Over wat er allemaal
gebeurde in 't Perdies
O fe fry!
22
Onderzoek naar
parkeerplaatsen
personeelsleden
Stoere zilveren Zeeuwse drukkers
ife ^r'
I w
JUWELIER
MIMDERHOUD
i
Buiten spelen
almanak
'Houd studenten in de regio'
zaterdag 2 juni 2012
klassenwerk
door Christel Tuin
Zeeuws-Viaanderen krimpt en vergrijst Veel jongeren trekken weg.
Maar waarom? Bas Dingenouts (De Rede), Anoek de Gardeijn (Zwin
College), Christel Tuin (Reynaertcollege) en Raymond de Frel (Zelden-
rust-Steelantcollege) proberen daarop aan de hand van hun klassen-
foto's antwoord te krijgen van hun oud-klasgenoten. Vandaag Chris
Mangnus uit de klas van Christel.
verhalen die in elkaar grijpen.
Jansen beschrijft de omgeving uit
zijn jeugd, compleet met de hem
zo bekende geuren van appels op
zolder, verbrand aardapelloof tot
de zurige lucht van opgedroogde
melk en smaken, van uosse soppen
en pudding met vel tot beierpap.
Hij laat ons kennis maken met zijn
ouders, familie, het boerenerf
door de seizoenen heen, het
dialect, de bijnamen, de dieren en
de buren; de bewoners van 't
Perdies en al hun aardig-,
eigenaardig- en spitsvondigheden.
Minutieus beschrijft Jansen tafere
len uit zijn jeugd. Het slachten,
wat hij leerde van zijn vader, het
boerenvoedsel waarbij bijna niets
van het geslachte dier verloren
ging, het bouwen van boomhut
ten, de schoonheid van de natuur
en die van het vrouwvolk, de kerk
en de politiek, verdriet en vreugde,
geboorte en de dood.
Opdat wij niet vergeten; Boe
renkind is niet alleen een
feest van herkenning voor mensen
op leeftijd, met een agragrische
achtergrond of voor mensen uit de
streek.
Omdat Jansen zich uitput in de
tails schetst hij een uitgebreid tijds
beeld waarbij de plaatjes zich zon
der veel moeite ontvouwen voor
het geestesoog van de lezer.
Maar meer dan een boek voor an
deren, lijkt Boerenkind bijna voor
Jansen zelf geschreven. Alsof hij
zich wil vergewissen van het para
dijselijke van zijn jeugd. „Vroeger
vertelde men elkaar verhalen." En
nu vertelt Jansen ze aan ons.
Het Paradijs, ooit woonde er boer
Adam in een boerderij in deze
hoek van de polder. Als je nu met
je rug naar Dow gekeerd staat, is
het er eigenlijk nog best paradijse
lijk....
OOSTBURG - B en W van Sluis on
derzoeken of er parkeerterreintjes
met vergunningsplaatsen voor
werknemers van ondernemers in
Sluis en Cadzand-Bad kunnen
worden ingericht.
Werknemers die in het centrum
van Sluis of Cadzand-Bad werken
moeten hun auto ver van hun
werkplek zetten om niet om naar
de parkeermeter te moeten ren
nen nu op meer plaatsen betaald
parkeren is ingevoerd. Aanleg van
vergunningsplaatsen, waarvoor on
dernemers moeten betalen, kan
een oplossing zijn, stelde de Sluise
gemeenteraad, die een aangepaste
motie van Nieuw Gemeentebe
lang aannam.
AANNEMINGSBEDRIJF
HAERS;
MOUPWME
NIEUWBOUW
VERBOUW
ONDERHOUD
REPARATIE
heroaj g)mado;ns VEKA
www.haers.net
Tel. 0115-491282
lllf^ljppB
Kom nel ïK;-';-£#b
voetnat Kijken:
alle weöstrijflen
op örie grote
cafedriewegen.nl Pit
Nawuflijk, ook
voor al uw feesten
|ea partijen
of een oartërwets
avondje uil
vanaf 29,-
Passend op
NOOSA armbanden
Ook in de Terneuzense wijk Othene
was het heerlijk weer, dus stuurde
moeders haar twee jongens lekker
naar buiten. De twee doerakken had
den daar geen problemen mee. Ze ra
votten wat, sprongen zich in het
zweet op de trampoline en trapten
een balletje. En daarna besloten de
broertjes samen liedjes te zingen. In
het Nederlands en in steenkool-En
gels. Zo had de jongste (6) laatst een
oud zomerhitje op de radio gehoord.
Het melodietje was in zijn hoofd blij
ven zitten. „Sex on the beach", zong
hij. Zijn moeder sommeerde hem bin
nen te komen. „Dat soort liedjes wil
ik niet meer horen. En al helemaal
niet in de achtertuin." Het jochie
snapte het niet. „Wat betekent dat
dan, mama: on the beach?"
door Sheila van Doorsselaer
Met de krakers van
Dow als decor is het
er tegenwoordig niet
bepaald het Paradijs
te noemen. Voor Wim Jansen (6i)
was het dat vroeger, als
opgroeiend boerenzoon, wel
degelijk. In zijn boek 'Boerenkind,
geschiedenis van een paradijs'
neemt hij de lezer mee naar het
voormalige gehuchtje aan de
Braakman in de jaren vijftig en be
schrijft hij zijn jeugdavonturen en
herinneringen in een reeks be
schouwelijke, anekdotische verha
len.
