Beleef de vis vanaf de
Centrum Axel krabbelt op, aanpak
'verpaupering' blijft keihard nodig
22 zeeland
'De grote stad ligt mij niet'
almanak Tip? redactie@pzc.nl
Als het in het hoofd van de Terneu-
zense notaris een chaos is, maakt
zich een ongebreidelde poets- en op
ruimwoede van hem meester. Hij
gaat het kleine bedrijfskeukenblokje
met spons en sop te lijf tot het aan
recht blinkt en hij stort zich met de
stofzuiger op het tapijt in de spreek
kamers. De klerken zijn dat wel ge
wend en laten hem maar doen.
Hij doet er immers niemand kwaad
mee. Tot deze week. Geplaagd door
een overvol hoofd, was de notaris
weer aan het opruimen geslagen.
Toen één van de klerken een stapel
oude kranten in de oud-papierbak
wilde deponeren, reageerde de nota
ris als door een wesp gestoken. Néé!!!
Mocht niet. Het papier moest er
naast. In nette stapeltjes.
Het is vrij stil geworden rond de vismijn van Breskens. Slechts een handje
vol vissersschepen is nog in Breskens geregistreerd. foto PZC
door Bas Dingenouts
AXEL - De binnenstad van Axel
krabbelt weer wat op dankzij on
der meer de komst van een nieu
we Aid i-winkel, maar dat ontslaat
de gemeente Terneuzen er niet
van om de verpaupering van veel
leegstaande panden in het cen
trum nu eens serieus aan te pak
ken. De stadsraad Axel is het wach
ten beu, bleek deze week op een
vergadering van de bewonersorga
nisatie.
„Al in augustus 2011 hebben we in
een notitie aan de bel getrokken,
maar sindsdien is weinig actie on
dernomen om de achteruitgang
een halt toe te roepen", klonk het.
De stadsraad heeft zelf voorgesteld
om bijvoorbeeld kunstenaars in
leegstaande panden te laten wer
ken.
De kersverse centrummanager
voor Axel en Sas van Gent, Frank
van Oorschot, nam zich de kritiek
ter harte. Hij vertelde dat het de
bedoeling is de komende tijd de ei
genaren van leegstaande panden
aan te schrijven en tot een oplos
sing te komen. „In Hulst is deze
aanpak succesvol gebleken. Dit is
echter niet van vandaag op mor
gen geregeld. Maar dat er iets moet
gebeuren, daar is iedereen het wel
over eens."
Daniel Luitjens, voorzitter van de
ondernemersvereniging Axclusief,
vindt dat de positieve punten
meer benadrukt moeten worden.
„Er is inderdaad verpaupering,
want het beschikbare winkelopper
vlak is te groot, onder meer omdat
het aantal Belgen dat komt winke
len, sterk is afgenomen. Toch zien
we de laatste tijd vooruitgang. Zo
is er het nieuwe pand van de Aldi
gekomen met meer parkeerruimte
en is het oude pand van Gerrit de
Jonge na drie jaar weer verhuurd.
We proberen met alle partijen de
ruimte beter te benutten. Het eni
ge dat we hiervoor nodig hebben,
is tijd."
zaterdag 19 mei 2012
door Anoek de Gardeijn
Zeeuws-Vlaanderen krimpt en vergrijst Veel jongeren trekken weg
Maar waarom? Bas Dingenouts (De Rede), Anoek de Gardeijn (Zwin
College), Christel Tuin (Reynaertcollege) en Raymond de Frel (Zelden-
rust-Steelantcollege) proberen daarop aan de hand van hun klassen-
foto's antwoord te krijgen van hun oud-klasgenoten. Vandaag Bianca
de Wilde uit de klas van Anoek.
Bianca de Wilde liet tijdens haar studie in Tilburg geen vrije dag onbenut
om terug, naar Zeeuws-Vlaanderen te gaan.
Het is nu of nooit voor de vis
mijn in Breskens. De toekomst
moet worden veiliggesteld door
er een 'experience' van te ma
ken. Compleet met een vissers
schip op het dak.
door Martijn de Koning
TT e ziet het wel eens na een na-
I tuurramp, zoals een tsunami:
I een schip dat op het dak van
I een gebouw langs de kade is
gesmeten. In Breskens doen
ze het straks met opzet: een veer
tig meter lange vislcotter bovenop
de vismijn zetten.
Het schip is het meest in het oog
springende onderdeel van de trans
formatie die de vismijn, en in het
kielzog het visserij museum, bin
nenkort ondergaat. Dat is niet uit
luxe. De vismijn is nog wel in ge
bruik, maar het aantal kotters met
als thuishaven Breskens is inmid
dels op de vingers van één hand te
tellen. „Als we niets doen, is het
binnenkort over en uit", weet ook
wethouder Jan Schaalje, die 'ont
wikkeling van de haven van Bres
kens' als aparte taak in zijn porte
feuille heeft. „En dat moeten we
niet willen, want Breskens is visse
rij." Het plaatsen van de kotter is
spectaculair, maar slechts een on
derdeel van een veel groter plan.
