'Sarko regeert als
spectrum 10
Mopperkont
In Frankrijk staat 58 procent van het volk als
rechts te boek. Voor Nicolas Sarkozy zouden
de presidentsverkiezingen van morgen (zondag)
een bagatel moeten zijn, temeer omdat de
belangrijkste concurrent, de socialist Francois
Hollande, zelfs in eigen parochie voor dwerg
doorgaat. Maar Sarko staat óp verlies.
Zaterdag 21 april 2012
STANDPLAATS
door
Jan Albert Hootsen
Ouwe Popo is chagrijnig. Sinds
een paar dagen zie ik hem, als
de luchtvervuiling meevalt,
vanaf het dak van ons huis sto
men. Popocatéptl, 'Rokende Berg', is Mexi
co's op één na hoogste vulkaan. Hij is na
een jaartje slaap met het verkeerde been
uit bed gestapt. Eerder deze week werden
de eerste mensen in de dorpjes rondom
Popo al geëvacueerd. Er is nog geen pa
niek, maar het is duidelijk dat de ouwe
mopperkont op springen staat.
Mijn schoonmoeder stond maandag naast
me, toen Popo even in de verte zichtbaar
was. Ze schudde het hoofd.
„Eigenlijk ben ik het zat hier.
Straatrovers, asociale automobilis
ten en corrupte politieagenten kan
ik hebben, maar hem." Ze knikte
in de richting van Popo. „Hem kan
ik niet de baas."
Mexico Stad roept normaliter beel
den op van luchtvervuiling, auto's,
drukte en onveiligheid. Dat is
deels ook zo, maar de dagelijkse
frustraties van het urenlang vastzit
ten in het verkeer en de eindeloze
mensenmassa's vallen in het niet
bij de strijd tegen de elementen.
In Nezahualcóyotl, de buitenwijk
waar ik woon, hebben we dit jaar
alleen al twee overstro
mingen, drie flinke
aardbevingen en meer
dan vierhonderd na
schokken gehad. Net
nu de aarde een beetje
tot rust lijkt te zijn ge
komen, is Popo weer
boos. Als we pech heb
ben, krijgen we straks
nog een laag as op ons hoofd ook.
Alle grootstedelijke irritaties wennen na
verloop van tijd, maar het natuurgeweld
nooit Mijn vriendin werkt in een kan
toorgebouw op de Paseo de la Reforma,
de imposante boulevard in het centrum
van de stad. De afgelopen weken kwam
ze regelmatig huilend thuis van haar
werk. Lichte aardschokken van pakweg
5.0 op de schaal van Richter merk ik op
mijn kantoortje op de begane grond niet,
maar zij op de twaalfde verdieping des te
meer. „Het is verschrikkelijk, iedere keer
denk ik dat het gebouw instort als er
weer een aardbeving is."
De bewoners van de stad die 30 jaar of
ouder zijn, hebben de aardbeving van
1985 meegemaakt, die een groot deel van
het centrum verwoestte en duizenden
mensen het leven heeft gekost. Jongere
hoofdstedelingen herinneren zich de laat
ste grote uitbarsting van Popo in 2000,
toen ook onze wijk werd bedekt met een
laagje as en spaarbekkens buiten de stad
geel uitsloegen van de zwavel. Zelf heb ik
inmiddels drie flinke aardbevingen mee
gemaakt, waarvan die van eind vorige
maand de eerste echt angstaanjagende
was.
Mexico Stad heeft meer dan 22 miljoen
inwoners, maar toch is de natuur altijd
dwingend aanwezig. Iedere hoofdstede
ling leeft met de sluimerende angst dat
aarde, water en vuur op ieder moment
kunnen toeslaan. Wie dat onverhoopt
mocht vergeten, hoeft op een kraakhelde
re dag alleen even naar zijn dak te gaan
en de blik op het zuidoosten te richten.
Daar staat ouwe Popo, de omineuze brom
pot die ons er bij tijd en wijle aan herin
nert dat Mexico Stad kan groeien wat het
wil, maar nooit groter zal worden dan de
natuur zelf.
door Cees van Zweeden foto ANP
In Oost-Frankrijk ligt een dorp
waar iedereen voor Sarkozy is. De
restauranteigenaar stemt op hem,
de winkelier, de hoteleigenaar, de
verkoper van gebraden kippen. De
burgemeester heeft een spandoek
tussen stadhuis en kerk gespan
nen om haar steun aan de 'president- kan
didaat' te betuigen.
