ii spectrum
Zaterdag 9 juni 2012
ge kinderen hadden misbruikt. Flóvin O,
een van de verdachten in de beruchte Am
sterdamse zedenzaak rond Robert M., zou
via een webcam live hebben meegekeken.
Op 12 juni, de internationale dag tegen kin
derarbeid, begint zijn rechtszaak.
Of het tot een veroordeling komt van de
Filipijnse vrouwen, is nog maar de vraag.
„Processen duren jaren, rechtbanken zijn
niet kindvriendelijk ingericht en er is te
weinig kennis in het vergaren van bewijs",
zegt Noemi Truya van het Childrens Legal
Bureau in Cebu dat misbruikte kinderen
juridisch bijstaat. „De chatsessies worden
meestal niet opgenomen. Zodra de compu
ter wordt uitgezet, is het bewijs verdwe
nen. De overheid heeft sinds kort voor het
eerst specialisten uit de Verenigde Staten
ingehuurd om technisch bewijs te verza
melen. Ook wordt onderzocht of er crimi
nele organisaties achter zitten. Het aantal
rechtszaken waarbij sprake is van cyber-
seks is nog op de vingers van één hand te
tellen. De beste methode is het op heter
daad betrappen van de mensen die de kin
deren dwingen tot de webcamseks. Maar
de kans op een heterdaad is uiterst klein.
Bovendien heeft deze vorm van kinderar
beid bij de politie geen enkele prioriteit."
Met gelden van de hulporganisatie Terre
des Hommes vangt de Filipijnse organisa
tie Forge misbruikte kinderen op. Forge
schat dat alleen al in de stad Cebu - met
900.000 inwoners de vierde stad van de Fi-
lipijnen - zo'n 1.000 kinderen in de seksin
dustrie werken, zowel jongens als meisjes.
Hoeveel kinderen achter een webcam moe
ten plaatsnemen, is moeilijk in te schatten,
omdat deze vorm van misbruik meestal
achter gesloten deuren plaatsvindt. Sinds
2008 heeft Forge ongeveer 300 kinderen
uit de business gehaald. Sociaal werker
Sheila Baylosis: „We spreken de kinderen
op straat aan en proberen hun vertrouwen
te winnen. We hebben een opvanghuis ge
bouwd waar de kinderen kunnen komen
wonen, totdat ze de middelbare school
hebben afgemaakt. Ondertussen steunen
we de ouders financieel, omdat voor hen
een belangrijke inkomstenbron is wegge
vallen. Daarnaast zorgen we voor psychi
sche begeleiding. Veel kinderen zijn getrau
matiseerd, voelen zich schuldig of zijn de
pressief. We proberen de kinderen een
nieuwe richting in hun leven te geven met
gerichte opleidingen en trainingen. Ook is
het van belang hen opnieuw te leren wat
goed en wat slecht gedrag is."
jean-Ann en Stephany hebben hun leven
inmiddels weer behoorlijk op de rails.
Stephany zet haar eigen ervaringen in om
meisjes uit de seksindustrie te begeleiden.
Jean-Ann droomt niet langer van trouwen
met een rijke westerse man, maar ziet haar
toekomst in haar eigen land. „Ik probeer
deze periode achter me te laten én werk
nu hard om mijn middelbare school af te
maken. Mijn droom is sociaal werker te
worden. Dan kan ik mijn eigen ervaringen
toch nog inzetten voor iets goeds."
reageren?
spectrum@wegener.nl
cyberseks.
ste deel in handen van anderen: de politie
agent die de andere kant op kijkt, de neef
die als tussenpersoon optreedt, de eigenaar
van het internetcafé en de buurt die
zwijgt. Uiteindelijk blijft er voor het meis
je 1 a 2 euro per dag over, net genoeg om
een kilo slechte rijst te kopen of het school
geld van een broertje of zusje te betalen.
„Het probleem is dat cyberseks door Filipij-
nen niet als schadelijk wordt gezien, om
dat er geen fysiek contact is met de klant",
zegt sociaal werker Sheila Baylosis.
„Ouders moedigen hun kinderen zelfs aan
voor de camera plaats te nemen. Soms
worden ook jongere broertjes, zusjes of
buurtkinderen ingeschakeld. Het levert re
latief eenvoudig geld op en is makkelijk te
organiseren. De familie koopt voor een
paar tientjes op afbetaling een tweede
hands computer met internetverbinding
uit het Westen. De betalingen verlopen
via anonieme, internationale geldbureaus."
Zodra de betaling binnen is, krijgt het
meisje een seintje dat 'de show', zoals een
chatsessie wordt genoemd, kan beginnen.
Sheila Baylosis: „Met het geld dat het meis
je verdient, kan een heel gezin en soms
zelfs een hele buurt worden onderhouden.
