werken 15
Wie geeft Anco een kans?
Het op de valreep behaalde
hbo-diploma levert baan op
ZEELAND HELPT
zaterdag 14 april 2012
Voor de ontslagen medewerkers van
de failliete aluminiumfabriek Zalco is
een mobiliteitscentrum opgezet. Ande
ren moeten op eigen kracht een ande
re baan zien te vinden. Dat valt tegen.
Het faillissement van aluminiumsmelter Zalco in de
cember vorig jaar betekende het grootste ontslag
in de geschiedenis van de Zeeuwse economie: 480
vaste werknemers en 120 inleenkrachten verloren
hun baan. De PZC besteedt daarom elke week in
het katern Werken aandacht aan Zalco en de toe
komst van de ontslagen werknemers.
door Framk Balkenende
er stage kon lopen voor een opleiding
'schuldhulpverlening'. „Ik wil best iets an
ders doen, maar dan moet je een diploma
halen en daar hoort een stageplek bij. Uit
eindelijk bleek dat niet mogelijk te zijn
bij de gemeente Goes. Ik hoop nu elders
een kans te krijgen."
Hij is even stuurloos. Wat nu? „Het is
ook niet niks. Je hebt een drukke baan, je
valt stil, je verliest je netwerk en een deel
van je inkomen, want van de terugval
ben ik wel geschrokken. De WW bete
kent een inkomstendaling van 850 euro
per maand. Dat kan niet zo doorgaan, al
leen weet ik even niet goed hoe ik verder
moet. Kijk, ik wil geen jojo zijn, werk
doen waar ik geen affiniteit mee heb of
waarvoor ik mezelf niet de persoon vind.
De vraag is hoe ver je gaat met sollicteren
op banen die ver van je af staan?"
Een eigen bedrijf? Hij peinst erover. „Ik
heb allereerst eens een klankbord nodig.
Ik wil iets doen waar behoefte aan is,
maar wil me goed kunnen voorbereiden.
Als ik in het diepe spring, wil ik blijven
drijven. Bij het UWV kan ik niet terecht.
De eerste drie maanden moet je het zelf
zien te redden. Je krijgt een e-coach,
maar dat werkt niet. Ik wil face to face
praten. Ik verspeel nu kostbare tijd."
Met zijn achtergrond als docent en erva
ring bij Klaverblad Zeeland en MEE Zee
land mikt hij allereerst op een baan in de
zorg- en welzijnssector. Laat dat nou net
de enige sector in Zeeland zijn waarin er
dit jaar nog banen bijkomen.
Natuurlijk gunt hij het perso
neel van Zalco een duwtje in
de rug. Zeker de vijftigplus
sers hebben dat nodig. Veel
van hen hebben zelden gesol
liciteerd, een cv opgesteld of gespeurd
naar werk op de digitale Wereldbol. En
dikwijls deden ze bij Zalco decennia lang
hetzelfde. Aluminium gieten of smelten.
Alleen is naar dat specialisme geen vraag
meer.
Nee, Anco Luteijn uit Wolphaartsdijk
kan zich goed in de Zalco'ers verplaatsen,
want hij zit in hetzelfde, moeilijke parket.
In oktober vorig jaar - twee maanden
voor de sluiting van Zalco - kreeg hij te
horen dat hij zijn baan bij MEE Zeeland
kwijtraakte, een organisatie die mensen
met een beperking ondersteunt. Als
(bijna) 56-jarige stond hij plots op de
keien. Gestrand in het zicht van de pen
sioenhaven. Dat had hij nooit verwacht.
„Ik was stafmedewerker informatievoor
ziening, verzorgde de website, had een
chatfïmctie geïntroduceerd, gaf een digita
le nieuwsbrief uit en schreef voor
MEE-publicaties. Eigenlijk schreef ik zo'n
beetje alles voor het magazine. Verder
•Anco luteijn
hield ik me bezig met communicatie en
informatie. Plotseling kreeg ik te horen
dat mijn baan zou verdwijnen en dat
voor mij geen plaats meer was. Door rijks
bezuinigingen moest MEE Zeeland afslan
ken. We zijn in der minne uit elkaar ge
gaan. Maar daar sta je dan..."
Althans, zo denkt Luteijn nu. Aanvanke
lijk dacht hij snel ander werk te vinden,
maar dat viel bitter tegen. „Eerst ben je
vol energie en kijk je waar jezelf in de eta
lage kunt zetten. Al gauw blijkt dat er
jouw sector - bijvoorbeeld in de commu
nicatie, of bij de overheid - weinig banen
zijn. Als je solliciteert, word je afgewezen,
als je al antwoord krijgt op je brieven."
Hij besloot zijn leven in eigen hand te ne
men. Hij vroeg de gemeente Goes of hij
zijn kantoor midden in een smoezelige fa
briek. „Ja, het is superschoon hier."
Bij Delta Infra werkt Van Scheltinga in een
team van elf engineers. „Ik ben nauw be
trokken bij nieuwe aanleg, uitbreiding, on
derhoud en beheer van het hoogspan
ningsnetwerk in Zeeland, waarbij ik me be
zig houd met de besturing en beveiliging
van hoogspanningsschakelaars. Als engi
neer bereid je projecten voor. Ik ben net
bij de windmolens bij Rilland wezen kij
ken. Ze moeten worden vervangen door
grotere molens, die allemaal moeten wor
den aangesloten. We - want ik leun van
zelfsprekend voorlopig op een ervaren col
lega - gaan na welke beveiligingen er nodig
zijn en of er bijvoorbeeld een besturingsge
bouw moet worden gebouwd. Ook moe
ten we ervoor zorgen dat de benodigde ma
terialen tijdens de vervanging er zijn."
Interessant werk, vindt de Middelburger.
„Er komt heel wat bij kijken voordat er bij
jou 220 volt uit het stopcontact komt."
door Frank Balkenende
ToenTjeerd van Scheltinga (47)uit
Middelburg nog bij de failliet gegane
aluminiumfabriek Zalco in Vlissin-
gen-Oost werkte, besloot hij toch nog eens
de neus in de studieboeken te steken. Vo
rig jaar mocht hij zijn diploma hbo-Elek-
trotechniek in ontvangst nemen.
Dat papiertje bleek al gauw goud waard.
Na het faillissement vond hij al snel een
baan als engineer bij Delta Infra. Dat be
drijf wilde de kersverse hbo'er graag heb
ben. Misschien niet alleen vanwege dat pa
piertje, maar ook door zijn bescheiden op
treden en Zeeuwse werkinstelling van
'geen gezeur, aanpakken dat probleem.' In
de consignatiedienst, waar hij bij Zalco
een tijdje ingedeeld was, loste hij zo menig
akkefietje op. Dat is niet meer. Sinds 1
maart zit hij in een smetteloos kantoor
met kleurrijke vloerbedekking. Een con
trast met zijn post bij Zalco. Daar stond
foto Willem Mieras
Tjeerd van Scheltinga, die bij Zalco werkte, zit nu bij Delta Infra.
