5 spectrum
Grootmoeder is vliegende keep
rijtijd
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Marjan
Berk
Zaterdag 21 april 2012
Ze werken allebei. En soms zitten ze
klem. De kleindochter van vijf wordt
ziek, gemene kou, met snotneus en
pips snoetje. Ja hoor, oma komt Oma
sleept haar laptop en haar werkjes allemaal mee,
plus een grote plak bittere chocola als pleister
op iedere blauwe plek, zowel geestelijk als licha
melijk.
Ach, het is heerlijk om te zorgen voor een vijfja
rig meisje, ook nog van eigen vlees en bloed!
Zodra de ouders weg zijn, begin ik meteen een
toverpannenkoek te bakken, een geklutst ei als
omelet gebakken, met suiker! Nooit eten ze sui
ker, behalve op mijn toverpannenkoek! De zieke
knapt daarvan al aardig op. Vervolgens gaat oma
zitten tikken op haar stroomloze laptop en klein
dochter gaat kleien! Ik krijg vier felgekleurde
klei-pannenkoeken en drieëndertig piepkleine
klei-pofFertjes. Dan is het tijd voor de middagbo
terham, ik maak nu een wentelteef, wéér met
een geklutst ei met melk, nu met kaneel en sui
ker. Ik noem het een versterkend middel, onge
veer zoals Winnie de Poeh te pas en te onpas
overal honing opsmeert. Ik maak ook een wen
telteef voor mijzelf, ik ben ook aan een verster
kend middel toe. Daarna gaan wij samen een
dutje doen op de bank. Kleindochter slaapt maar
liefst tweeëneenhalf uur, oma heeft genoeg aan
een kwartiertje.
Hierna spel ik in alle rust twee oude kranten en
lees zo maar, midden op de dag, drie hoofdstuk
ken in het nieuwe boek van William Boyd Wai
ting/or sunrise, speelt voor en tijdens de Eerste
Wereldoorlog in Wenen. Behalve de verkouden
ademhaling van mijn diep slapende kleindoch
ter, is het heerlijk stil. Een oase in een verder
hectische week.
Ze wordt wakker, ik schil een peertje en
verstrek een sinasprilletje, het gaat al wat
beter. Het is nu de hoogste tijd om voor
te lezen, kleindochter zoekt twee boeken uit;
één over een lawaaiige vogel, die Piet heet. En
het boek met alle overbekende kinderliedjes, dat
wij samen zingend doornemen. We kennen alle
bei de meeste songs, van Hannes loopt op klom
pen tot Poesje mauw.
Nu komt haar vader thuis met de jongste, nog
net geen drie jaar. Twee dagen geleden heeft zij
haar eerste 'droge dag' beleefd, en alles netjes op
de po gedaan. De grote drooglegging is begon
nen, hoera!
We eten nu met zijn vieren, mama is
twee dagen weg voor haar werk, en
pa neemt de huishoudelijke honneurs
waar, kookt razendsnel en nog lekker ook, om
weer haastig naar iets belangrijks te vertrekken.
De dames liggen in bed. Dat is fase één. De da
mes komen er nog ongeveer vier keer uit en na
fase vier wordt er een hekje boven voor de trap
gezet.
Ik zit beneden en zet de tv aan. Geroep. Zacht ge
snik. Oma loopt de trap op, maar kan niet over
het hekje klimmen en krijgt het ook niet open!
Het gesnik houdt aan. Ik begin achter het hek
aan een recital van bekende slaapliederen. Het
gesnik bedaart Ik zing door, achter het hek.
Het werkt. Na ongeveer een kwartier oma-zang
klinken er tevreden slaapgeluiden uit de bedjes.
Oppassen! Zelfs zingend achter een hek, op de
trap, een feest!
