461 sport
Van cohesie is geen spr
Anita de Ridder
van tribuneklant
tot wereldkampioen
Giel en Anita Joziasse
excelleren in ultraloop
Ambitieuze zondag-eersteklasser moet na doelpuntloos gelijkspel tegen EF(
dinsdag 10 april 2012
door Roeland van Vliet
door Koen de Vries
MIDDELBURG - Anita en Giel Jozias
se zullen nog lange tijd zoete her
inneringen hebben aan de Jan
Knippenberg Memorial. Het hard-
loopechtpaar uit Goes debuteerde
afgelopen weekeinde in de ultra
loop en verrichtte daar twee puike
prestaties. Giel Joziasse eindigde
als vierde in de wedstrijd over 100
Engelse mijlen (160 kilometer),
Anita won bij de vrouwen de hal
ve afstand en werd vijfde overall.
De deelnemers spraken na afloop
van de zwaarste Memorial ooit.
Het was koud, het regende soms
en de windkracht vier a vijf stond
de hele tijd tegen. Giel Joziasse be
gon vrijdag om. 22.00 uur in Naald
wijk aan de hele Knippenberg Me
morial, vernoemd naar de legenda
rische ultraloper die in 1995 over
leed. Na twintig kilometer gingen
de 26 deelnemers bij Hoek van
Holland het strand op.
„Het lag er soms slecht bij", keek
Giel Joziasse gisteren terug. „Bij
Kijkduin was het strand opgespo
ten. Je zakte er tot je enkels weg."
Tot Zandvoort liep hij in het don
ker, daarna begon het licht te wor
den. In IJmuiden, maakte hij her
nieuwd kennis met Anita, die nog
een uur moest wachten voordat zij
mocht starten. Tussen Castricum
en Bergen aan Zee passeerde zij
hem. „We hebben overlegd of we
samen verder zouden gaan, maar
Giel vond dat geen goed idee. Ik
moest m'n eigen race lopen." Ani
ta Joziasse ondervond tijdens haar
race weinig problemen. „Het
strand viel me mee. We hebben
een paar keer op het Schouwse
strand getraind en dat lag er slech
ter bij", vond ze. „Ik heb er nooit
doorheen gezeten en al weer hele
maal fit", keek ze gisteren opgeto
gen terug. Ze finishte na 8 uur, 22
minuten en 4 seconden. Onder
weg kreeg Anita het bericht dat
Giel opgegeven had. „Dat bleek
niet juist. Toen ik gedoucht was,
hoorde ik dat Giel eraan kwam. Ik
ben snel naar de streep gegaan en
heb hem zien finishen. Dat was
een prachtig moment."
Giel had het het laatste stuk fysiek,
maar ook mentaal moeilijk. „Ik
heb het traject in gedachten in
stukjes geknipt en steeds nieuwe
doelen gesteld. Ook de tijd hield
me bezig. Uiteindelijk ben ik der
tien minuten voor sluitingstijd ge
finisht." De limiet lag op twintig
uur. Luc de Jaeger-Braet, de Belg
die in Biervliet werkt, finishte vijf
minuten voor sluitingstijd als vijf
de.
Dat de Memorial zwaar was, blijkt
uit het aantal finishers. Van de 26
starters kwamen er vijf op tijd
aan. Tholenaren Piet Abma en
Wim Douw hoorden bij de uitval
lers.
De gemeente Goes huldigt Giel en
Anita Joziasse vanavond voor hun
prestatie om 19.00 uur op de atle
tiekbaan Het Schenge.
LEEK - De Arnemuidse korfbalster
Anita de Ridder werd dé' verras
sing van het WK onder negentien
jaar. De achttienjarige Walcherse
schopte het in Leek tot basiskracht
en scoorde in de finale tegen Chi
nees Taipei (26-16) drie keer.
De Ridder was in de eindstrijd de
benjamin binnen de Oranje-ploeg.
De speelster van TOP Arnemui-
den was de enige eerstejaars in het
achttal dat aantrad tegen de Azia
ten. „Alle anderen die in de finale
mochten beginnen, zitten al een
jaar langer bij Nederland onder ne
gentien jaar", vertelde de Walcher
se, die in december bij de selectie
kwam. „De bondscoach, Kees Jan
Oppe, legde me uit dat ik me sterk
had ontwikkeld en dat ik daarom
werd opgesteld."
Twee maanden geleden was De
Ridder in de ogen van Oppe nog
niet goed genoeg om mee te doen.
Toen het nationale jeugdteam oe
fende tegen België, zette hij haar
op de tribune. „Ik was toen dus de
negende of tiende vrouw binnen
de selectie. Maar nu kan ik zeggen
dat ik bij de beste vier zit."
De pittige aanvalster, die over een
goed afstandsschot en dodelijke
doorbraak beschikt, maakte vrij
dag al een bliksemstart. Op de ope
ningsdag van het WK speelde ze
drie van de vier wedstrijden en
scoorde ze zeventien keer. Daar
mee stond ze meteen bovenaan
Anita de Ridder
op de topscorerslijst van het toer
nooi. Op zaterdag gaf ze die posi
tie wel weer prijs, maar ze had een
uitstekende indruk achtergelaten.
