Eersterangs eten
6 luit
h K.rdeS g
donderdag 7 juni 2012
Boka Bizarro Beach.
Bofkonten zijn we. Ech
te bofkonten. Net op
de eerste echte zomer
se vrijdagavond zit
ten wij aan een tafel
bovenin de nieuwe strandtent
op de Nolledijk in Vlissingen:
Boka Bizarro Beach is de naam,
het sjieke zusje van Panta Rhei,
de oude bekende strandtent die
op de begane grond gevestigd is.
We kijken vanachter glas op de
borden van de gasten van de
strandtent beneden. Daar eten ze
tongetjes, zo te zien, en pasta en
frietjes. Zij eten met de voeten in
het zand. Wij zitten er iets forme
ler bij, op meubels van mooi teak
hout en zittingen van fraai linnen.
Boven ons hoofd zijn witte zeilen
gespannen, tegen het zonlicht, het
ronde terras is afgeschermd met
glas, zodat je ook bij een briesje
comfortabel zit.
Eind maart ging het nieuwe pavil
joen open: een imposant bouw
werk van hout en glas op de Vlis-
singse Nolle: nieuwbouw was
noodzaak nadat de oude Panta
Rhei was afgebrand: de plannen
werden steeds maar ambitieuzer..
Uiteindelijk werd het een strand
tent plus een restaurant. En een
reddingspost in het torentje erbo
venop. Het restaurant boven heeft
panorama-uitzicht over de Wester-
schelde, en een imposante kap van
hout.
Eigenlijk wilden we hier al een
week eerder eten, maar dat ging
niet: het restaurant was afgehuurd
voor een trouwfeest. Boka Bizarro
Beach is een officiële trouwlocatie.
„Dat is een nadeel omdat je men
sen moet teleurstellen", zal eige
naar Roger Mastbooms ons na het
eten uitleggen. „Het was voor ons
een lastige keuze, maar we hebben
het toch gedaan."
We hebben voor vanavond een ta
fel binnen besproken, omdat we
geen idee hadden dat het zulk stra
lend weer zou worden, maar we
mogen zonder probleem door
schuiven naar buiten. Daar duurt
het even voordat we de aandacht
hebben van de bediening. Het is
druk bij Boka Bizarro Beach en
dat vinden we niet gek. Later zul
len we horen dat er wat perso-
neelsuitval was vanavond. Het is
niet erg. We zitten hier goed.
En ja, hoe gaat dat dan in Vlissin
gen, op mooie voorjaarsavonden?
De containerschepen varen voor
bij, de loodsboot zorgt voor gol
ven. Op het strand spelen kinde
ren, terwijl hun ouders een biertje
drinken bij Panta Rhei. Verderop
stoken de bewoners van de strand
huisjes een kampvuur. En natuur
lijk zakt de zon in de loop van de
avond langzaam in de zee.
De menukaart is klassiek, met een
knipoog naar een bistro of brasse
rie; een beetje Frans, een vleugje
Italiaans en een tikje Spaans en
niet al te avontuurlijk. Ik kies voor
garnalenkroketten, die volgens de
kaart huisgemaakt zijn. Het egaal
bruine korstje is mooi dun, maar
net niet krokant genoeg, de vul
ling is rijk, de ragout is wat stijf
misschien en een beetje flauw. Bij
de kroketjes ligt rucola met een
dressing, een stel getoaste stok-
broodjes met tapenade en tomaat
en brood met ravigotesaus. Degelij
ke garnalenkroketten dus, maar
geen spectaculaire.
Mijn tafelgenoot eet bouil
labaisse vooraf. De kok
heeft de klassieke Franse
vissoep een heel eigen draai gege
ven. Er zitten garnalen in, een wit-
vis, gamba's en lekkere beetgare
groenten. „In een Franse vissers
plaats zou hij teruggestuurd wor
den naar de kok", zegt hij. „Maar
ik vind het de moeite waard. Het
is heel erg lekker." Intussen kijken
we toch wat afgunstig naar de bu
ren die zo'n etagère vol met
schaal- en schelpdieren voor hun
neus krijgen. We zien scheermes
sen, en kokkels en gamba's: dat
doen we ook een keer, als we iets
te vieren hebben.
De lamsrack van mijn gezelschap
is prachtig donker gebraden en
heerlijk roze vanbinnen. De saus
van tomaat en honing is don-
ker-zoetig. „Hier heeft de kok ont
zettend zijn best op gedaan",
klinkt het tevreden aan de over
kant. Onder de lamskoteletten ligt
een mix van knapperig gebakken
krieltjes, asperges die precies goed
beetgaar zijn, boontjes en zee
kraal.
Ik heb de dagvangst gekozen, de
catch of the day, het is roodbaars,
een ietwat kleurloos visje, dat nét
iets te zout is. De witte dragonsaus
is lekker, de garnituur is dezelfde
als bij de lamsrack: krieltjes, asper-
ln Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
Prijs-Kwaliteit
Niet superperfeet, en ook niet heel
erg origineel, "maar wet degelijk ge
kookt en alles vers gemaakt. We be
taalden 95 euro voor twee.
Bediening
Aardig en attent. Tijdens ons etentje
was er net te weing personeel.
Entourage
Als dit: niet het mooiste plekje van
Walcheren is, dan weten we het niet
meer. Subliem.
Conclusie: Goed eten op een toploca
tie: hier heeft Vlissingen nou jaren op
gewacht.
