i6l zeeland Ontdekkingstocht in 'het figyratieve Dicht9 Hangplek van weleer zeeland in de vorige eeuw Michiel Paalvast exposeert in Marie Tak van Poortvliet Museum dinsdag 10 april 2012 Een nieuwe opgave uit de collectie kaarten en foto's van Hans Lindenbergh. Onze vraag: waar is deze foto genomen? We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes of verhalen over deze plek. Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief naar de PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg. Drie inzenders van goede antwoorden ontvangen een waardebon. Al drie keer is het de laat ste jaren in brand gesto ken: het koepeltje van Repard in de duinen bij Scharendijke aan het Grevelingen- meer. Dat was de goede oplossing van vorige week. Het koepeltje is hersteld, maar heeft nu geen rie ten dak meer. „Toen mijn vader aan de Brouwersdam werkte heb ik dit uitkijkpostje van verschillen de kanten gezien, meestal vanaf het water", schrijft Corrie van der Schoor-Verweerd. „In het begin ook vanuit een gondel die dan gro te betonnen blokken liet vallen." In de jaren zestig kwam de plaatse lijke jeugd bijeen in het koepeltje, herinnert Frans van der Weele uit Oudelande zich. Willie de Meij uit Burgh-Haamstede: „Ze liepen dan gezamenlijk over het strand rich ting het vroegere 'stok', dat was een huis boven op de hoek van een duin. En dan via de Rampweg weer terug. Een kroket of frietje bij de kraam aan het begin van de Rampweg (waar nu de splitsing is met de Kuijerdamseweg) en even tueel nog een tweede zelfde rond je. Jongelui van nu zullen zich hier bij niets voor kunnen stellen, maar wij waren als 15-jarigen blij om op zondagmiddag weg te mo gen." Er zijn diverse theorieën over de functie van het koepeltje, zegt C. van Weele-de Koning uit Terneuzen. „Sommigen beweren dat het beschutting bood aan vis sersvrouwen die op het duin op de uitkijk stonden. Anderen bewe ren dat het een restant is van een theehuis dat ooit bij het buiten Re pard hoorde. De derde theorie is dat het koepeltje dateert uit de Franse Tijd en als uitkijkpost dien de voor de bombardier die toezag op de tolinning bij passerende schepen." Joyce Slager uit Kerkwer- ve: „We gingen er wel eens met de klas op de fiets heen vanuit Kerlc- werve. De juf had een speurtocht op het strandje uitgezet en had bij de finish een grote baal met zakjes chips ingegraven. We hebben bijna het hele strand omgespit, maar de chips nooit gevonden..." Winnaars waardebon: A. C. Boogaard, Wilhelminadorp, C. Coomans, Zierik- zee en C. van Weele Terneuzen De Zeeuwse kunstenaar Michiel Paalvast verzorgt met zijn so lo-presentatie 'Het figuratieve licht' de voorjaartentoonstelling in het Marie Tak van Poortvliet Museum Domburg. Het resul taat van een ontdekkingstocht naar schilderijen en techniek. door ABi Pamlkow Wie binnenstapt bij de voorjaarsten toonstelling in het Marie Tak van Poortvliet Museum in Domburg staat oog in oog met een straatje in Gapinge, minutieus getekend door Michiel Paalvast. Rechts daar van hangt een zogeheten Painter, een (bijna) abstracte weergave van de scheppende kunstenaar in zijn atelier. Het zijn de uiterste grenzen waarbinnen Het figuratieve licht zich afspeelt. „Verder kan ik het niet uit elkaar trekken", zegt Paalvast. Hij doelt daarmee zowel op inhoud als op de concrete tussenruimte tussen beide werken. De kunstenaar maakt met dit 'openingsbeeld' van de tentoonstelling duidelijk een statement. Hier draait het om een persoonlijke zoektocht naar wat was, is en nog zou kunnen binnen de schildertechniek. Tegenstellingen spelen een grote rol in de doordachte inrichting van deze expositie: nostalgie tegen over hier en nu, expressionisme versus realistische weergave, het verschil in gebruik van materialen en de weg van 'het platte vlak' naar het aanbrengen van diepte. Paalvast heeft een boeiend verhaal achter zijn werkwijze. De argeloze bezoeker die dat niet kent, of er misschien niet geïnteresseerd in is, zal deze tentoonstelling met ande re ogen bekijken dan de beschou wer die wel Paalvasts bedoelingen zoekt. Beiden worden in elk geval geconfronteerd met sterke beel den. Een mooi voorbeeld biedt een experiment met materiaalbe handeling door deze kunstenaar. Hij nam een werkje van de i9e-eeuwse landschapsschilder Koekoek uit Middelburg als uit gangspunt. Met veel dundere laag jes olieverf maakte Paalvast er een eigen versie van en richtte daarin de focus nog meer op de rol van het licht in dit boomrijke tafereel. Hij experimenteert overigens dui delijk met veel respect voor zijn voorgangers. Licht blijkt ook bepalend voor ruimtebeleving bij het beschou wen van Het Dressoir. Paalvast biedt hiermee een liefdevol inkijk je in de leefwereld van zijn oma. Haar dressoir toont een mix van dingen die voorbij zijn/gaan en de nieuwe tijd die zich binnendringt. De weerspiegeling van het licht in een schilderijtje boven oma's dres soir geeft de beschouwer het ge voel van een raam achter zich. Een aardig contrast in relatie met dit schilderij vol nostalgie levert Paalvast dan weer met een abstrac te Painter in fel orantje tinten: hij zelf in de huidige tijd, met nieuwe mogelijkheden en materialen, maar beïnvloed door alles wat hem voorging. „Mijn focus ligt altijd op het schil derij en de verf Ik probeer een schilderij te begrijpen. Waar gaat het over? Hoe is het gemaakt: kleur, licht, compositie? Wat spreekt me aan?", zegt Paalvast daar zelf over. Een enorme blikvan ger in deze tentoonstelling is het schilderij De rode eetzaal: een mo numentale, luxe ingerichte zaal met bloederige rode wanden en stoelen en een grijsgetinte vloer, die associaties oproept met een dierenhuid. De grillige schaduw van de tafel draagt bij aan de maca bere sfeer. Met lijnen in raster- vorm bracht Paalvast extra diepte aan in deze zaal. Expositie t/m 10 juni, Marie Tak van Poortvliet Museum, Domburg, dinsdag t/m zondag 13.00 - 17.00 uur. Michiel Paalvast: „Ik probeer een schilderij te begrijpen. Kleur, licht, compo sitie? Wat spreekt me aan?" foto's Lex de Meester Het schilderij 'De rode eetzaal' van Michiel Paalvast is een fraaie blikvanger in de voorjaarstentoonstelling van het Marie Tak van Poortvliet Museum in Domburg.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 60