if
Junglebook
in het echt
reizen
3.
Aardbeving
D
Het symbool van de Indiase natuur is de
Bengaalse tijger. Maar stroperij bedreigt dit
prachtige roofdier. Alexander Reeuwijk ging op
zoek naar de koning van het oerwoud.
<1,
Wat."
'jSi
Zaterdag 14 april 2012
reizen@wegener.nl
024-3650360
Lima ligt aan zee, maar op een heel aparte manier. De
kuststrook van een paar honderd meter breed be
vindt zich veel lager dan de eigenlijke stad. Een poreu
ze, zanderige rots van een meter of vijftig hoog vormt de
scheiding met het strand. Het is een min of meer loodrech
te muur waardoor er maar op een paar plaatsen een weg
omhoog gaat. Wie over de brede baan beneden rijdt, ziet
met grote regelmaat een verontrustend verkeersbord. Daar
op wordt melding gemaakt van een 'tsunami evacuation
route'. Je hebt inderdaad niet veel voorstellingsvermogen
nodig om te zien dat je aan het strand als een rat in de val
zit in geval van een tsunami. Daarom zijn er op sommige
plaatsen stroken groen aangelegd die glooiend de berg op
slingeren en waarlangs men lopend zou kunnen vluchten
voor een vloedgolf. Maar ja, zo'n vaart zal het wel niet lo
pen. Toch? Chauffeur Enrique vertelt over een paar jaar ge
leden. Hij reed net naar boven toen de aarde begon te
schudden. Halverwege de berg werd de beving zo hevig, dat
rotsblokken naar beneden begonnen te vallen. Hij was
bang. Gelukkig kon hij na de schok veilig de stad bereiken
om de tsunami af te wachten. Die kwam niet, soms heeft
men ook geluk. Een spannend verhaal, toch? Voorzichtig in
formeer ik naar de aardbevingskansen van nu. Het blijkt
een goede vraag. Enrique geeft me de krant waar op de
voorpagina in vette kapitalen staat de te lezen dat el desastre
viene, de ramp komt! Russische geleerden bestude
ren blijkbaar doorlopend de onderaardse energieop-
bouw onder de kust van Peru. En wat blijkt? Het is
er niet pluis. Men voorspelt een aardbeving van on
gekende omvang. Alles vernietigend. Volgens de ge
leerden kan het elk moment gebeuren. Tussen nu
en een paar maanden. Wat moeten we doen? Als
het elk moment kan gebeuren, is het dan niet zaak
ons voor te bereiden? Het zaadje van de angst is ge
plant en zal snel gaan groeien. Een aardbeving
komt volkomen onverwacht, er valt niets tegen te
doen en je hebt geen idee hoe lang het duurt en
hoe erg het wordt. Gezellig.
We hebben een kamer op de tiende verdieping van
een smal, hoog hotel. De slaap wil die nacht maar
niet komen. Ik laat de gordijnen open zodat ik kan
zien dat de omliggende gebouwen nog recht over
eind staan. De angst staat inmiddels als een stevige
struik in mijn maag. Wat te doen als het nu begint?
Uit voorzorg heb ik rn'n spijkerbroek aangehouden. Eigen
lijk had ik ook de schoenen niet willen uittrekken, maar er
zijn grenzen. Bij de deur staat een plastic zak met de rest
van de kleren, paspoort, geld en mobiele telefoon. Zodra
het gaat schudden, zal ik naar buiten rennen met mijn
noodpakket En dan? Wat gebeurt er op tien hoog wanneer
de hand van God de aarde een beetje opschudt? Over het al
gemeen zijn de adviezen eenduidig. Blijf rustig. Schuil op
de stevigste plaats van het gebouw. Die wordt hier aangege
ven door het bordje zona segura. Zorg voor een tafel boven
het hoofd. Op onze etage heb ik het al gezien. In geval van
rampspoed kruip ik tegen de liftdeur aan onder het salonta
feltje. Als er natuurlijk nog niemand anders onder zit.
