consument 137 Zelf kleding maken is hip! Beter in een flesje koopwaar vrijdag 18 mei 2012 ■ttMiRRHinitMMMPP Het aantal naaicursussen stijgt opzienbarend. Zelf- maakmode is helemaal de trend. Hot fashion met een kinds af om ons heen hebben gezien en waarvan moeder de schil raspte en in het beslag deed voor cake. Maar ik was naar Sicilië gereisd voor nog iets anders. Citroensap. Ze zijn onweer staanbaar mooi, die plastic flesjes met ci troensap in de supermarkt. De meest sensa tionele zijn flesjes die beloven dat in de dop citroenolie zit waarvan bij elke spriets sap uit de fles een vlèugje meekomt. Citroenolie heeft een sterke, aangename, geur. Het sap gaat er opwindend van rui ken. Geef mij, ober, liever zo'n flesje op tafel, dan dat schijfje op mijn bord. Maar klopt het van die olie in de dop? De eerste die ermee kwam, was een flesjesvul- ler in Zwitserland die het merk Sicilia op de markt brengt. Ook in het groen: limoen. In een sapfabriek op Sicilië zag ik echter veel meer doppen met ingebouwd contai nertje gevuld met de olie uit de schil van de citroen. En iedereen die zo'n oliedopje op zijn flesjes schroeft, zegt het zelf te heb ben uitgevonden. Gepikt, zegt Sicilia. Hoe het ook zij, het is een fantastische vondst. En eigenlijk wordt in de sapfabriek de citroen veel beter benut dan in ons huis houden en het eetcafé. Alles wat een ge sloopte citroen oplevert, wordt benut. Ook het wit tussen de gele schil en de bom sap. Er zijn mensen die geloven dat hun huid jong wordt van citroen; de sapfabriek be dient ze graag met melk uit het wit. En ook aan de olie, die in 200 liter drums de we reld over wordt verscheept, worden genees krachtige en verjongende eigenschappen toegeschreven. Mij best, als je er ook altijd maar wat in het dopje doet. ©reageren? klootwijk@wegener.nl Ooit ging ieder meisje rond haar 15e, 16e op naailes. Hoorde bij de opvoe ding, net zoals zwem- en dansles. Te genwoordig is van moeten - behalve dan bij zwemmen - geen sprake meer. Zelf kle ding maken, doen meiden en vrouwen (en ook jongens) vooral, omdat ze het leuk vin den. Het zijn er steeds meer, de trend is niet te stuiten. Bijna overal kun je lessen of work shops volgen. Bij professionele aanbieders of particulieren, of bij de modevakschool die naast dagopleidingen avondcursussen en work shops aanbiedt. Brei- en haakcursussen doen het al even goed. De trend om zelf kleding, tas sen en zelfs woonaccessoires van wol of ka toen te maken, kom je overal tegen. Ofschoon Hema, H&M, Zara, Primark, Zee man en C&A grossieren in betaalbaar textiel, groeit kennelijk de behoefte aan fashion met een eigen touch; eigenzinnig maatwerk, met de signatuur van de maker zelf Voor de prijs hoefje het niet te doen. Goedkoper is zelf- maalónode namelijk niet. Voor een goede kwa liteit stof, fournituren en garens ben je door gaans meer kwijt dan het kant-en-klare aan bod op de markt of in winkels. Maar ja, daar loopt iedereen mee. Rian Rietveld heeft een website met honder den aanbieders van naailessen. „Tv-program- ma's als Catwalk stimuleren jonge meiden zelf aan de slag te gaan. Echte fashion is voor deze doelgroep (12 tot 18 jaar) onbereikbaar, maar met een paar handelingen is kleding, maar ook een tas-prima te pimpen. De be langstelling voor lessen die zich op deze snelle techniek richten, is enorm. In no time iets leuks in elkaar flansen, dat willen we wel. Met scheuren of applica ties maak je in een handomdraai iets speciaals." Toch blijft de trend volgens Rietveld niet in het snelle resul taat hangen. Zij beschouwt ge noemde cursussen als opwarmertje voor meer. Verdieping in techniek bij voorbeeld. „Wie eenmaal de smaak te pakken heeft en echt een stap verder wil, door Wouter Klootwijk Het is het lot van een miljoen ci troenen. Ze worden wegge gooid. Een miljoen, zei u? Het zijn er mogelijk nog veel en veel meer. Men staat er niet bij stil, zo gewoon is het. We aten gebakken vis in een bruine korst. We waren met ons tienen. Op elk bord lag naast de vis een schijf citroen in een krul gevouwen. Een vrolijk gezicht. Borden leeg. Dames van de bediening haal den ze van tafel. En op alle borden