461 sport Van cohesie is geen spr Anita de Ridder van tribuneklant tot wereldkampioen Giel en Anita Joziasse excelleren in ultraloop Ambitieuze zondag-eersteklasser moet na doelpuntloos gelijkspel tegen EF( dinsdag 10 april 2012 door Roeland van Vliet door Koen de Vries MIDDELBURG - Anita en Giel Jozias se zullen nog lange tijd zoete her inneringen hebben aan de Jan Knippenberg Memorial. Het hard- loopechtpaar uit Goes debuteerde afgelopen weekeinde in de ultra loop en verrichtte daar twee puike prestaties. Giel Joziasse eindigde als vierde in de wedstrijd over 100 Engelse mijlen (160 kilometer), Anita won bij de vrouwen de hal ve afstand en werd vijfde overall. De deelnemers spraken na afloop van de zwaarste Memorial ooit. Het was koud, het regende soms en de windkracht vier a vijf stond de hele tijd tegen. Giel Joziasse be gon vrijdag om. 22.00 uur in Naald wijk aan de hele Knippenberg Me morial, vernoemd naar de legenda rische ultraloper die in 1995 over leed. Na twintig kilometer gingen de 26 deelnemers bij Hoek van Holland het strand op. „Het lag er soms slecht bij", keek Giel Joziasse gisteren terug. „Bij Kijkduin was het strand opgespo ten. Je zakte er tot je enkels weg." Tot Zandvoort liep hij in het don ker, daarna begon het licht te wor den. In IJmuiden, maakte hij her nieuwd kennis met Anita, die nog een uur moest wachten voordat zij mocht starten. Tussen Castricum en Bergen aan Zee passeerde zij hem. „We hebben overlegd of we samen verder zouden gaan, maar Giel vond dat geen goed idee. Ik moest m'n eigen race lopen." Ani ta Joziasse ondervond tijdens haar race weinig problemen. „Het strand viel me mee. We hebben een paar keer op het Schouwse strand getraind en dat lag er slech ter bij", vond ze. „Ik heb er nooit doorheen gezeten en al weer hele maal fit", keek ze gisteren opgeto gen terug. Ze finishte na 8 uur, 22 minuten en 4 seconden. Onder weg kreeg Anita het bericht dat Giel opgegeven had. „Dat bleek niet juist. Toen ik gedoucht was, hoorde ik dat Giel eraan kwam. Ik ben snel naar de streep gegaan en heb hem zien finishen. Dat was een prachtig moment." Giel had het het laatste stuk fysiek, maar ook mentaal moeilijk. „Ik heb het traject in gedachten in stukjes geknipt en steeds nieuwe doelen gesteld. Ook de tijd hield me bezig. Uiteindelijk ben ik der tien minuten voor sluitingstijd ge finisht." De limiet lag op twintig uur. Luc de Jaeger-Braet, de Belg die in Biervliet werkt, finishte vijf minuten voor sluitingstijd als vijf de. Dat de Memorial zwaar was, blijkt uit het aantal finishers. Van de 26 starters kwamen er vijf op tijd aan. Tholenaren Piet Abma en Wim Douw hoorden bij de uitval lers. De gemeente Goes huldigt Giel en Anita Joziasse vanavond voor hun prestatie om 19.00 uur op de atle tiekbaan Het Schenge. LEEK - De Arnemuidse korfbalster Anita de Ridder werd dé' verras sing van het WK onder negentien jaar. De achttienjarige Walcherse schopte het in Leek tot basiskracht en scoorde in de finale tegen Chi nees Taipei (26-16) drie keer. De Ridder was in de eindstrijd de benjamin binnen de Oranje-ploeg. De speelster van TOP Arnemui- den was de enige eerstejaars in het achttal dat aantrad tegen de Azia ten. „Alle anderen die in de finale mochten beginnen, zitten al een jaar langer bij Nederland onder ne gentien jaar", vertelde de Walcher se, die in december bij de selectie kwam. „De bondscoach, Kees Jan Oppe, legde me uit dat ik me sterk had ontwikkeld en dat ik daarom werd opgesteld." Twee maanden geleden was De Ridder in de ogen van Oppe nog niet goed genoeg om mee te doen. Toen het nationale jeugdteam oe fende tegen België, zette hij haar op de tribune. „Ik was toen dus de negende of tiende vrouw binnen de selectie. Maar nu kan ik zeggen dat ik bij de beste vier zit." De pittige aanvalster, die over een goed afstandsschot en dodelijke doorbraak beschikt, maakte vrij dag al een bliksemstart. Op de ope ningsdag van het WK speelde ze drie van de vier wedstrijden en scoorde ze zeventien keer. Daar mee stond ze meteen bovenaan Anita de Ridder op de topscorerslijst van het toer