Voor ouders van grote en arme gezinnen
is het dan ook een verleidelijke manier om
geld te verdienen. Ze staan niet stil bij of
negeren de psychische schade die een kind
kan oplopen met de chatsessies. Over het
algemeen geldt: hoe langer de periode
waarin het kind is misbruikt, hoe groter de
gevolgen. Die kunnen bestaan uit depressi
viteit, angst- en schuldgevoelens, concen
tratieproblemen en een negatief zelfbeeld.
Ook kunnen kinderen problemen krijgen
in latere seksuele relaties."
Een ander gevaar van cyberseks is dat de
stap naar echt fysiek contact voor sommi
ge kinderen klein is. Dat overkwam de nu
18-jarige Stephany. Vanaf haar 12e chatte
ze vrijwel dagelijks, ook met mannen uit
haar eigen stad. Een van haar chatvriend-
jes wilde echte seks.
„Uiteindelijk stemde ik in voor een bedrag
van 100 dollar", vertelt Stephany. „Ik nam
shabu, een goedkope variant van cocaïne,
om het wat gemakkelijker te laten verlo
pen. We gingen naar een hotel waar ik
ben ontmaagd. Ik was toen net 14 jaar. Na
afloop vroeg hij of ik nieuwe condooms
wilde gaan kopen. Toen ik terugkwam,
was hij verdwenen, zonder te betalen. La
ter bleek hij alles op video te hebben opge
nomen. Die film circuleert nu ergens op
internet. Daarna heb ik een paar jaar als
prostituee op straat gewerkt Ik werkte van
tien uur 's avonds tot vijf uur 's ochtends.
Soms liet ik me betalen in beltegoed. Ik
had ook politici, onderwijzers en politie
agenten als klant. Overdag sliep ik, dus
naar school gaan, was er niet bij."
Er staan op de Filipijnen strenge straffen
op seksuele uitbuiting van kinderen. Vol
wassenen die een kind dwingen tot seksu
ele handelingen voor een webcam riske
ren twintig jaar cel. Op fysiek seksueel con
tact met een kind staat zelfs levenslang.
Eind vorig jaar pakte de politie op de Fili
pijnen twee vrouwen op die twee zeer jon
Amper 13 jaar is Jean-Ann als
haar neef uit een naburige
sloppenwijk haar een bij
baantje aanbiedt: kaarsen
verkopen op de markt in de
Filipijnse stad Cebu. Het meisje grijpt die
kans met beide handen aan. Haar vader is
werkloos en moeder verdient te weinig
om haar negen kinderen te voeden.
Al op de eerste werkdag pakt het bijbaan
tje heel anders uit. In plaats van kaarsen
verkopen, wordt het Filipijnse meisje voor
een webcam geplaatst. Ze moet chatten
met onbekende, naakte mannen die haar
vragen haar blouse uit te doen. „Hoe meer
de klant wil te betalen, des te verder moes
ten we gaan. Ik moest mijn borsten betas
ten, terwijl hij masturbeerde", blikt de nu
17-jarige Jean-Ann beschaamd terug. „Ik
voelde me verdrietig en klein. Als ik eraan
terugdenk, voel ik me schuldig."
Ze laat het internetcafé zien waar het alle
maal gebeurde. In een kleine, benauwde
ruimte aan de rand van een sloppenwijk
staan twee rijtjes van vijf computers. Twee
meisjes zijn net aan het werk. Terwijl op
de computer ernaast een paar jongetjes on
verstoorbaar een spelletje spellen, chatten
de meisjes gelijktijdig met verschillende
mannen. Ze loggen in in een chatroom, ty
pen zinnen met woorden als homy (geil)
en very young (heel jong) en binnen de
Jean-Ann (links) en Stephany, slachtoffers van
kortste keren melden zich diverse klanten.
Voor de hoogste bieder gaat ook de web
cam aan. Op het scherm verschijnt een
blanke man van midden vijftig, volledig
naakt. Het meisje spreekt hem aan als su-
gardaddy (suikeroom). Voor jonge man
nen is boyfriend de vaste aanspreektitel. In
elk zin komt minstens een keer ooh baby,
yes baby voor. Dit keer blijven de kleren
aan en blijft het bij ophitsend taalgebruik.
Een chatsessie levert, afhankelijk van de
wensen van de klant, tussen de 20 en 200
euro op. Daarbij geldt: hoe jonger, hoe
duurder. Boven de 20 euro gaat de blouse
uit, boven de 50 euro ook de broek. Specia
le wensen zijn nog duurder. Ouders schrik
ken er niet voor terug zeer jonge kinderen
in te zetten, soms zelfs onder de 10 jaar.
Van de opbrengsten verdwijnt het groot