Behalve dat ik niet slaap, gebeurt er natuurlijk helemaal
niks. Dodelijk vermoeid aan het ontbijt. In de loop van de
dag daalt de spanning, maar als het donker wordt, komt het
weer. Een kamer op de benedenverdieping, de receptioniste
moet er om lachen. Dan krijg je toch alle rotzooi bovenop
je, dat helpt niets. Ja, ook zij heeft aardbevingen meege
maakt en inderdaad, het was heel eng. Maar het hotel is
ook al een paar keer behoorlijk door elkaar geschud en het
staat er toch nog? In de loop van de week ebt de bezorgd
heid weg. Mijn maag komt tot rust. De laatste dag filmen
we de training van wat stierenvechters. Voor een spectacu
laire opname staan we in de ring vlak om de arena heen.
Daar komt de woeste zwarte toro bravo al aanrennen. Recht
op ons af Geschrokken maakt de torero zich uit de voeten.
De dappere stier springt over het muurtje en belandt licht
verdoofd naast ons. Het gaat razendsnel. In een flits zie ik
de scherpe hoorns omhoog komen. Shit! Nee, het is geen
aardbeving, maar de schrik is er niet minder om. Rustig blij
ven, denk ik nog, maar het lichaam heeft al een andere be
slissing genomen. Rennen voor je leven!
COLOFON
Eindredactie:
Johan Bosveld
redactie.reizen@wegener.nl
Vormgeving:
Mariëtta de Boer
Advertentieverkoop:
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
'j0
-sasg
m
Honderd jaar geleden waren er
nog 40.000 Bengaalse tijgers in
India. Overdadige jachtpartijen,
waar soms wel vijftien tijgers
per keer werden geschoten, dun
den de populatie dramatisch uit. Tegenwoor
dig heeft de tijger een andere vijand: stro
pers. In China brengt een dode tijger veel
geld op. De huid wordt verwerkt in poten
tieverhogende medicijnen. Het gevolg hier
van is dat momenteel in heel India nog on
geveer 1.700 Bengaalse tijgers leven, voorna
melijk in grote nationale parken. In een aan
tal van die parken gaan we op zoek naar de
koning van het oerwoud.
We zijn in de staat Madhya Pradesh in het
centrum van het land en drie parken staan
op ons programma: Pench, Bandhavgarh en
Kanha. Ik meld me om 05.30 uur, nog voor
zonsopkomst, bij gids Sushi en chauffeur
Baba voor het eerste ochtendbezoek aan
Kanha National Park. De dagen ervoor heb
ben we in Pench National Park veel herten
en vogelsoorten gezien. Maar de tijger hield
zich verscholen. Kanha heeft de hoogste tij
gerdichtheid van de drie parken die we zul
len bezoeken. Het park diende, samen met
Pench National Park, als inspiratie voor Ru-
dyard Kiplings beroemde en later vele keren
verfilmde Junglebook.
De lucht is fris, de Indiërs dragen zelfs oor
kleppen en ik zit, gewapend met verrekij
ker, fotocamera en fauna checklist, rillend
achter in de open jeep, door iedereen gypsy
genoemd. Na de gebruikelijke bureaucrati
sche beslommeringen - we zijn per slot van
rekening in India - rijden we in het schemer
donker het park binnen.
In tegenstelling tot Afrikaanse savanne
achtige wildparken is het in de Indiase par
ken door de dikke bamboebossen een stuk
lastiger om het wild te zien. Herten sprin
gen nog wel eens de weg over, apen observe
ren je, duidelijk zichtbaar, vanuit de bomen
en met een beetje moeite kun je vele kleur
rijke vogeltjes zien. Maar tijgers laten zich
niet zo eenvoudig spotten. Daarvoor moet
je een dosis geluk én goede gidsen hebben.
Gids Sushil legt uit hoe ze tijgers opsporen:
„Allereerst kijken we naar verse pootafdruk-
Stoppen voor een hert
tussen de bomen.
r'
