Bewoners: we laten ons niet maaien'
Extra borden op Duinhoevepad
SCHOUWEN-DUIVELAND
Inwoners Zijpe voeren actie tegen maaibeleid waterschap
almanak
Scan
WOENSDAG 23 mei 2012
17
The Odd Fellows zoeken
de ware mens 18 en 19
door Melita Lanting
E en mooie dag om gras te
maaien', moeten ze
dinsdagochtend nog heb
ben gedacht op het kan
toor van het waterschap
Scheldestromen. Zonnig, een beet
je wind, geen vuiltje aan de lucht.
Maar dat bleek in Zijpe tóch een
beetje anders te liggen. Want met
een snelle actie hebben buurtbe
woners de maaibeurt van het gras
na één streep van de maaimachine
weten stil te leggen.
De medewerker van het water
schap vertrok - na overleg met het
hoofdkantoor - weer met zijn trac
tor. „We laten ons niet maaien",
zegt Jan Greijn, een van de bewo
ners strijdvaardig.
Het gaat hen om het behoud van
het natuurschoon. In het hoge
gras op de dijken zitten bontbek-
plevieren, patrijzen, fazanten, een
den en andere kleine dieren. Daar
naast groeien er nogal wat verschil
lende planten zoals madelief, zu
ring, klaver, tripgras maar ook zilte
gewassen als zeemelde, zeevenkel
en lamsoor. „Het gaat niet alleen
om deze dijk", zegt Eva Kuit.
„Maar om veel plekken in heel Zee
land. Daarover hebben we het ook
gehad binnen het project Natuur
lijk Schouwen-Duiveland. Waar
om moet er zeven keer gemaaid
worden? Dat snap ik niet. Twee
keer is toch ook voldoende?" Kuit
wijst naar de dijken langs de
Vluchthaven. Ze staan nu in volle
bloei met gele boterbloemen en
wit fluitenkruid. „Ook leuk voor
de toeristen", zegt Kuit.
De bewoners hebben al eerder
hun ongenoegen over het maaibe
leid geuit via twitter en telefoon.
Uit de reactie van het waterschap
concludeerden ze dat de komende
tijd niet gemaaid zou worden.
Maar dat bleek niet juist. „Ik liep
toevallig naar buiten en zag ineens
een maaimachine, dat had ik niet
verwacht", zegt Dirk-Pieter Arke
bout. Hij kwam gelijk in actie en
trommelde ook de buren op.
Waterschapsbestuurder Sophie
van 't Westeinde laat in een reac
tie weten dat het waterschap naar
aanleiding van de actie het maaibe
leid in Zijpe nog eens gaat bekij
ken. Daarbij weegt de wens van de
omwonenden zeker mee.
„We hebben twee vormen van
maaibeheer. In Zijpe geldt nu een
gazonbeheer, dat betekent een
keer of zes maaien. De andere
vorm van beheer is hooibeheer.
Dan laten we het gras groeien en
in het zaad komen." Beide vormen
van beheer zijn in principe ge
schikt voor een primaire waterke
ring, zoals in Zijpe. Onderzoek
moet uitwijzen welke vorm van
beheer het beste is in de vluchtha
ven. „Want dat is voor ons het be
langrijkste. Dijken moeten voor de
veiligheid een goeie grasmat heb
ben."
Actievoerende buurtbewoners van Zijpe zijn in gesprek met de medewerker van het Waterschap. Op de achtergrond de bloeiende dijk.
foto Dirk-Jan Gjeltema
wmmmmmmmmmmmmm.
mmm&mmmmmmmmmmssm
■miMmmwmmmmw&mm&wMmwfmmmmmw.
BURGH-HAAMSTEDE - Het Duinhoe-
vepad in Burgh-Haamstede is voor
zien van extra bebording. Zo
hoopt de gemeente Schou
wen-Duiveland de veiligheid op
het als gevaarlijk te boek staande
pad veiliger te maken.
De gemeente komt daarmee tege
moet aan de wensen van de ge
meenteraad. Het lange pad dat van
camping Duinhoeve naar het Ver-
klikkerstrand voert is op sommige
plaatsen behoorlijk steil en boven
dien ligt er op sommige plaatsen
nogal eens stuifzand. Een aantal
ongelukken was voor de eilandelij-
ke politiek aanleiding de onveilige
strandovergang op de politieke
agenda te zetten. Uiteindelijk
kwam het plaatsen van waarschu
wingsborden als oplossing uit de
bus. Beleidsambtenaar Peter de
Tip? redactie@pzc.nl
Winter: „Punt is dat het pad meer
dere gebruikers heeft. In het mid
den ligt een betonpad. Dat is het
fietspad. Als je richting strand gaat
ligt links van het betonpad een on
verhard voetpad en rechts van het
betonpad is een schelpenpad, be
doeld voor ruiters. Wat we nu heb
ben gedaan is extra borden neer
zetten om duidelijk te maken wie
waar thuishoort."
Die medewerker van dat Goese kan
toor kampt met wat gezondheidspro
blemen en na lang aandringen van
uit zijn omgeving heeft hij dan toch
de gang naar de huisarts maar ge
maakt. Die vond hetgeen hij te ho
ren kreeg meer dan genoeg voor een
doorverwijzing naar het ziekenhuis
voor een MRI-scan.
De scan zelf viel alles meemaar
daarna begon het slopende wachten
op de uitslag. „Misschien heb ik wel
een tumor zo groot als een sinaasap
pel", probeerde hij medelijden te wek
ken onderzijn collega's.
Enkele dagen later keerde hij echter
terug met zo mogelijk nóg verontrus
tender nieuws: op de hersenscan was
namelijk niets te zien. He-le-maal
niets.
