Van Zalco naar het ziekenhuis
werken 5
Geëmigreerd naar Limburg
ZEELAND HELPT
zaterdag 31 maart 2012
I,;frjWWWJM)v '.w JiTcmwwwKgmmm
Het leven van Johan van der Heijden
(55) uit Roodewijk bij Wilhelmina-
dorp is in drie maanden tijd turbulent
veranderd. Van werkvoorbereider in
een niet al te propere aluminiumfa-
briek, via de WW, naar de technische
dienst van ziekenhuis Zorgsaam.
door Frank Balkenende
Na het faillissement van Zalco
zat hij flink in de rats. Kom je
als rijpe heer nog aan de bak?
„Je hebt je leven lang gewerkt,
je bouwt iets op en plots sluit
de toko, zonder een sociaal plan. Gelukkig
kon ik er thuis goed over praten,"
Het geluk lachte hem ook toe op de ar
beidsmarkt. „Een vriend van me tipte me
over een baan bij de technische dienst in
ziekenhuis Zorgsaam in Terneuzen. Ze ke
ken al een jaar uit naar een geschikte kandi-
Het faillissement van aluminiumsmelter Zalco in de
cember vorig jaar betekende het grootste ontslag
in de geschiedenis van de Zeeuwse economie: 480
vaste werknemers en 120 inleenkrachten verloren
hun baan. De PZC besteedt daarom elke week in
het katern Werken aandacht aan Zalco en de toe
komst van de ontslagen werknemers.
daat. Tja, die baan heb ik nu
Voor het ziekenhuis ben ik als 55-jarige fis-
caal interessant, want als je iemand van bo
ven de vijftig aanneemt, krijg je belasting
korting."
Bij Zorgsaam is hij officieel werktuigkundi
ge. Het team van de technische dienst be
staat uit vijftien mensen, die Johan weg
wijs maken in zijn functie en uitleggen
hoe het ziekenhuis in elkaar steekt. „Je
moet het gebouw leren kennen, weten
waar zich wat bevindt. Mijn baan bestaat
overwegend uit mechanisch werk. Onder
houd aan de cv-installaties en het luchtbe
handelingssysteem, een kapotte vaatwas
ser repareren, een trekhaak aan een karre
tje lassen of de klompenwasmachine in de
operatiekamer nalopen. Het is breed. Ik
ben al drie keer op de operatiekamers ge
weest om luchtslangen te controleren. Alle
focus is hier gericht op de patiënt."
De technische dienst is van levensbe
lang voor het ziekenhuis, onder
streept Johans collega Jos Compiet uit
Zaamslagveer. „Als de stoomketels uitval
len, heb je geen luchtbevochtiging meer.
Bovendien heb je ze ook nodig om het in
strumentarium van de operatiekamers te
steriliseren. Bij een storing kun je daarvoor
uitwijken naar Oostburg, maar dat is om
slachtig en kost te veel tijd."
Zo moet de technisch dienst er ook voor
zorgdragen dat het ziekenhuis kan beschik
ken over voldoende gesteriliseerd water,
noodzakelijk voor laboratoriumonderzoe
ken. Compiet: „Als je door een gebrek aan
demi-water, zoals dat heet, geen monsters
meer kan nemen, kun je de spoedeisende
hulp wel sluiten."
Jos' uitleg is een leermomentje voor Van
der Heijden. „Veel is nog nieuw voor mij,
maar dat kan ook bijna niet anders na
twee weken."
Compiet heeft begrip. Zijn levenswandel
vertoont parallellen. