141 meningen
brieven
cor de jonge
zaterdag 9 juni 2012
Brieven (max. 150 woorden)
richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 91
4330 AB Middelburg
0118-434005
lezersredacteur@pzc.nl
Tweetalig
Laatst kopte deze krant: 'Tweetalig
onderwijs is een must'. Wat een
klinkklare onzin is dat! Zolang je
in streken als Limburg en Fries
land, maar soms ook hier in de re
gio, nog in een soort Koeterwaals
wordt geantwoord als je de weg
vraagt en de schooljeugd zich be
dient van een soort 'tienertaaltje'
op de pc, mag daar toch geen spra
ke van zijn. We willen wel dat al
onze buitenlandse inwoners ver
staanbaar Nederlands spreken. Dat
is natuurlijk heel terecht. Maar we
maken er zelf vaak een potje van.
Nee, leer liever eerst maar behoor-
lijk je eigen taal. Engels is daar
naast dan mooi meegenomen als
je eens een gebruiksaanwijzing of
advertentie wilt lezen. Want daar
in valt ook al vaak geen zinnig
woord Nederlands meer te lezen.
Johan Sinke,
Herberdsland 68, Middelburg
Aangezichtspijn
Jarenlang heb ik getobd met aarige-
- zichtspijn, een bij zeer velen.onbe
kende aandoening. Na de diagnose
bij de huisarts 'Trigeminus Neural
gie' begon de zoektocht naar de
juiste preventieve medicatie en het
ondergaan van diverse pijnblokka-
de's, een tocht langs vele artsen.
Vaak ook loop je tegen onbegrip
van je omgeving aan, waardoor je
snel in een sociaal isolement te
recht komt. Na vier maal een pijn-
blokkade hielp dit niet meer even
als iedere vorm van medicatie. De
normale dingen in het leven als
eten, drinken, praten, wassen, sche
ren en tandenpoetsen werden een
ware lijdensweg. De zoektocht
- naar hulp en de vraag hoe nu ver
der was een feit. Tot het bezoek
aan de arts (Neurochirurg) van het
Sint Elisabeth Ziekenhuis te Til
burg, die mij adviseerde het onder
gaan van een hersenoperatie waar
bij decompressie van de Trigemi
nus Zenuw plaats vindt. In februa
ri 2009 door betrokken neurochi
rurg geopereerd en tot op heden
pijnvrij. Aangezichtspijn valt niet
onder de categorie van een levens
bedreigende ziekte of aandoening,
maar drijft-je geestelijk vaak heel
msmmesmssssas
ver door de hulpeloosheid.
Henk Leijnse
Rotterdamsekaai 57, Middelburg
Rechten
We hebben een samenleving ge
bouwd waarbij de nadruk ligt op
rechten, maar rechten zonder plich
ten brengt een samenleving uit ba
lans. Teveel mensen hebben we af
hankelijk gemaakt van een bij
standsuitkering. Met deze scheefge
groeide gedachtegang moet radi
caal gebroken worden. Dankzij de
ze regering zien we een kentering
naar de plichtenkant. Liet begint
bij een sollicitatiegesprek, netjes en
verzorgd er uitzien, dat verhoogt
de scoringskans op werk. Kennelijk
is het geitenwollen sokken tijdperk
voorbij. Daarnaast: werklozen die
aangeboden werk hardnekkig wei
geren, dat laat zich makkelijk ra
den, verliezen het recht op een uit
kering. Wie niet wil werken, moet
voelen. Omgekeerd voor wie niet
kan werken, is er de sociale zeker
heid. Bovendien: uitkeringsgerech
tigden zouden zich eens moeten af
vragen, wat kan ik in nuttige zin
voor economie en samenleving be
tekenen, want arbeid stelt een
mens niet voortdurend bezig te
zijn met eigen zorgen. Kortom:
werken geeft zin aan het leven en
bevordert mentaal en fysiek de le
vensduur!
Willem Cornells Murre
Irislaan 16, Vlissingen
Megastallen
In megastallen is productie en over
leving alleen nog mogelijk vanwe
ge groeibevorderaars en preventief
medicijngebruik. Jaarlijks wordt bij
voorbeeld 550.000 kilo antibiotica
gebruikt. Het Vervuilt zo ook het
milieu en ons voedsel. De me-
ga-plofdierproductie is een grote
kweekvijver van gevaarlijke mi
cro-organismen en is-zo een gevaar
voor de volksgezondheid. De
EHEC- en Qjkoortscrisis waren al
kleinschalige voorbeelden, waarbij
zelfs tuinbouwproducten van colle
ga-boeren door mest levensgevaar
lijk werden. Regelmatig worden
steeds meer nieuwe gevaarlijke mi
cro-organismen gevonden.
Deze vorm van voedsel-/eiwit pro
ductie is zeer inefficiënt, milieube
lastend en strijdig met noodzake
lijk duurzaam beleid. Door de ex
port vanuit onze plofkipproductie
gaan zelfs met ontwikkelingshulp
gefinancierde boertjes in Afrika
weer failliet.
De opschaling naar 50.000 of meer
dieren per stal is slecht voor mens
en dier en functioneert niet meer
optimaal. De staatssecretaris moet
veel meer inzetten op echte innova
ties en gedragsverandering bij con
sumenten.
H. Steehouwer
Zuidsingel 69, Middelburg
Hedwigepolder
Een megastal roept bij het publiek gemengde reacties op.
foto Jacob van Essen freelance/GPD
2 februari 1953. 's Avonds laat gaat
de telefoon. Mijn beste vriend belt
en vertelt over de enorme ramp in
Zeeland. Of ik mee wil om te hel
pen. Via Rotterdam gaan we met
een oude legertruck naar Zeeland.
Het weer is verschrikkelijk. We rij
den over wegen waar een meter
water op staat.
We proberen te redden wat er te
redden is. De omstandigheden zijn
niet te beschrijven. Na een dag of
twee val ik in een klein cafe onder
een biljart op de houten vloer in
slaap van moeheid. Na een dag of
drie kom ik weer thuis. Hulde aan
de ploeg van onbekenden die ons
er veilig doorheen heeft geholpen.
Met dit schrijven hoop ik dat de
Zeeuwen sterk zullen blijven in
hun strijd tegen het eeuwige wa
ter. Dat ze de waanzin van het on
der water zetten van hun grond
zullen weerstaan.
Ik - nu bijna 90 jaar - kan ze jam
mer genoeg niet meer helpen.
Niels Andersen
Voedingskanaalweg, Maastricht
Haan
De geschiedenis blijft zich herha
len. Ik herinner mij een discussie
over overlast van voetballende
jeugd in de Goese Polder in de ja
ren 90.
Wat te doen? Eerst ga je praten: on
derhandelen. Als dat niets oplost,
blijven er twee dingen over. Of je
probeert de situatie te accepteren'
of je verhuist.
Ik moet eraan terugdenken als ik
de stroom berichten lees over de
haan in Maalstede, Kapelle. Het
zou toch te zot voor woorden zijn
als de gemeente Kapelle voor een
haan de APV zou aanpassen.
Wat dan te doen bij kwakende Jcik-
kers of katers die tekeer gaan? We
leven in één van de dichtstbevolk
te landen ter wereld. Het is geven
en nemen.
Maar ik heb een tip voor de buur
vrouw van de haan. Laat u door
een hoorspecialist oordoppen aan
meten. U zult zien dat uw nacht
rust verbetert.
Gisela Nijsse
Ring 5, Oud-Sabbinge