Na drie theologische boeken over
de dood, spiritualiteit en bezieling
heeft Jansen zich nu gewaagd aan
een verhalenbundel met sfeer en
cultuur als hoofdingrediënten. De
vraagt dringt zich dan op: waarom
nu een novelle? Het antwoord is
tweeledig. Jansen: „Het is aan de
ene kant het verlangen de weg
terug te gaan, te verklaren door bij
de leeftijd passende nostalgie, een
universeel menselijk heimwee
naar het paradijs van je kin
derjaren. En aan de andere kant is
het ook de behoefte je leven te
overwegen en een rode draad te
bespeuren. Wie ben ik geworden
en waarom ben ik geworden wie
ik nu ben? Wat is van waarde ge
bleken en gebleven? Was was we
zenlijk? Ik vind het heerlijk de
sfeer, de verhalen, de beelden en
de mensen van toen op te roepen.
Voordat het voorgoed is uitge
wist."
Niet alle voorvallen en anelcdotes
zijn Jansen uit het leven gegrepen.
Zelf omschrijft hij het genre als
fictieve non-fictie; gebaseerd op de
werkelijkheid maar hier en daar
een beetje geromantiseerd. Het
boek is opgedragen aan Jansens
kleinkinderen, maar het is tegelij
kertijd een hommage aan zijn
ouders.
oerenkind is ingedeeld in vier
hoofdstukken, elk met korte
Wim Jansen, Boerenkind en 't Paradijs
Wim (Willem Pieter) Jansen
(1950).
Geboren en getogen in 't Perdies
als de jongste van vijf kinderen in
een boerengezin. Op zijn 23e ver
liet hij het Paradijs en trok de wij
de wereld in.
Jansen: woont nu in Viissingen.
Hij werkte in het onderwijs en is
nu predikant voor de vrijzinnige
vleugel van de Protestantse Kerk in
Brouwershaven en. Delft.
9 Is Zeeuws vertegenwoordiger van
de stichting Rent a Priest.
9 Jansen heeft de nodige -veelal
theologische- publicaties op zijn
naam staan, waaronder de boeken
'Bricolage en Bezieling', 'Voorbij de
Leegte' en 'Waar ben je nu'.
Momenteel wordt gewerkt aan het
tweede deel van Boerenkind. Jan
sen hoopt dit over twee jaar uit te
geven.
Boerenkind wordt vandaag gepre
senteerd en is te koop bij de (bete
re) boekhandel.
ISBN: 9789079875337
9 Paradijs is een buurtschap nabij
Hoek, gelegen aan de Lovenweg
ten westen van Boerengat. Paradijs
bestaat uit een paar boerderijen.
www.wiinjansen.nu
Een actieve Hulstenaar. Zo
kon je Chris Mangnus wel
omschrijven. Hij is gebo
ren in Hulst en groeide er
op. Tijdens de middelbare school
tijd was hij erg actiefin de Vos-
senstad.
„Ik zat bij scouting 't Jagertje,
deed aan drummen en was vanaf
mijn zestiende lid - en een paar
jaar nar - bij A.H.C. de Vossen, de
Hulsterse Raad van Elf."
Na het behalen van zijn vwo-di-
ploma trok Chris eerst naar Til
burg, maar koos uiteindelijk voor
een studie in Wageningen. Chris:
„In Wageningen volgde ik de stu
die bedrijfs-en consumentenwe
tenschappen. Mijn vader is akker
bouwer, dus waarschijnlijk heeft
deze 'boerenachtergrond' wel aan
de wieg gestaan van mijn keuze
voor de enige landbouwuniversi
teit van Nederland."
Ook als student bleef Chris be
trokken bij het Hulster vereni
gingsleven. „Toen ik studeerde,
ging ik juist nog meer doen in
Hulst. Zo voetbalde ik bij W Ter
hole, deed ik aan zaalvoetbal en
bleef ik actief bij scouting en bij
de carnavalsvereniging."
Of hij zich anders voelde dan de
studenten uit andere delen van
Nederland? „Niet echt, al denk ik
wel dat Zeeuws-Vlamingen over
het algemeen nuchterder en direc
ter zijn. Ook de bourgondische in
slag vond ik bij andere studenten
niet direct terug."
In de studentenkringen van Wage
ningen werd absoluut niet lache
rig gedaan om zijn Zeeuws-Vlaam-
se afkomst. Sterker nog, alle stu-
Chris Mangnus (26), 5VWO Reynaert
college (2002), Hulst.
denten waren bijzonder trots op
hun roots. „Enkele studenten heb
ben bijvoorbeeld een Fries genoot
schap opgericht en er heeft ook
een tijd een Zeeuws-Vlaams 'ze-
ver'-genootschap bestaan."
Voor zijn afstudeerstage trok
Chris naar Zuid-Affika en moest
hij het verenigingsleven in Hulst
vaarwel zeggen. Op dit moment
volgt hij een traineeship bij Fries-
landCampina, wat ook niet te
combineren is met een actief le
ven in Hulst. „Ik merk dat veel
oude vrienden uit Zeeuws-Vlaan-
deren door vrienden of werk in
de buurt van hun studieplaats blij
ven hangen. Om jongeren in de re
gio te houden, moeten er meer op
leidingen in Zeeuws-Viaanderen
komen. Want jongeren die een
maal weggetrokken zijn, komen
maar moeilijk terug."
Tip? redactie@pzc.nl
Chris Mangnus was altijd heel actief in het Hulster verenigingsleven. Hij is
in zijn studieplaats Wageningen blijven wonen.