Waarom? Het dorp Fessenheim heeft be
halve enkele schamele straten een kerncen
trale. De socialist Hollande wil die centrale
sluiten. Sarkozy wil hem nog twintig jaar
openhouden. Dat maakt de keuze gemak
kelijk in Fessenheim en omstreken, waar ie
dereen atomen splijt. Dit is Sarko-land.
„Hollande wil Fessenheim sluiten nadat
een tsunami problemen had veroorzaakt
in Fukushima", roept 'Atomic Sarko' tij
dens een verkiezingsbijeenkomst in
Nancy. „Toen ik dat voor het eerst hoorde,
dacht ik dat er iets aan mijn geografische
kennis schortte. Fessenheim ligt in de
Elzas. Waar is het strand?"
De zaal ligt plat. Tranen lopen over wan
gen, veelal beschilderd met de driekleur.
Vlaggen gaan omhoog, handen op elkaar.
„Hij is een man die voor ons land staat",
zegt een meisje in een T-shirt met de woor
den 'Studenten voor Sarkozy'. Het is niet
moeilijk aanhangers te vinden van Sarkozy
als de laatste woorden van de Marseillaise
zijn weggestorven. De parkeerplaats heeft
een hoog Audi-gehalte.
Sarko-land, Elzas-Lotharingen, is niet
groot. De aanhang van de president dunt
uit zodra de laatste vakwerkhuizen van dit
welvarende stukje ex-Duitsland in de ach
teruitkijkspiegel verdwijnen. Vakwerk
maakt plaats voor tekort aan werk. Bij
Lyon zoekt het oog vergeefs naar een bord
'Clermont-Ferrand', de miserabele hoofd
stad van Gentraal-Frankrijk. Alleen Marseil
le en Grenoble staan aangegeven.
Na 'afslag 33' openbaart zich een grauwe
streek vol roestige ex-fabrieken met zwij
gende schoorstenen van rode steen. Een
plaatsje vol vervallen gebouwen begroet de
automobilist met een bord: 'Deze stad ver
keert in levensgevaar'. Bij een benzine
pomp een handgeschreven waarschuwing:
'Betaling is in euro's'. Alsof de franc nog be
stond.
Feurs, een uur westelijker, heeft twee ho
tels. Het ene zit vol met miezerig ogende
handelsreizigers uit een voorbije tijd. Het
andere, gelegen aan de Chemin du Bout
du Monde (Weg naar het einde van de we
reld), heeft nog één bedompt kamertje. De
spoorlijn loopt door de voortuin, maar ver
oorzaakt volgens de eigenaar geen overlast.
„Dit is een lijn van nergens naar nergens.
Er komt 's avonds maar één trein, en die is
al geweest."
Is dit vergeten deel van Frankrijk jachtter
rein van links? „Van oudsher niet", zegt
Monsieur Foulon, hoteleigenaar. „Het Fran
se platteland stemt rechts. We hebben hier
veel kastelen met oude aristocraten."
Foulon houdt zijn politieke voorkeur voor
zich. Maar hij prijst zich gelukkig de morsi
ge buitenwijken van Parijs te zijn ont
vlucht. En de president heeft wel erg wei
nig aan het 'immigrantenprobleem' ge
daan.
Een eindje verder doemt de Auvergne op,
waar Valérie Giscard d'Estaing zijn machts
basis had. VGE, rechts, was president tot
1981. De Auvergne, in Midden-Frankrijk,
fungeerde als springplank voor zijn politie
ke loopbaan en dat zou hij nooit vergeten.
Wie de A89 naar het westen volgt, ziet de
vrucht van die dank: het pretpark Vulca-
nia. De Auvergne heeft 37 vulkanen. Het
idee er een 38e bij te bouwen, leek bizar.
Maar de regio vaart er wel bij. Het park
trekt jaarlijks 350.000 toeristen naar een ge
bied dat niet bekend staat om zijn zon.
Nog iets verder, ook langs de A89, staat
een intrigerend bordje: 'Sarran, Musée du
Président'. Sarran is een nederzetting van
honderd huizen, een museum en een kas
teel. De bewoners van Chateau Bity zijn
rechts, maar slechts één van hen steunt Sar
kozy. Bernadette Chirac volgt als een over
jarige groupie zijn tournee. Jacques Chirac,
de voorganger van Sarkozy, stemt op Hol
lande.
De gendarmerie verspert de weg naar het
kasteel, althans voor journalisten. Maar ge
zeten in een lederen stoel die een groot
deel van zijn kamer beslaat, wil de burge
meester van Sarran wel zijn oordeel geven.
Michel Poincheval: „Sarkozy heeft geen