„Ik kreeg zelfs van Jan Sjouke van
den Bos, de coach van het echte
Oranje, complimenten."
Zaterdag, toen de poulefase werd
afgerond, hield ze haar niveau vast
en vervolgens hoorde ze dat ze
zondag in de basis zou beginnen
bij de halve finale tegen België en
de finale tegen Chinees Taipei.
„Opeens werd ik zenuwachtig", be
kende De Ridder. „Ik had het echt
niet verwacht."
Van het fysieke België werd met
slechts 12-10 gewonnen. Tegen Chi
nees Taipei kwam Oranje beter uit
de verf. Na een 12-11-ruststand
werd het 26-16. De Ridder werd in
de slotfase gewisseld. „Of het een
publieks wissel was? Ja, ik denk
wel dat je het zo kon noemen."
Aan niets is te zien dat VC
Vlissingen op eigen veld te
gen EFC de tweede-periode-
titel al zo goed als binnen
kan halen. De Walcherse
zondag-eersteklasser levert
een draak van een wedstrijd
af (0-0) en probeert ook
niet om de onderhuidse irri
taties verborgen te houden.
„Het hing als los zand aan el
kaar", beaamt trainer Karl
Vergouwen.
door Barry van der Hooft
De eerste verbale uitbar
sting was voor rust in
de kiem gesmoord, de
tweede sudderde lan
ger door. Na een uur ideeënloos
en zielloos voetbal probeerde Ran
dy de Dreu met een pass over een
meter of twintig Hoessein Bou-
zambou te bereiken. Maar niet
voor de eerste keer deze middag
wisten twee spelers van VC Vlis
singen elkaar niet te vinden.
De bal rolde over de zijlijn en wat
volgde was gênant en ongepast.
Bouzambou beet De Dreu toe dat
de bal in zijn voeten had moeten
zijn, de middenvelder reageerde
als door een adder gebeten. „Par
don?", vroeg De Dreu tot twee
keer toe aan de linksbuiten. Bou
zambou was er niet van gediend
en duwde zijn ploeggenoot weg.
Het was voor De Dreu het signaal
om het wisselgebaar te maken.
„Haal mij er maar af trainer", zei
hij terwijl hij naar de kant wandel
de.
Karl Vergouwen deed echter of
zijn neus bloedde en liet de mid
denvelder gewoon staan. „Ik heb
echt niet gezien dat hij om een
wissel vroeg", verklaarde de trai
ner later. Om er meteen aan toe te
voegen: „Vroeger scholden wij el
kaar ook weieens uit in het veld.
Maar na afloop dronk je dan sa
men een pot bier en was het: zand
erover. Nu zijn er irritaties om
weet ik veel wat dan ook, maar
het wordt niet geaccepteerd."
Vergouwen probeert altijd netjes
te blijven, maar stak niet onder
stoelen of banken dat hij van bin
nen kookte. Nadat Saïd Bouzam
bou voor rust al even verbaal in de
clinch had gelegen met Roy van
der Kaap, was het in de tweede
helft opnieuw raak tussen De
Dreu en Hoessein Bouzambou.
Het waren opmerkelijke, maar ver
re van verrassende incidenten.
Want het loopt' al een paar weken
niet meer naar behoren bij Vlissin
gen. Met de hulp van de stichting
Ondersteuning Topsport Zeeland
(OTZ) wil de Walcherse club door
stoten naar de hoofdklasse, maar
het is de vraag of Vlissingen dit sei
zoen nog de kans krijgt om die am
bities waar te maken.
Na de nederlagen tegen WSC (1-2)
en Nemelaer (2-0) is de titel met
nog vier wedstrijden te gaan-een
utopie. En het is maar de vraag of
Vlissingen nóg een ticket voor de
nacompetitie gaat bemachtigen,
asfflsmm mmm om t-a wmsassmm
VC Vlissingen-spits Arjan Human (re
Bij een overwinning op EFC had
Vlissingen de tweede-periodetitel
al met potlood bij kunnen schrij
ven. „Dan hadden we drie punten
meer gehad dan Geldrop en we
hebben een veel beter doelsaldo",
wist Vergouwen. „Nu hebben we
maar één puntje meer en speelt
Geldrop op 29 april pas tegen Ne
melaer." Dat duel is beslissend
s) probeert de bal af te schermen in een di
voor de tweede periode, maar Ne
melaer kan dan al kampioen zijn
en de wedstrijd tegen Geldrop niet
al te serieus meer nemen.
„Daarom is dit zo frustrerend", zei
de trainer, die tijdens de rust later
naar binnen ging maar ook weer
heel snel uit de kleedkamer
kwam. „Soms heb je maar een
paar woorden nodig. Ik ben niet
Karl Vergouwen ziet met lede ogen aan hoe zijn
van een wedstrijd speelt.
ploeg tegen EFC een draak