DOORDENDEREN
9 spectrum
IV
m
Zaterdag 5 mei 2012
foto's Janey van lerland/GPD
f4 r.
4i
Houten - naar het boek van Heieen van
Royen. Die film was nog niet af toen ze al
bezig was met de voorbereidingen van
nummer twee: Loft. „Het is heel pittig in
zo'n stroomversnelling te werken."
Gelukkig, zegt ze, heeft ze een heel stabiel
en gelukkig huwelijk met regisseur Maaik
Krijgsman. Anders zou ze niet kunnen
functioneren. Ze deelt het co-ouderschap
over haar twee dochters met ex-man en
óók regisseur Joram Lürsen. „Dat gaat heel
goed. Als hij aan het filmen is, zijn ze bij
mij en andersom. We zijn sowieso heel
goed samen."
Met Jackie nog niet af, heeft ze alweer de
volgende projecten op stapel: Soof, waar
voor zus Marjolein het scenario schrijft op
basis van de columns van Sylvia Witte-
man, en Koorts gebaseerd op de thriller
van Saskia Noort. „Het heeft te maken met
gretig willen leven. Als kind was ik altijd al
bang dat ik iets zou missen. Ik houd ontzet
tend van leven, ik ben superlevenslustig.
Doodgaan lijkt me het ergste wat je kan
overkomen."
Heel veel doorzettingsvermogen, heel veel
kracht, dat is wat de drie zussen gemeen
hebben. „Ik sta nooit chagrijnig op, ik ben
nooit somber. Dat vind ik zonde van de
tijd."
In 2010 tijdens de opnamen van Lof: stort
te de stellage waarop ze stond in. Zelfs dat
ernstig ongeluk leek haar er niet onder te
krijgen. Op pure wilskracht stond ze na
drie weken weer op de set, in het' gips, de
op drie plaatsen gebroken kaken op elkaar
gebonden. Toen haar man dodelijk onge
rust bij de eerste hulp arriveerde, begroette
ze hem stralend. „Ik heb zó'n mazzel ge
had, zei ik tegen hem, ik had wel dóód
kunnen zijn. Ik zag hem kijken, zo van:
nou..:., mazzel?"
Het was die dag lange tijd niet duidelijk
hoe ze eraan toe was. Ze was af en aan bui
ten bewustzijn, er werd gevreesd voor een
schedelbasisfractuur. „Wat ik toen ook
niet wist, is dat ik er heel raar uitzag. Mijn
tanden lagen eruit, mijn kaak stond
schreef, mijn gezicht was misvormd. Maar:
zó'n big smile."
Ambitieus en gedreven wil ze voor haar
films het allerbeste gedaan hebben. Soms
klagen mensen dat ze de lat te hoog legt.
Dan is haar reactie: als het af is, ben je blij
dat ik je geduwd hebt tot het uiterste.
„Voor producenten lijkt het soms niet uit
te maken. Als de film een succes wordt, is
het goed genoeg. Maar ik wil niet dat de
film beter is om tien of twintig mensen
méér te trekken. Ik wil iedereen de beste
film geven."
Ze is altijd kritisch op haar werk: dit had
beter gekund, dat had beter gemoeten.
„Het is ook een vervelende eigenschap. Je
loopt het risico dat de mensen met wie je
werkt zich ondergewaardeerd voelen, als
je zo zit te duwen en trekken. Het heeft de
uitstraling van ontevredenheid, terwijl het
vaak al zo goed is." Haar eigen man zegt:
'Jezus, hou op, laat de dingen toch een
beetje gaan'. Haar moeder waarschuwt.
„Ze zegt: 'Als je niet voor too maar voor
8o procent gaat, loop je misschien voor je
eigen gevoel de kantjes eraf, maar kun je
veel meer geven. Je brandt jezelf en de
mensen om je heen op'. Maar heel irritant:
zo voel ik het niet."
Wat ze wel begint in te zien: als zij zo
hard rent, doen anderen dat soms juist
niet. „Misschien heeft mijn moeder gelijk
en ligt een burn-out om de hoek. Zeker in
combinatie met het ongeluk. Want dat
heeft toch alle fundamenten aan het schud
den gebracht. Toen Lof af was, merkte ik
wat dat me gekost heeft."
Erger misschien dan alle fysieke ongemak
ken, is dat haar fundamentele gevoel van
veiligheid aangetast is. Ze durft sinds het
ongeluk niet meer te vliegen. Alleen met
valium kon ze acht keer heen en weer
naar Amerika voor Jackie. En tijdens een
voorstelling van haar jongste dochter raak
te zé in paniek toen iedereen op de tribu
ne op en neer begon te springen. „Ik
dacht: ik moet hier weg, ik voelde al die zit
jes trillen."
Ze is voor 20 procent arbeidsongeschikt
verklaard. De gebroken vingers buigen
niet meer. De verschoven kaak heeft geleid
tot blijvende pijn in haar hoofd. De mobili
teit van haar mond is verminderd. Dat
speelt haar parten na een dag intensief pra
ten, iets wat ze voor haar werk toch zo
vaak moet doen. Haar concentratie is min
der. Maar niemand die het aan haar zal
merken. „Dat weet ik alleen maar zelf. Ik
heb het er eigenlijk nooit over, omdat ik
alleen maar aan het doordenderen ben."
reageren?
spectrum@wegener.nl
Antoinette
Bewmer
Geboren op 2 augustus
1962 in Amstelveen.
Getrouwd met Maaik Krijgs
man, dochters Rosa (18) en
Julia (14) met regisseur Jo
ram Lürsen.
O 1984-1989: theaterschool
Amsterdam (regie).
1990-1993: opnameleider
en regieassistent tv-series
Pleidooi, Help en Sjans.
1993-1999: regisseur tv-se
ries Spangen, Hertenkamp,
't Zal je maar gebeuren en
Recht voor zijn Raab.
2000-2005: regisseur com
mercials.
2006: regisseur jeugdserie
Willemspark.
2007: documentaire See you
in Vegas over illusionist Hans
Klok, samen met Maaik
Krijgsman.
2010: regisseur speelfilms
De gelukkige huisvrouw en
Loft (remake van Vlaamse
thriller), allebei met meer
dan 400.000 bezoekers en
bekroond met een Platina
Film.
2012: Regisseur Jackie.