lag nog altijd die schijf. Tien gekrulde schijven. Voor de varkens. Nee zelfs dat niet. Eethuizen mogen voed sel dat van de tafels terug in de keuken be landt, niet aan varkens geven. De citroen heeft voor niks geleefd. Hoeveel eethuizen zijn er en hoeveel gebak ken vissen, maar ook hoeveel wienerschnit- zels en andere warme, bruine eetwaren worden opgesierd met citroen die er niet wezenlijk toe doet? Och mooi ding, wat doen ze met je! Zoiets kan een gevoelig mens overkomen. Dat hij zich opeens bekommert om het lot van zo een prachtige vrucht. Ik was even op Sicilië, zo kwam het. Eindeloos grote plantages met citroenbomen. Wonderbaarlijk. Men kan er vier keer in een jaar van oogsten en in elk seizoen een andere citroen. De zomercitroen blijft groen. Hij geurt en smaakt anders dan de voorjaarscitroen, maar alleen vaklui die aan duizend citroenen roken en ervan proefden, herkennen het onderscheid. Daar heb je het weer. Wij proeven niet eens van het schijfje naast de bruingebak ken schnitzel. Groene citroenen, leerde Sicilië mij, zijn niet dezelfde als de groene die wel op ci troenen lijken maar die wij limoenen noe men. Zo weet je opeens van helemaal niks toch een beetje over iets wat we al van eigen touch. Het gaat vooral om het creatieve plezier, want zelf kleding maken is niet goedkoop. door Sandra van Maanen „Zelfmaakmode groeit uit tot het nieuwe sta tussymbool." Rietveld, die in Tilburg woont, kent vrouwen die in de weken voor carnaval doorlopend achter hun naaimachine zitten. Ui teraard met het doel dat hun kroost uniek ge kleed gaat. 'Made by Mama', een label om ja loers op te worden. Zelf herstellen van kleding wordt eenvoudiger, naarmate de lessen vorderen. Ritsen inzetten, scheuren of winkelhaken repareren, knoopsga ten of broekzakken veranderen, met een goede docent moet het lukken daar techniek en vaar digheid in te krijgen. Dat levert natuurlijk wel een besparing op, want goede kleding, doe je niet zomaar weg, ook al is deze opgeknapt. reageren? consument@wegener.nl Stap voor stap professional Wie de smaak te pakken heeft, kan kiezen uit di verse cursussen en opleidingen. Zo groei je bin nen afzienbare tijd - uiteraard afhankelijk van aan leg en doorzettingsvermogen - uit van simpele pimper tot professionele coupeuse. De modebla den groeien met de cursist mee. Eerst is er de Knip (of Knippie), met verrassend simpele mo dellen. Dan volgt de ambitieuzere Burda. En ten slotte is er de uitdaging van Vogue: de eredivisie in zelfmaakmode. Daar moet je wel degelijk iets voor'kunnen volgens Rian Rietveld. Maar wie gek is op mode, kan ver komen. Op www.modemaken.nl staan veel opleidingen in de buurt, uiteenlopend van knutselniveau tot hbo. Ook vind je er leuke tips voor workshops (moeder en dochter, of vakantieworkshops voor kinderen) mode-events. Ook het maken van je eigen b/address of het aanpassen van patronen voor vrouwen met dikkere dijen. Maatwerk, daar houden we van! www.modemaken.nl heeft meer achtergrond nodig. Technisch naaien, zelf patronen lezen en tekenen of wer ken met een naaimachine komen heus niet aan bod tijdens fastfashion workshops. Cursis ten met talent en plezier in het vak stromen daarom door naar het uitgebreidere cursusaan bod." - Volgens Rietveld kampen de vele naaiopleidin- gen (er zijn er zeker 1500 in Nederland) de laat ste tijd met wachtlijsten. Niet alleen jonge mei den voelen de drang om eigenzinnige mo de te creëren. Ook moeders van nu zijn, sterker dan de vorige lichting mama's, geïn teresseerd in zelfmaakmode. „Opnieuw niet om te besparen maar vooral, omdat de maat voering van kindermode zo beperkt is. Er is te veel van hetzelfde; jongensbroeken zijn stee vast te wijd. Op naailes leer je patronen aan te passen. Bovendien is het uitdagend kleding een eigen touch geven, bijvoorbeeld door de keuze van kwaliteitsstoffen." Zo maakt Rietveld korte metten met het predi kaat 'goedkoop' waar de zelfmaakmode in het verleden lange tijd onder gebukt ging. Sterker nog; moeders die tegenwoordig zelf kleding maken, oogsten vooral bewondering en lof foto RGBSTOCK

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 37