speelstad van Oranje
sport 127
.i.tstialnul donninngeiick
ogen en lijkt een lieve jongen'
dinsdag 5 juni 2012
Volgens Gay.nl is Ibrahim Afellay Oranjes mooiste
foto's Corné Sparidaens
leggen, kijken, overleggen nog
eens. Op zeker moment vraagt de
grenswacht wat de datum van de
tenaamstelling van de auto is.
Koortsachtig denken we na en
noemen we op de gok de goeie
dag. Het blijkt een controlevraag
om te checken dat de we rechtma
tig in de wagen rijden. We mogen
door.
Aan de Oekraïense kant van de
grens leveren de papieren hele
maal hoofdbrekens op. De dou
aniers spreken hier geen woord
over de grens. De letters van het al
fabet zijn hen volslagen onbekend.
Cyrillisch is het enige wat ze be
heersen. Verhit zoeken ze naar te
kens op beide documenten die
overeen stemmen. Als de vrouw
'ze niet kan vinden, begint ze in
ons volslagen onbekende taal te
schreeuwen. Er word iemand bijge
haald. De maag draait ons om.
'Nee' schuddend kijken ze dan
weer naar het kentekenbewijs,
dan weer naar het paspoort en
dan weer in de computer. Dat gaat
een kwartier zo door, waarna ze
uiteindelijk diep zuchtend en met
een wegwerpgebaar ons de toe
gang tot Oekraïne verschaffen. We
zijn dan 3,5 uur verder, op zich
een meevaller. Het had nog sneller
gekund als we van de leasemaat
schappij een verklaring mee had
den genomen dat we de auto recht
matig besturen, Een tip voor eenie
der die ons achterna gaat.
In het donker bereiken we Lviv,
ook wel Lemberg op zijn Neder
lands, een stad waar de tramrails
nog dertig centimeter boven de
weg uitsteken en waar de weg zo
schots en scheefis dat drempels
volstrekt overbodig zijn. Het is er
even speuren naar het hotel, de
straatnamen zijn er uitsluitend in
cyrillisch aangegeven en onze navi
gatie werkt allang niet meer, die
heeft het in Polen al opgegeven.
Neem vooral een goede kaart mee
met de plaatsnamen zowel in het
alfabet als in cyrillisch schrift erop
geschreven. En zorg voor heldere
routebeschrijvingen naar het ho
tel.
Voor een paar tientjes overnach
ten we op Oekraïens viersterrenni-
veau - in Nederland zou het met
twee sterretjes wel klaar zijn.
Voor we weer in de auto stappen
stelt de goed Engels sprekende re
ceptionist ons een prima weg in
het vooruitzicht. „Maar dat is al
leen maar voor de bühne", doet
hij zijn beklag op de vraag wat het
EK voetbal voor hem en zijn land
betekent. „Die nieuwe snelweg is
alleen aangelegd om tijdens het
EK goede sier te maken naar het
buitenland. Wijk er niet vanaf,
want dan kom je in het échte Oek
raïne, de rimboe. Het gaat alleen
maar slechter in dit land. Wat het
EK voor ons betekent? Niets, het
brengt ons, het volk, helemaal
niets."
Een beetje teneergeslagen begin
nen we aan het laatste traject van
de heenreis, de 1020 kilometer
richting Kiev en Charkov. Over de
weg heeft de receptionist niets te
veel gezegd. Tot aan de drie mil
joen inwoners tellende hoofdstad
valt het honderd procent mee. Na
Kiev is het wel even doorbijten.
De laatste 450 kilometer is het
echt hobbelen. De snelweg is hier
nog niet klaar.
Hoe verder we naar het oosten ko
men, hoe goedkoper de benzine
wordt. Betalen we in Polen nog
1,50 euro voor een litertje Euro95,
in Oekraïne is het nog maar 0,95
eurocent. Voor de kosten hoeven
potentiële EK-gangers het dus niet
te laten. Let er wel op dat betalen
met pasjes bij lang niet alle tanksta
tions in de Oekraïne tot de moge
lijkheden behoort.
Gaandeweg de reis verandert het
landschap. De Oekraïne is groten
deels vlak, hier en daar licht
glooiend. De omgeving heeft wei
nig kleur. Het is er veelal dor. Paar
den trekken er nog een ploeg
voort over dooie akkers. Pannenda
ken hebben plaatsgemaakt voor
golfplaten. Koeien, schapen en kip
pen scharrelen vrij rond de huis
jes.
Uitstappen moeten we als we
door de politie worden aangehou
den. Het gebeurt ons twee keer.
Een keer om onduidelijke redenen
na het verlaten van een rotonde.
De brigadier kan ons niet duide
lijk maken wat we fout hebben ge
daan. De andere keer is het vanwe
ge een snelheidsovertreding, de po
litieman laat ons althans zijn laser-
gun zien met het getal 87 erop.
Het probleem in de Oekraïne is
dat het verschil tussen binnen en
buiten de bebouwde kom vaak
moeilijk te ontwaren is. Binnen de
bebouwde kom geldt maximaal 60
kilometer per uur, erbuiten 90. Bij
beide aanhoudingen hanteren we
licht zenuwachtig de methode van
'van de domme houden en
protokoll roepen'. Het werkt.
Twee keer krijgen we in volstrekt
onverstaanbare bewoordingen ste
vig de wind van voren, maar kun
nen we na een paar minuten door
rijden zonder de portemonnee te
hoeven trekken.
Zo bereiken we eigenlijk vrij pro
bleemloos Charkov, een fraaie stad
met hartelijke mensen en prachti
ge vrouwen die zich veelal voortbe
wegen op messcherpe stilettohak
ken. We huren een appartement
via www.kharkov-apartment.com,
een bedrijfje met Engelssprekend
personeel dat onderkomens van
privé-eigenaren aan toeristen ver
huurt. Voor 120 dollar zitten we
met twee man drie nachten in een
superdeluxe onderkomen met ja
cuzzi in hartje centrum.
De prijzen gaan richting EK wel
wat omhoog, zegt de verhuurster.
Reken op drie, vier keer het nor
male bedrag, maar er zijn nog ap
partementen beschikbaar en wij
vinden de vergoeding acceptabel.
Het is een mooie manier om voor
een toch nog schappelijke prijs de
peperdure hotels en de al even du
re oranjecamping het nakijken te
geven.
De terugweg verloopt net zo glad
jes als de heenweg. Opnieuw heb
ben we 3,5 uur werk bij de grens
post, lopen we tegen dezelfde pro
blemen aan met de autopapieren,
maar worden we na wat onver
staanbare woorden doorgelaten.
Met twee chauffeurs is Chark-
ov-Nederland in twee dagen pri
ma te doen, zo luidt onze conclu
sie.
foto's Corné Sparidaens