nooi. Op zaterdag gaf ze die posi tie wel weer prijs, maar ze had een uitstekende indruk achtergelaten. „Ik kreeg zelfs van Jan Sjouke van den Bos, de coach van het echte Oranje, complimenten." Zaterdag, toen de poulefase werd afgerond, hield ze haar niveau vast en vervolgens hoorde ze dat ze zondag in de basis zou beginnen bij de halve finale tegen België en de finale tegen Chinees Taipei. „Opeens werd ik zenuwachtig", be kende De Ridder. „Ik had het echt niet verwacht." Van het fysieke België werd met slechts 12-10 gewonnen. Tegen Chi nees Taipei kwam Oranje beter uit de verf. Na een 12-11-ruststand werd het 26-16. De Ridder werd in de slotfase gewisseld. „Of het een publieks wissel was? Ja, ik denk wel dat je het zo kon noemen." Aan niets is te zien dat VC Vlissingen op eigen veld te gen EFC de tweede-periode- titel al zo goed als binnen kan halen. De Walcherse zondag-eersteklasser levert een draak van een wedstrijd af (0-0) en probeert ook niet om de onderhuidse irri taties verborgen te houden. „Het hing als los zand aan el kaar", beaamt trainer Karl Vergouwen. door Barry van der Hooft De eerste verbale uitbar sting was voor rust in de kiem gesmoord, de tweede sudderde lan ger door. Na een uur ideeënloos en zielloos voetbal probeerde Ran dy de Dreu met een pass over een meter of twintig Hoessein Bou- zambou te bereiken. Maar niet voor de eerste keer deze middag wisten twee spelers van VC Vlis singen elkaar niet te vinden. De bal rolde over de zijlijn en wat volgde was gênant en ongepast. Bouzambou beet De Dreu toe dat de bal in zijn voeten had moeten zijn, de middenvelder reageerde als door een adder gebeten. „Par don?", vroeg De Dreu tot twee keer toe aan de linksbuiten. Bou zambou was er niet van gediend en duwde zijn ploeggenoot weg. Het was voor De Dreu het signaal om het wisselgebaar te maken. „Haal mij er maar af trainer", zei hij terwijl hij naar de kant wandel de. Karl Vergouwen deed echter of zijn neus bloedde en liet de mid denvelder gewoon staan. „Ik heb echt niet gezien dat hij om een wissel vroeg", verklaarde de trai ner later. Om er meteen aan toe te voegen: „Vroeger scholden wij el kaar ook weieens uit in het veld. Maar na afloop dronk je dan sa men een pot bier en was het: zand erover. Nu zijn er irritaties om weet ik veel wat dan ook, maar het wordt niet geaccepteerd." Vergouwen probeert altijd netjes te blijven, maar stak niet onder stoelen of banken dat hij van bin nen kookte. Nadat Saïd Bouzam bou voor rust al even verbaal in de clinch had gelegen met Roy van der Kaap, was het in de tweede helft opnieuw raak tussen De Dreu en Hoessein Bouzambou. Het waren opmerkelijke, maar ver re van verrassende incidenten. Want het loopt' al een paar weken niet meer naar behoren bij Vlissin gen. Met de hulp van de stichting Ondersteuning Topsport Zeeland (OTZ) wil de Walcherse club door stoten naar de hoofdklasse, maar het is de vraag of Vlissingen dit sei zoen nog de kans krijgt om die am bities waar te maken. Na de nederlagen tegen WSC (1-2) en Nemelaer (2-0) is de titel met nog vier wedstrijden te gaan-een utopie. En het is maar de vraag of Vlissingen nóg een ticket voor de nacompetitie gaat bemachtigen, asfflsmm mmm om t-a wmsassmm VC Vlissingen-spits Arjan Human (re Bij een overwinning op EFC had Vlissingen de tweede-periodetitel al met potlood bij kunnen schrij ven. „Dan hadden we drie punten meer gehad dan Geldrop en we hebben een veel beter doelsaldo", wist Vergouwen. „Nu hebben we maar één puntje meer en speelt Geldrop op 29 april pas tegen Ne melaer." Dat duel is beslissend s) probeert de bal af te schermen in een di voor de tweede periode, maar Ne melaer kan dan al kampioen zijn en de wedstrijd tegen Geldrop niet al te serieus meer nemen. „Daarom is dit zo frustrerend", zei de trainer, die tijdens de rust later naar binnen ging maar ook weer heel snel uit de kleedkamer kwam. „Soms heb je maar een paar woorden nodig. Ik ben niet Karl Vergouwen ziet met lede ogen aan hoe zijn van een wedstrijd speelt. ploeg tegen EFC een draak

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 46