m
op een
antieke
dildo
media
La vita bella
27
Van antieke dildo tot
Russisch gevechtsvliegtuig:
in Dealers komen de mafste
spullen voorbij. Het is de
overtreffende trap van
Tussen kunst kitsch, te
zien op Discovery Channel,
door Rivka Croenier
3 Dealers. Vanaf morgen (zondag), Discovery
Channel, 20.00 uur.
TERUGGESPOELD
media@wegener.nl
024-3650570
Zaterdag 28 april 2012
Daar staan ze doorgaans",
zegt antiekhandelaar Gillian
Anderson Price. Vanuit de
deuropening van haar win
kel vol vintage spullen in de
gewilde Londense wijk Prim
rose Hill, wijst ze naar de overkant. Ze
doelt op de paparazzi die hier vaak posten
om een glimp op te vangen van haar be
roemde clientèle. Kate Moss, Jude Law, de
broertjes Gallagher; ze wippen regelmatig
langs. Anderson Price is trots op haar 'fan
tastische klantenbestand'. „Ze komen bij
mij omdat ik zulke spannende, ongewone
en geweldige spullen heb."
Op de al even chique Pimlico Road geeft Ri
chard Gauntlett, handelaar in prijzige curio
sa, een rondleiding in zijn galerie vol bizar
re zaken. Antieke dildo van walvisbot in
houten doosje, met opdruk While I'm at
sea. Enorme leren, handgemaakte schoen,
opvouwbare zonnebril van Steve Mc
Queen, de King of Cool van de jaren zestig.
Een opgedofte Britse 'socialite' trippelt de
winkel in om een enorme roze speelgoed
auto te bekijken. Vanzelfsprekend onder
het genot van een glas champagne. „Be
vriend met William en Kate", fluistert de
assistent van Gauntlett samenzweerderig.
De Rolls Royce van 15.000 pond wordt niet
direct ingepakt, de aspirant-koopster moet
nog bedenken of dat ding wel écht in haar
interieur past.
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
Oorlogsfilms laten zien tot welke
wreedheden mensen in staat
zijn, maar bevatten vaak tegelij
kertijd ook iets moois. Ze gaan
over (naastenliefde en hoe sterk de mens
kan zijn. Het Italiaanse, Oscarwinnende 'La
vita bella' is geen uitzondering. Als er
één film over de Tweede Wereldoorlog is
die positivisme en overwinningsdrang uit
straalt, is het wel deze kraker van regisseur
én hoofdrolspeler Roberto Benigni.
De Joodse Guido Orefïce (Benigni) is opti
mistisch ingesteld. Een brokkenpiloot van
de soort die altijd op z'n pootjes landt. Het
eerste deel van de film is vooral ingeruimd
Het team van Dealers krijgt de vreemdste objecten voorgeschoteld, foto Angus Young/Discovery
Anderson Price en Gauntlett spelen een
hoofdrol in de nieuwe serie Dealers op
Discovery Channel, de overtreffende trap
van Tussen kunst kitsch. In het program
ma worden vijf internationale handelaren
van naam opgesloten in een oude hangar,
verstoken van moderne communicatiemid
delen waarmee ze de prijs van spullen kun
nen uitvogelen. Vervolgens komt publiek
langs met vaak bizarre objecten. Van een
stapel oude strips en een zeshonderd jaar
oud vlijmscherp samoeraizwaard, tot een
Russisch gevechtsvliegtuig. De handelaren
houden het vervolgens niet bij een schat
ting van de waarde, maar mogen met eigen
geld tegen elkaar opbieden om de handel
voor hun eigen zaak te bemachtigen.
Producent David Mortimer zegt dat het
programma is geïnspireerd op The antiques
road show. „Niet voor niets het langstlopen-
de programma op de Britse tv. Met Dealers
geven we het een opfrisbeurt. Dat de
handelaren vooraf geen idee hebben wat
ze krijgen voorgeschoteld, maakt het an
ders. En ze moeten tegen elkaar opbieden,
wat de spanning nog meer verhoogt."
