De lange weg naar Charkov,
2.61 sport
dinsdag 5 juni 2012
Verslaggever Willem Plomp en fotograaf Corné Sparidaens togen met de auto naar Charkov.
William Pomp en Corné
Sparidaens plaveiden de
weg voor een smetteloze au-
toreis naar speelstad Chark
ov. Zij reden de vijfduizend
kilometer op en neer.
door William Pomp
Horrorverhalen horen
we genoeg als we in
kleine kring bekendma
ken het erop te zullen
wagen: met de auto naar Charkov,
speelstad van Oranje. Waarom
niet, denken we bij onszelf. Het.
klinkt ver weg, het oosten van
Oekraïne, een stad maar veertig ki
lometer van de Russische grens.
Het aantal kilometers boezemt
ook wel ontzag in, volgens de kort
ste route 2398. Maar reden we in
2004 ook niet massaal naar Lissa
bon voor Nederland-Portugal?
Het stikte er van de gele kentekens
destijds, inclusief het onze. En
met 2365 kilometer was het bijna
net zo ver.
„Ja", laten we ons aanleunen door
iemand die argwanend onze plan
nen aanhoort. „Maar qua wegen is
het niet te vergelijken. In Oekraïne
zitten gaten in de weg waar je met
auto en al in kunt verdwijnen, als
er al een weg ligt."
Zo gaat het maar door. Welke zelf
benoemde Oostblokdeskundige
we ook spreken, het ene verhaal is
nog afschrikwekkender dan het an
dere. Zo is er een man die een tijd
een vriendin heeft gehad in Kiev,
een kleine 500 kilometer ten wes
ten van Charkov. Regelmatig zocht
hij haar op met eigen auto. In geu
ren en kleuren vertelt hij dat hij
op één rit 23 keer werd aangehou
den door corrupte agenten. Meest
al betichtten ze hem van te hard
rijden. „Gelukkig is het snel op te
lossen met die gasten", doet hij
een tip aan de hand. „Rol gewoon
discreet een briefje van 100 hryv-
nia in je rijbewijs. Dat is ongeveer
een tientje in euro's."
Ook over de grensovergang Po
len-Oekraïne vice versa doen de
wildste verhalen de ronde. Meest
al gaat het daarbij over de wachttij
den. Die kunnen hoog oplopen,
hebben we al snel in de gaten. Ze
ven of acht uur schijnt volstrekt
normaal te zijn.
We besluiten het avontuur aan te
gaan. Iemand moet tenslotte de
weg plaveien voor het legioen als
het straks de kriebels krijgt en mas
saal wil uitrukken naar Charkov,
Oranje achterna. We besluiten
tien dagen uit te trekken voor de
reis, inclusief een verblijf van vier
dagen in de speelstad zelf om de
thuisbasis van het Nederlands elf
tal te verkennen.
Heen nemen we de tijd en volgen
we de toeristische route via Ber
lijn, Krakau, Lviv en Kiev. Terug
gaan we voor de snelle overtocht,
die volgens onze berekeningen in
twee dagen te doen moet zijn.
Dan gaat het via Kiev, Rivne, Lu
blin, Lodz, Poznan, Berlijn en zo
weer naar huis.
Het blijkt een reis in een tijdmachi
ne: hoe oostelijker we komen, hoe
sneller we terugreizen richting ja
ren zestig. Razen de eerste ander
halve dag de Porsches ons nog met
een rotgang aan alle kanten voor
bij, naarmate er meer kilometers
op de teller verschijnen zijn het
steeds vaker paard en wagen die
de aandacht trekken.
De eerste dag doen we het nog rus
tig aan met een overnachting in
Berlijn. De volgende dag luidt de
bestemming Krakau. Berlijn en de
Poolse studentenstad liggen 594 ki
lometer uit elkaar. Het gladde as
falt verandert bij het binnengaan
van Polen wel op slag in een ribbe-
lig stuk gatenkaas. Zeventig is er
absoluut het maximum. Vertwij
feld kijken we elkaar aan. Maar na
30 kilometer in een staafmixer te
hebben gezeten, verandert de on
dergrond op slag en strekt zich
een biljartlaken voor ons uit. De
reis verloopt letterlijk en figuurlijk
gladjes, mooi op tijd zijn we in
Krakau. „Vooral de laatste twee
jaar is het heel snel gegaan met
ons wegennet", horen we later van
Arek Radomski, de profvoetballer
die we nog kennen van onder
meer Heerenveen. De Pool staat
nu bij Cracovia onder contract.
„Nog niet alles is klaar, zoals dat
stukje bij de grens, maar het EK
heeft ons land wel echt een boost
gegeven op het gebied van infra
structuur."
Slapen doen we in het poepsjieke
Sheraton Hotel, waar ook het Ne
derlands elftal de meeste nachten
door zal brengen. Een kamer kost
er ongeveer 250 euro. We ontdek
ken dat het onze jongens aan niets
zal ontbreken. Op aanraden van
Radomski brengen we 's avonds
een bezoek aan het plein Rynek
Glowny. We ontmoeten er de be
loofde sfeer en gezelligheid. Rond
om leuke terrasjes en goed eten.
De volgende dag besluiten we dat
we tot Lviv willen komen. Met 329
kilometer is het opnieuw voorzich
tig geraamd, maar de gevreesde
grensovergang (bij Przemysl),
waar we de EU zullen verlaten, zit
in het parcours en na Krakau gaat
het ook in Polen niet zo snel meer.
De lange, lange rij vrachtwagens
bij de grensovergang begint al vele
kilometers voor de slagboom.
Eerst sluiten we achteraan, maar al
snel hebben we door dat we mét
onze auto er gewoon voorbij moe
ten knallen. Dat is maar goed ook,
het lijkt erop dat de vrachtwagens
er dagen voor uit moeten trekken
voordat ze de grens zijn gepas
seerd. Even verderop blijkt dat we
als EU-ingezetenen ook nog de rij
Lada's van de inwoners van de
Oekraïne voorbij mogen. Dat
schiet mooi op. Als we eindelijk in
de goede rij staan, een kwestie van
zo lang mogelijk links aanhouden,
scheiden acht auto's ons van de
Poolse poort.
Weer een horrorverhaal ontze
nuwt, lijkt het. Maar acht auto's
nemen al gauw een uurtje in be
slag. Als we aan de beurt zijn, moe
ten we paspoorten en autopapie
ren overleggen. Met de laatste do
cumenten ontstaat een probleem
pje. De wagen staat op naam van
de leasemaatschappij, wat niet cor
respondeert met de gegevens in
het paspoort. De douaniers over-
Het Metalist Stadion in Charkov waar het Nederlands elftal zijn poulewedstrijden speelt.
