosso, een van.de
bruggen over het Canal Grande, lo
pen we een van die schrijvers te
gen het lijf Alhoewel, de Ier James
Joyce staat hier in de vórm van
een bronzen standbeeld.
Dit Canal Grande, dat in niets lijkt
op de beroemde Venetiaanse
naamgenoot, is een heerlijke plek
voor een snack, terwijl je zit op
een drijvend terras, onder de pein
zende blik van de bronzen Joyce.
Bij elk biertje krijg je hapjes: olij
ven, stukjes brood met ham, mini-
pizzaatjes.
Een andere plek in Triëst waar Joy
ce en Freud wellicht een kop kof
fie hebben gedronken is Cafe Tom-
measeo. Dit elegante café heeft de
intellectuele fin de siècle-sfeer pri
ma weten te behouden, mede
dankzij de Weense spiegels. En na
tuurlijk serveert het een menu ver
noemd naar James Joyce.
SS1
MM Ryanair vliegt drie keer per week
van Düsseldorff-Weeze naar
Triëst. Prijzen vanaf 60 euro. De
bus brengt je in een uur naar het
Centraal Station.
Maak in Triëst gebruik van de zo
geheten FVG Card. Daarmee
kan je voor weinig geld of gratis
van veel voorzieningen gebruik
maken. De kaart is ook geldig in
Gorizia, Udine en andere plaat
sen in de regio. De card is ver
krijgbaar in de toeristenbureaus.
De Grotta Gigante is een enor
me grot net buiten Triëst, nabij
Opicina. De historische tram van
af Piazza Oberdan klimt de steile
helling op. Neem in Opicina bus
42 naar de grot.
Informatie:
www.castello-miramare.it
www.caffetommaseo.com
www.turismofvg.it
www.grottagigante.it
yA? Reageren?
reizen@wegener.nl
Triëst