Nikolas Robinson - pandjesbaas op stand,
met verstand van horloges en diamanten -
schuift ook aan in Dealers en vindt het spel
fantastisch. „We nemen een enorm risico
als we spullen kopen, zeker als het om een
object gaat waar we geen verstand van heb
ben. Bij sommige zaken voel je opwinding,
maar je weet nooit zeker of je iets goeds
hebt, omdat je het niet uit kunt zoeken.
Als je het later aan een specialist voorlegt
en het blijkt nog veel meer waard te zijn
dan je dacht, dan is dat de ultieme kick."
Anderson Price zweette peentjes bij de op
names. „In deze wereld is reputatie alles. Je
kunt het je eigenlijk niet veroorloven op tv
een grote fout te maken. Als je een veel te
hoge prijs noemt, staan er de volgende dag
honderd mensen op je stoep met hetzelfde
object. Tja, dan heb je echt een probleem."
Er worden in de loop van het programma
aardig wat schatten gevonden, belooft pro
ducent Mortimer: „Zoals een 200 miljoen
jaar oud fossiel van een zeebeest, in de
show wordt het voor 30.000 pond gekocht,
maar het is zeker een paar ton waard."
Er.komt ook veel waardeloos spul voorbij.
Gauntlett: „Er waren veel hebberige verko
pers. Ze kijken op internet, vinden iets dat
vaag op hun ding lijkt, zoeken nog even
naar de hoogste prijs en dat willen ze er
dan voor hebben." Anderson Price zucht
hartgrondig: „Zoals die mensen die 60.000
pond voor een ijzeren long wilden. Totaal
oninteressant, wat moet je ermee?"
f>:* Reageren?
redactie.media@wegener.nl
mmm& mmmm.
m KHHBHKH
door Marlous Flier
voor de scènes waarin hij z'n droomvrouw
probeert het hof te maken. Dat de nazi's
steeds meer voet aan de grond krijgen,
blijft op de achtergrond. Guido doet of de
Jodenhaat er niet is. En als hij er echt niet
omheen kan, maakt hij er een grapje van.
De kijker wil hem toeschreeuwen dat 'hij
niet zo optimistisch en onbezorgd moet
doen, het onheil komt in volle vaart op
hem af. Maar Guido maakt alleen grapjes
en dat wordt halverwege de film een beetje
irritant Een sprong in de tijd redt de film.
Guido en Dora zijn getrouwd, ze hebben
een 5-jarig zoontje (Giosué) en de nazi's
hebben het voor het zeggen. Op de verjaar
dag van Giosué wordt de knaap met zijn va
der opgepakt en op transport gezet naar
een concentratiekamp.
Maar zelfs in die grote misère blijft Guido
opgewekt. Hij probeert de gruwelijke waar
heid bij zijn zoontje weg te houden. Ze zit
ten niet in een concentratiekamp, maakt
hij hem wijs, maar in een moeilijk spel. De
Toen Guido, Dora en Giosué nog een
gelukkig trio waren in La vita bella.
gevangenen zijn medespelers. Wie als eer
ste duizend punten heeft verdiend, wint
een echte tank. Guido doet alles om zijn
spruit te beschermen. De eerdere irritatie
over zijn optimisme, maakt plaats voor be
wondering en respect. Je ziet Guido soms
wankelen, maar hij hervindt zichzelf elke
keer, in het belang van zijn kind. Tragische
situaties verandert hij in hilarische frag
menten. Als de gevangenen de kampregels
krijgen toegeschreeuwd en hij die van het
Duits naar het Italiaans moet vertalen,
hangt hij zo'n verhaal vol flauwekul op
over de spelregels, dat je wel moet lachen.
Het is lachen tussen de tranen door.
De afloop is tragisch. Enkele uren voordat
de Amerikanen de gevangenen bevrijden,
wordt Guido door een kampbewaarder
doodgeschoten. Giosué heeft niets in de ga
ten: hij heeft zich verstopt in een kist in de
veronderstelling dat het spel bijna is afgelo
pen. Uren later komt de eerste Amerikaan
se tank het kamp binnenrijden: voor hem
het teken dat hij de winst op zak heeft. Een
dubbel einde. Mooi, omdat Guido een ul
tiem offer heeft gebracht voor zijn zoon en
Giosué zijn moeder Dora terugvindt. Diep
triest, omdat de film laat zien dat zelfs de
grootste optimist knakt bij zo veel ellende.
