B
21 spectrum
Zielrakende zang van Egidiuskwartet
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
in het wit
Marjan
Berk
Zaterdag 26 mei 2012
ij niet slapen mogen we graag naar de
radio luisteren. Zo hoorde ik vorige
week tijdens een uitzending van Casa
Luna een gesprek van Mieke van der
Weïj met Peter de Groot, artistiek leider van het
Egidius Kwartet Gevolgd door een stuk aangrij
pend mooie muziek, fragment uit de Leidse
Koorboeken, waarmee men op het ogenblik
door het land trekt, om in een aantal grote ker
ken deze wonderschone muziek te laten klin
ken.
De concerten begonnen in de Pieterskerk in Lei
den, trokken naar de Laurenskerk in Rotterdam
en ik bestelde als de bliksem via internet kaart
jes voor het concert in de Domkerk te Utrecht
Zo trokken mijn oudste kleindochter (17) en ik
op de allereerste warme zomeravond naar de
Domstad, waar alle terrassen vol zaten met eten
de en pratende studenten en ander jong volk. De
Domkerk was stemmig verlicht door grote
kroonluchters en kaarsen. De kerk vulde zich en
daar kwamen de leden van het Egidius Kwartet,
aangevuld met zangers van het College, gekleed
in lange rode jassen om zich in het midden van
de kerk op te stellen om ons gelukkig te maken
met de schitterend gezongen zestiende eeuwse
Requiems uit het derde Leidse Koorboek. Ge
schreven in een tijd dat er een rotsvast geloof in
een hiernamaals heerste, werd 'de ziel van de
overledene als het ware over de drempel naar
dat hiernamaals gezongen', schrijf ik graag over
uit het programmaboekje..
Ik zat daar en de magnifieke zang werkte als een
rustgevend meiregentje in mijn volle hersen
pan. Niks gesloten ogen, intens luisterend keek
ik ook nieuwsgierig naar de bevlogen dirigent
Peter de Groot en de mondbewegingen van de
zangers en zangeressen.
Het zicht op de uitvoerenden werd vergemakke
lijkt door de zangers, die rondlopend voor ieder
nieuw lied van plaats wisselden! En ik realiseer
de mij, dat deze muziek is geschreven in een
tijd, dat het leven hard en koud was, er was
geen stromend water, geen centrale verwar
ming, geen makkelijk comfort De dood was al
tijd dichtbij en deze muziek bood troost en ze
kerheid.
Mijn oude oren hebben deze muziektaal in mijn
lange leven gehoord en leren kennen, maar ik
was heel benieuwd of mijn jonge kleindochter
ontvankelijk zou zijn voor deze bijzondere en
voor haar ongewone muzikale ervaring. Ze was
gefascineerd, de CD werd gekocht en meteen in
de auto van haar vader beluisterd, het zaad was
gezaaid!
Inde pauze bekeken we de Domkerk; we beke
ken het enorme praalgraf van ene Baron Admi
raal van Gent, die wij niet kenden en samen met
een andere bezoekster zagen we de replica van
het mooie kleine beeldje van Sint Maarten op
zijn paard, die zijn jas halveert om de bedelaar
ook een beetje warmte te schenken.
„Kijk!", zei de dame, „zie je dat Sint Maarten een
zwart gezicht heeft?" We zagen het, Sint Maar
ten, een allochtoon avant la lettre.
Voort ging het concert. In de laatste zang had de
componist zulke zielrakende akkoorden geschre
ven, dat er bij mij langzame tranen biggelden..
Vanaf deze avond volgen wij het Egidiuskwartet
op zijn tocht, en Zeeuwse muziekliefhebbers,
dat kunt U ook doen via www.leidsekoorboe-
ken.nl., of www.egidiuskwartet.nl.