Onder de noemer 'de smaak van
vis' worden vismijn en visserij mu
seum straks 'een beleving', waarin
vangst, handel, verkoop, achter
grond en consumeren een plek
krijgen. In goed Nederlands: een
'experience', van 'catch-to-plate'
(vangst tot bord).
In en op de kotter ervaren bezoe
kers het leven aan boord. Dat ge
beurt onder meer door driedimen-
sionele projecties. „Je kan er de
olie nog ruiken, en iedereen mag
er aan het stuurwiel draaien",
schetst ambtenaar Tini Maenhout
de 'beleving'. Gasten bezoeken ui
teraard ook de vismijn, waar ze 'li
ve' kunnen meekijken, en informa
tie wordt gegeven over de werking
ervan.
Het huidige kantoor van de vis
mijn wordt omgebouwd tot restau
rant. Daar kan geproefd worden
van alles wat Breskens op visge-
bied te bieden heeft. Schaalje en
Maenhout hopen daarnaast dat
daar regionale koks een opleiding
kunnen krijgen. „We willen de top
koks uit de regio daarbij betrek
ken", vertelt Maenhout. „Dat gaat
wel lukken, al is dat nog niet hele
maal concreet."
In het gebouw komt ook een vis
winkel. „Daar komt de nadruk te
liggen op ambacht", geeft Maen
hout aan. „De kabeljauw wordt er
bijvoorbeeld met de hand schoon
gemaakt, waardoor die veel langer
vers blijft en de smaak beter be
houden blijft."
Zowel het restaurant als de winkel
wordt straks uitgebaat door onder
nemers. Die zorgen ook voor on
derhoud van hun deel van het ge
bouw, waardoor de gemeente daar
geen kosten aan heeft.
Op het lagere gedeelte tussen vis-
Al vanaf de eerste dag op
kamers in Tilburg wist
Bianca de Wilde (22)
het zeker. Na haar stu
die zou ze terugkeren naar
Zeeuws-Vlaanderen. Aan de Fon-
tys Hogeschool volgde ze de lera
renopleiding wiskunde, maar in
Brabant voelde ze zich nooit echt
thuis. „In het weekend ging ik al
tijd naar Zeeuws-Vlaanderen en
zelfs als ik doordeweeks een dag
vrij was, reisde ik heen en weer",
vertelt Bianca.
Op de dag dat ze haar diploma op
haalde, was ze alweer terugver-
huisd naar haar geboortedorp
Breskens. Sinds twee jaar woont
ze er samen met haar vriend
Adrian. „De grote stad ligt mij
niet, dit is gewoon mijn thuis. Ik
heb hier alles, de zee, het strand
en vooral de rust vind ik erg fijn."
Ook een gevoel van veiligheid
speelt voor Bianca een belangrijke
rol. In Tilburg werd bij haar eens
ingebroken. „Het gebeurt hier
ook, maar in Tilburg veel vaker.
Zoiets is daar geen nieuws meer."
Een groot nadeel aan wonen in
West-Zeeuws-Vlaanderen vindt Bi
anca het reizen. „Je bent altijd ge
bonden aan de tijden van het fïets-
voetveer of je maakt veel kosten
door de auto te nemen."
Toen ze net afgestudeerd was,
kon ze aan de slag bij haar oude
stageplek, het Orion College in
Breda. Ze reisde iedere dag op en
neer vanaf Breskens. Op die
school werd gewerkt met 'passie-
gestuurd onderwijs'. Terwijl Bian
ca de lesstof aanpaste aan de pas
sies van haar leerlingen, kwam ze
tot de conclusie dat ze zelf hele
maal niet met haar passie bezig
was.
Na de havo had ze eigenlijk de fo
tografieopleiding willen doen,
maar ze maakte een veiligere
keus. „Je brood verdienen met fo
tograferen is niet makkelijk en
voor de klas hebben ze altijd wel
mensen nodig."
Een jaar geleden raakte Bianca
haar baan in Breda kwijt. Ze ging
toen lesgeven op het ROC in Mid
delburg, maar had geen plezier
meer in haar werk. Afgelopen
maart vond ze toch haar droom
baan, bij Foto Verschoore in Vlis-
singen. Ze staat in de winkel en
mag ook foto's maken. „Ik leer nu
heel veel. Ik kom iedere dag thuis
met een glimlach op mijn gezicht
en dat had ik niet toen ik voor de
klas stond."
Bianca de Wilde (22), brugklas Zwin
College (2001). foto Eduardus Lee
Oostburg 2001-2002
De hele haven in Breskens wacht een
grondige opknapbeurt Nadat eerdere
plannen strandden, praten betrokkenen
nu samen over een nieuwe visie.
