in balans 19 Door de kater heen Jeugdzorg woensdag 18 april 2012 Ze heeft zich er zo op verheugd: een feestje voor haar zeventien de verjaardag. Drank ingekocht, vrienden uitgenodigd, stoelen en hapjes klaargezet en de muziek geregeld. Het feest kan begin nen. Maar na nog geen uur ligt ze spugend om de wc-pot heen. ,,lk heb maar drie wijntjes op, hoe kan dat nou?" door Joyce Muilenburg Twee dagen ervoor hebben ze het over alcoholge bruik, zij en vijf vrienden. De aanleiding ervan is het boek Onze kinderen en Alcohol. Vriend Remy bla dert er doorheen: „Laat mijn moeder dit maar niet lezen, die gaat ook altijd naar van die informatie avonden over jeugd en alcohol", zegt hij, terwijl hij het boek weer neerlegt. Amber herkent dat: „Ja, de mijne ook. En dan begint ze uit te leggen hoe het met de hersencellen zit en zo." Milou reageert nuchter: „Ze praten maar, ik drink toch." De anderen knikken. Weekend en alcohol. Het hoort bij elkaar als maandagochtend en school. Geen van allen zal vrijwillig op zaterdagavond thuis met een colaatje bij hun ouders zitten. „Ik mag niet uit als ik de volgende dag moet wer ken", weet Femke. "Maar verder mag het altijd. En als mijn ouders wel eens nee zeggen, dan is daar een duidelijke reden voor." Remy knikt. "Ik wil ook graag weten waarom het niet mag, dan kan ik het accepteren. En anders baal ik enorm." Amber krijgt vaker te horen dat ze niet uit mag. "Mijn ouders hebben er moeite mee." Ze snapt wel dat zij grenzen aangeven, maar vindt dat wel jam mer. "Ik denk dat als ik meer zou mogen, ik eerst echt over de grens zou gaan. Of niet. Ik weet het niet. Als iets mag, is de uitdaging eraf. Eigenlijk is het zo: hoe minder je mag, hoe liever je het wil." Tot dan toe zit Jelmer stil te luisteren. Hij mag "altijd uit, maar moet wel op een bepaald tijdstip thuis zijn. Echter, dat lukt hem niet iedere keer. „En dan gaat mijn moeder mij zitten bellen of sms'en", ver zucht hij. „Midden in de nacht!" Milou werpt nog eens een blik in het boek. Enkele stellingen die achterin staan komen ter sprake. Over de alcoholgrens die beter verhoogd kan wor den naar achttien jaar, bijvoorbeeld. Ze komen daar onderling niet uit. Enerzijds is het een betere leef tijd, anderzijds weet de jeugd toch wel aan alcohol te komen, vinden de jongeren. Ook is er een stelling over de rol van de ouders of zij hun kind thuis iets mogen aanbieden. Bij Jelmer komt er niet zo snel alcohol op tafel. Alleen met visi te of op verjaardagen. In zijn eentje bier drinken vindt hij niets. Remy drinkt wel eens een glas wijn bij het eten en Femke's ouders lusten thuis ook wel een alcoholische versnapering: „Dan krijg ik ook een biertje." En Milou: „Mijn moeder zegt wel eens: neem maar wat lekkers, als je begrijpt wat ik be doel." De anderen lachen. Ze begrijpen het. Ook komt de kater ter sprake. En dat ene glaasje te veel. Ze kennen en herkennen het allemaal. „Om acht uur 's ochtends moet ik even uit bed", ervaart Jelmer. „Dan stik ik van de dorst en neem een paar glazen limonade. Daarna ga ik weer slapen en voel me na een paar uur weer goed." Remy is één keer flink over een grens heengegaan. „De dag erna had ik nog hartstikke veel last. Toen wist ik dat dat mij niet nog een keer zou gebeuren. Tot nu toe is het gelukt om die grens te bewaken." De andere ervaren een glaasjè teveel niet als leermo ment. Het kan een volgende keer gewoon weer ge beuren en wijzer worden van een kater komt hen dan ook niet bekend voor. Femke zit zelfs vol onbe grip te kijken. „Ik heb nooit een kater", roept ze uit eindelijk. "De zondag na het stappen slaap ik de he le dag. Zo pit ik gewoon door de kater heen!" Terug naar de jarige. Die gaat op haar eigen feestje 'out'. De genodigden drinken nog even door en ver trekken om elf uur richting kroeg. En het feestvar ken? Die kan niet mee. Ze neemt een douche en kruipt in bed om haar roes uit te slapen. „Als ik de tijd terug kon draaien, had ik rustiger aan gedaan met die wijn!" Avondje stappen: Femke,17 jaar: 20 tot 50 euro Milou,17 jaar: 20 tot 30 euro Amber,16 jaar: 5 tot 20 euro Remy, 16 jaar: 10 tot 20 euro Jelmer,17 jaar: 20 euro Onze kinderen en alcohol is geschreven door Ni co van der Lely, Mireille de Visser en Joke Ligte- rink. Nico van der Lely is oprichter van de eerste alcoholpoli (Delft). Isabelle Boone, kinderarts „Nog geen 18 jaar en door alcohol in coma en naar het ziekenhuis. De reacties hierop zijn ver schillend. Zowel van ouders als van jongeren zelf. De één schrikt vreselijk, de ander vindt het wel stoer. Sommige ouders zijn bezorgd, ande ren halen hun schouders op alsof het erbij hoort. Wie denkt dat een keertje te veel drinken geen kwaad kan voor een puber, heeft het mis. Alcohol richt gewoon enorme schade aan. Ge heugenverlies bijvoorbeeld of moeite met con centreren."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 49