in balans 19
Door de kater heen
Jeugdzorg
woensdag 18 april 2012
Ze heeft zich er zo op verheugd: een feestje voor haar zeventien
de verjaardag. Drank ingekocht, vrienden uitgenodigd, stoelen
en hapjes klaargezet en de muziek geregeld. Het feest kan begin
nen. Maar na nog geen uur ligt ze spugend om de wc-pot heen.
,,lk heb maar drie wijntjes op, hoe kan dat nou?"
door Joyce Muilenburg
Twee dagen ervoor hebben ze het over alcoholge
bruik, zij en vijf vrienden. De aanleiding ervan is het
boek Onze kinderen en Alcohol. Vriend Remy bla
dert er doorheen: „Laat mijn moeder dit maar niet
lezen, die gaat ook altijd naar van die informatie
avonden over jeugd en alcohol", zegt hij, terwijl hij
het boek weer neerlegt. Amber herkent dat: „Ja,
de mijne ook. En dan begint ze uit te leggen hoe
het met de hersencellen zit en zo."
Milou reageert nuchter: „Ze praten maar, ik drink
toch."
De anderen knikken. Weekend en alcohol. Het
hoort bij elkaar als maandagochtend en school.
Geen van allen zal vrijwillig op zaterdagavond thuis
met een colaatje bij hun ouders zitten.
„Ik mag niet uit als ik de volgende dag moet wer
ken", weet Femke. "Maar verder mag het altijd. En
als mijn ouders wel eens nee zeggen, dan is daar
een duidelijke reden voor." Remy knikt. "Ik wil ook
graag weten waarom het niet mag, dan kan ik het
accepteren. En anders baal ik enorm."
Amber krijgt vaker te horen dat ze niet uit mag.
"Mijn ouders hebben er moeite mee." Ze snapt wel
dat zij grenzen aangeven, maar vindt dat wel jam
mer. "Ik denk dat als ik meer zou mogen, ik eerst
echt over de grens zou gaan. Of niet. Ik weet het
niet. Als iets mag, is de uitdaging eraf. Eigenlijk is
het zo: hoe minder je mag, hoe liever je het wil."
Tot dan toe zit Jelmer stil te luisteren. Hij mag "altijd
uit, maar moet wel op een bepaald tijdstip thuis
zijn. Echter, dat lukt hem niet iedere keer. „En dan
gaat mijn moeder mij zitten bellen of sms'en", ver
zucht hij. „Midden in de nacht!"
Milou werpt nog eens een blik in het boek. Enkele
stellingen die achterin staan komen ter sprake.
Over de alcoholgrens die beter verhoogd kan wor
den naar achttien jaar, bijvoorbeeld. Ze komen daar
onderling niet uit. Enerzijds is het een betere leef
tijd, anderzijds weet de jeugd toch wel aan alcohol
te komen, vinden de jongeren.
Ook is er een stelling over de rol van de ouders of zij
hun kind thuis iets mogen aanbieden. Bij Jelmer
komt er niet zo snel alcohol op tafel. Alleen met visi
te of op verjaardagen. In zijn eentje bier drinken
vindt hij niets. Remy drinkt wel eens een glas wijn bij
het eten en Femke's ouders lusten thuis ook wel een
alcoholische versnapering: „Dan krijg ik ook een
biertje." En Milou: „Mijn moeder zegt wel eens:
neem maar wat lekkers, als je begrijpt wat ik be
doel." De anderen lachen. Ze begrijpen het.
Ook komt de kater ter sprake. En dat ene glaasje te
veel. Ze kennen en herkennen het allemaal. „Om
acht uur 's ochtends moet ik even uit bed", ervaart
Jelmer. „Dan stik ik van de dorst en neem een paar
glazen limonade. Daarna ga ik weer slapen en voel
me na een paar uur weer goed."
Remy is één keer flink over een grens heengegaan.
„De dag erna had ik nog hartstikke veel last. Toen
wist ik dat dat mij niet nog een keer zou gebeuren.
Tot nu toe is het gelukt om die grens te bewaken."
De andere ervaren een glaasjè teveel niet als leermo
ment. Het kan een volgende keer gewoon weer ge
beuren en wijzer worden van een kater komt hen
dan ook niet bekend voor. Femke zit zelfs vol onbe
grip te kijken. „Ik heb nooit een kater", roept ze uit
eindelijk. "De zondag na het stappen slaap ik de he
le dag. Zo pit ik gewoon door de kater heen!"
Terug naar de jarige. Die gaat op haar eigen feestje
'out'. De genodigden drinken nog even door en ver
trekken om elf uur richting kroeg. En het feestvar
ken? Die kan niet mee. Ze neemt een douche en
kruipt in bed om haar roes uit te slapen. „Als ik de
tijd terug kon draaien, had ik rustiger aan gedaan
met die wijn!"
Avondje stappen:
Femke,17 jaar:
20 tot 50 euro
Milou,17 jaar:
20 tot 30 euro
Amber,16 jaar:
5 tot 20 euro
Remy, 16 jaar:
10 tot 20 euro
Jelmer,17 jaar:
20 euro
Onze kinderen en alcohol is geschreven door Ni
co van der Lely, Mireille de Visser en Joke Ligte-
rink. Nico van der Lely is oprichter van de eerste
alcoholpoli (Delft).
Isabelle Boone, kinderarts
„Nog geen 18 jaar en door alcohol in coma en
naar het ziekenhuis. De reacties hierop zijn ver
schillend. Zowel van ouders als van jongeren
zelf. De één schrikt vreselijk, de ander vindt het
wel stoer. Sommige ouders zijn bezorgd, ande
ren halen hun schouders op alsof het erbij
hoort. Wie denkt dat een keertje te veel drinken
geen kwaad kan voor een puber, heeft het mis.
Alcohol richt gewoon enorme schade aan. Ge
heugenverlies bijvoorbeeld of moeite met con
centreren."