wo ?en5
Vamos a la playa
vrijdag 13 april 2012
Niét elk tweede huisje staat in mondain
Monte Carlo of in ongerept Varmland.
De meeste staan in eigen tuin.
door Jan van Mullem
Het strand is jullie achtertuin. En daar staat jullie huisje.
Anita Hoogesteger:. „We wonen onder aan de boule
vard, bijna óp het strand. Heerlijk hoor: we zijn echt
strandmensen, zonaanbidders. Mede daarom hebben
we een strandhuis. Zes jaar geleden gekocht, van een
oud-collega van Joost, rond de tijd dat we stopten met
werken. Nooit spijt van gehad. Wat zegje? Nee, ook
niet van het feit dat we met pensioen gingen, haha."
Echt gras (foto boven), al dan niet perfect, is volgens velen toch fijner d?n kunstgras (foto links).
Lekker Nederlands: wat kost dat nou, zo'n strandhuis?
„Poeh. Er staan vierhonderd huisjes langs de Zeeuwse
kust, het gros van net na de oorlog. Het bezit was een
voorrecht. De huisjes kwamen nooit op de markt, ble
ven in de familie. De laatste tien jaar zie je dat sommi
gen tot verkoop overgaan, ook omdat je er best veel
voor krijgt. Een ton? Ik heb ze flink duurder gezien."
In het najaar wordt jullie huisje letterlijk een tuinhuis?
„Kan. Sommige strandhuisjes worden tuinhuisjes. Wij
hebben geen plek. Ons huis staat in de winter op een
boerderij. In een loods, bij de koeien. Als die in het
voorjaar blij de wei ingaan, gaan wij naar het strand!"
Reageren en aanmelden?
wonen@wegener.nl
als een bloemenweide", zegt de tuinschrijver.
Niet voor niets schreef Van de Kaa onlangs
een boek over de verwilderde tuin: Verwilde
ren, laat de plant het werk doen. In dit gazon
mag de natuur zijn gang gaan. Geen gedoe.
Lekker genieten van alles wat boven komt.
Van de Kaa ziet na de narcissen de anemonen,
wilde tulpen, margrieten, orchideeën en ooie
vaarsbekken in het gras verschijnen. In al die
pracht wil je toch niet maaien, prikken en ver-
ticuteren? Het mooie is: volgens Van de Kaa
kan zo'n bloemengrasveld ook gewoon in een
wat kleinere tuin.
Het is alleen de vraag of ik in juli zin heb te
gen kniehoog gras aan te kijken in mijn piep
kleine tuin. Maar het idee om de droom van
een perfect gazon los te laten, is lang nog niet
zo gek. Het geeft rust als je de tuin een beetje
aan de natuur overlaat. Past helemaal in deze
jachtige tijd. Bovendien: een gazon met zacht
mos en gezellige madeliefjes is altijd nog beter
dan het matje glimmend plastic nepgras dat
stomtoevallig precies tijdens het schrijven van
deze tekst op mijn deurmat plofte.
Reageren?
wonen@wegener.nl
verdwijnt. Blijft er dan nog mos zitten, dan
wordt door deskundigen vaak ijzersulfaat gead
viseerd. Of, zoals op internetfora wordt aange
raden: is het gras niet meer te redden, dan
moet het weg en plaatsmaken voor een moslo-
ze versie. Rest nog dat je de grasmat een keer
per jaar moet inprikken om de grond lucht te
geven. Kale gaten moeten zo nu en dan op
nieuw ingezaaid worden.
Dat klinkt allemaal als een flinke klus. Dat is
het ook. Inmiddels heb ik al een paar keer zor
gelijk naar de mosplekken in mijn gazon staan
kijken. De winter heeft mijn grastapijt ook
geen goed gedaan, getuige de gele sprietjes tus
sen het groen. Mijn gazon luistert niet naar
mij, lijkt wel.
Maar gelukkig: heel bevrijdend was het dat ik
onlangs een ochtend in het voorjaarszonnetje
mocht uitkijken op het gazon van Wegeners
'tuinprofessor' Romke van de Kaa. Zijn achter
tuin in het pittoreske Dieren is geen strak ge
maaid voetbalveld. Verre van. Het is een na
tuurlijk veld (jaloersmakend groot, uitkijkend
op idyllische weilanden), vol narcissen. En,
hoera: Van de Kaa doet er bijna niets aan. „Ik
maai alleen paadjes om door de tuin te kun
nen wandelen. De rest laat ik lekker groeien,
Jullie huis komt en gaat.
„Klopt. Ons huisje staat er riu weer, sinds deze week.
We zijn 'gezet', zoals
dat heet. Het huis is op
een oplegger naar het
strand gebracht. Daar
is het op ons vaste plek
je, dat we huren van de
gemeente, van de wa
gen geschoven. Er zit
een soort slee onder,
het frame. Dat funda
ment is standaard 3 me
ter breed. Ons huis is
zo'n 10 meter lang."
Een soort giga-caravan.
„Het is geen kwestie
van alleen neerzetten.
Voor, achter en aan de
zijkant zijn bordessen
opgeklapt. Die moeten
we omklappen en op
poten vastzetten, water
pas natuurlijk. Dan be
gint de opbouw: kas
ten, douche et cetera.
En het uitpakken van
spullen, zoals servies,
en het buitenzetten
van zonnebedden. Pas
dan is het huisje klaar."
En kunnen de benen om
hoog. 'Zin in mosselfees
ten krijgen', volgens Blof.
„Als het weer het toe
laat. Anders lezen we
een boek of gaan we
bij buren langs - er
staan vijftig huisjes.
Drankje erbij, lekker
hapje, heerlijk relaxen.
Ons huis is basic, dat zeker, maar het belangrijkste is
aan boord. Water, elektra, gas, een geiser... Ook tv."
Anita en Joost Hoogesteger in hun demonta
bele strandhuis 'Ons Kotje'. foto's AH
NAMEN Anita en Joost Hoogesteger BEROE
PEN gepensioneerd WOONPLAATS Vlissin-
gen TWEEDE HUISJE sinds 2006 FUNCTIE
relaxen, zonnebaden, lezen - 'eigenlijk alles
wat je ook in een gewoon huis doet'
