In
de
rij voor
Zuiddorpse
asperges
woensdag 16 mei 2012
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Asperges, gebakken krieltjes en hardgekookt ei. Gastheer en gastvrouw De Cock.
Prijs-kwaliteit
Lekkere asperges, maar niet super,
een beetje zoals thuis. Wel prijzig: we i
betaalden vijfennegentig euro voor
twee personen.
Bediening
Vriendelijk, dat wel, maar we hadden
graag even wat uitleg gehad.
Entourage
Geen restaurant voor een romantisch i
diner, meer geschikt voor een etentje i
met de hele familie.
Conclusie: Bijna een verplicht num
mer voor aspergeliefhebbers: Onder
de Linden is een belevenis.
Het kost moeite om
een parkeerplaats
te vinden op het
dorpsplein van
Zuiddorpe. Het is
zaterdagavond, en de enige at
tractie op het mooie plein lijkt
in eerste instantie het frietkot te
zijn. Een misvatting, zo blijkt
als we de deur van Restaurant
Onder de Linden open doen. De
eetzaal zit vol Belgen.
En niet een beetje vol, maar boor
devol. Afgeladen, bomvol, tjokvol,
ramvol. Alle tafels in de grote eet
zaal zijn bezet: er zitten voorname
lijk grotere groepen: voor ons is
nog een klein perso'onstafeltje
over aan de voorkant van het res
taurant, bij de bar. We zitten eigen
lijk in de wachtruimte, blijkt later:
er zal een onophoudelijke stoet
aan nieuwe gasten aan onze tafel
voorbijtrekken.
We ruiken het al: hier worden as
perges gekookt: Onder de Linden
is een themarestaurant. In het
voorjaar zijn het asperges, de spe
cialiteit waar het restaurant be
kend om is: asperges in de soep
vooraf en als hoofdgerecht, klas
siek bereid. Na de asperges volgt
ruim een maand kreeft, daarna -
tot aan het wildseizoen - paling en
bouillabaisse. Van oktober tot het
Het Dorpsplein in Zuiddorpe staat vol met - vooral Belgische - auto's.
rennen en de schalen met asper
ges blijven maar komen. Tweehon
derdvijftig kilo gaat er op een
avond als deze doorheen, horen
we. Een hele aspergeberg... En nog
steeds hebben we geen woord
over het menu gehoord. Hoe zou
den we de asperges geserveerd krij
gen? Wat krijgen we erbij? Wat als
je eigenlijk geen vlees eet?
Het antwoord komt snel: eerst krij
gen we een schaaltje met twee
soorten ham: gekookte en rauwe,
vier gevulde eieren en een tomaat,
versierd met wat toefjes peterselie.
Daarna volgt een grote schaal met
gekookte asperges, halve gekookte
eieren en lekker knapperig gebak
ken kleine krielaardappelen. De as
perges zijn 'kaal': de botersaus en
de heerlijke - tikje zure hollandai-
sesaus - worden in aparte schaal
tjes geserveerd.
De asperges zijn romig, vol en
De voorkamer in Onder de Linden.
einde van het jaar is het wild: haas
of fazant, uit de polder. Nu is het
dus aspergetijd: dat is het al even
tjes, maar als wij er zijn is het sei
zoen van de lokale asperges net
aangebroken. Het is tot nu toe een
slecht aspergejaar, horen we. Het
is te koud, ze groeien niet goed.
We zitten en kijken rond in ver
wondering: schalen vol asperges
worden langs gedragen. „Je zal ze
moeten schillen", glimlacht mijn
gezelschap. Maar dat hoeft geluk
kig niet, wordt ons later verteld:
sinds een jaar of tien worden de as
perges met behulp van een machi
ne geschild. Voor die tijd waren er
dames in dienst, maar vrouwen
die graag asperges schillen werden
steeds maar zeldzamer.
Onze tafel is al gedekt: een plat
bord, een diep bord, van klassiek
wit porselein, bestek zoals bij oma
en een linnen servet in een punt.
Een menukaart krijgen we niet, en
dat hadden we ook niet verwacht,
maar we krijgen ook geen uitleg
over de gang van zaken: als we
niet van tevoren op de website
hadden gekeken, hadden we geen
idee over wat ons te wachten
stond. Misschien is dat begrijpelijk
na al die jaren asperges serveren,
maar echt klantvriendelijk is het
niet.
Na een tijdje komt er een jongen
met een zilveren soepterrine naar
onze tafel. Of we soep willen. Dat
willen we wel. Hij schept ons bord
vol met romige blanke, iets gebon
den, aspergesoep. We krijgen klei
ne croutons met een toefje stijve
basilicumroom erop om er in te la
ten drijven. De soep is zacht en
goed op smaak, de asperges zijn
lekker gaar: niet papperig geluk
kig: het is een simpele klassieke as
pergesoep. Of we misschien nog
een bordje willen, komt de jongen
vragen als we ons bord helemaal
hebben leeggelepeld. „Graag!",
knikken we. En weer krijgen we
twee royale scheppen vol.
Onder de Linden is groot.
Heel groot; Achter wat de
oorspronkelijke eetzaal
was, is een nieuw groot stuk, met
lange tafels. De inrichting is klas
siek: bruine fauteuils met armleu
ningen staan aan tafels gedekt met
linnen; op elke tafel staat een bloe-.
metje, op de vloer ligt tapijt. Bo
ven onze hoofden hangt een ijze
ren werktuig: een aspergesteker,
gokken we. Dat is het enige acces
soire in de ruimte dat aan de asper
geteelt herinnert.
Intussen blijven er maar mensen
binnenkomen. Om half negen
staan er rijen voor de deur, de
wachtenden worden aan tafels
naast ons gezet. De jongen met de
metalen soepterrine blijft maar
i
Onder de Linden m
