Welke kant staan
de vlaggen op?
uit15
Wandel mee
-1 a
donderdag 19 april 2012
www.pzc.nl/uit
afstand route 7 km|
Wilt u ook een
ommetje maken "r
meteen lijps
verslaggever van Ceef dan uw favoriete
dePZCwandeling door
V"l. mnderedactie-
E-mail:
j I ll& j- vandamme@pzc.nl
Postadres:
PZC t.a.v. Jan van Dam me, Postbus 91,
4330 AB Middelburg
door Melita Lanting
Het trafohuisje in de polder bij Ellemeet.
De route voert niet alleen door de polder maar ook over strand.
Het is zomaar een
rondje door de pol
der hoor!", waar
schuwt Ria Kristelijn
uit Scharendijke.
De wandeling die we gaan maken,
is inderdaad dwars door de pol
ders maar de term 'zomaar een
rondje' lijkt toch niet van toepas
sing. Want als één wandeling af
wisselend is, is het deze wel met
polderlandschap/strand en bebou
wing.
De route is zeven kilometer en be
gint op de Elkerzeeseweg in Scha
rendijke. Ria kijkt eerst naar de
vlaggen van de buren. „Hoe staat
de wind", vraagt ze zich af De
windrichting zal bepalen of we
links- of rechtsaf gaan. „We gaan
linksaf', besluit ze. Een klein stuk
je over de weg richting molen De
Lelie want een wandelpad ont
breekt. Dan duiken we de Weel-
weg in, een karakteristieke smalle
polderweg. Nog vrij jonge bomen
langs de weg met daarin enorme
nesten. Waarschijnlijk van kau
wen, denk Ria. „Maar ik ben niet
echt een vogelkenner."
We hebben de bebouwing achter
ons gelaten. Het zijn nu bijna on
eindige polders waar we door lo
pen. In de verte vliegen "een paar
ganzen, dichterbij zijn het de een
den die de aandacht trekken. Het
is voorjaar en dan zijn alle eenden
op liefdespad. Verblind door de
liefde vliegen ze over de weg zon
der op of om te kijken. Hond Didi
heeft er geen interesse in. „Ze
heeft inmiddels wel geleerd dat
eenden opvliegen, daar gaat ze
niet meer achteraan."
Didi is een rottweiler. Jong, speels
maar ze luistert best goed. Een lie
ve hond, maar soms wat erg en
thousiast en dan vergeet ze dat ze
best groot is.
Dit rondje loopt Ria vaak met
haar hond. Soms kiest ze ook voor
een wat langere route. Onderweg
maakt ze foto's. „Ik vind het leuk
om te fotograferen. Dan kom ik
thuis en beleef ik de wandeling
nog een keer als ik ze op de com
puter zet en een beetje bewerk. Ik
fotografeer ook de veranderingen.
Eerst als een gebouw wordt ge
sloopt en daarna als er wat nieuws
staat. Kijk, dit heb ik gisteren nog
op de foto gezet." Ze wijst op een
klein trafohuisje. Zo'n elektrici
teitshuisje van vroeger van bak
steen met pannendakje. „Hier heb
ik een foto van gemaakt voor
Sjoerd, iemand die trafohuisjes in
ventariseert." (zie www.bvi-
sion.nl) Ondanks dat ze het rondje
vaak loopt, verveelt het nooit, ver
telt Ria. Elk seizoen heeft z'n ei
gen charme. „En het is iedere dag
anders."
Vandaag speelt de wind een promi
nente rol. Aan de horizon hangen
donkere, dreigende wolken, maar
het is nog droog. „Ik maak het
bijna nooit mee dat het hier een
hele dag achter elkaar regent", zegt
Ria en vooralsnog krijgt ze gelijk.
We lopen een viaduct op dat ons
naar de overkant van de N57
brengt. Via Ellemeet gaan we rich
ting strand. We zien de smalle dui
nenrij al in de verte, maar moeten
eerst nog een stuk door het vlakke
land. „Toch wel jammer dat hier
straks ook een weg doorheen
komt", verzucht Ria. Ze doelt op
het tweede stuk van de recreatie-
verdeelweg die Renesse en Scha
rendijke met elkaar moet verbin
den.
Ze kijkt spiedend in het rond.
Alert op hazen of konijnen want
Didi mag eenden dan wel links la
ten liggen, een haas is andere
koek. Gelukkig laten deze dieren
zich niet zien.
We kruisen de Rampweg en gaan
via een trap naar het strand. „Kijk,
een zeehond", zegt Ria. Ze wijst
naar een zwarte bobbel in zee.
Langzaam draait het dier met zijn
kop en verdwijnt onder water.
De route gaat maar een klein stuk
je over het strand. Bij de volgende
overgang gaan we al weer naar bo
ven. Opnieuw kruisen we de N57,
nu via een tunneltje richting het
Grevelingenmeer.
Bovenop een duin staat fier het
'koepeltje'. Een pandje met een rij
ke historie, waaronder veel vernie
lingen. Het markeert de rand van
de kern Scharendijke. Via de dijk
met daarop de bekende Muralt-
muurtjes gaan we weer naar de El
kerzeeseweg. We zijn er bijna en
dat is fijn, want het begint lang
zaam te regenen.
Ria Kristelijn met hond Didi aan de wandel op de Weelweg bij Scharendijke
foto Dirk-Jan Gjeltema
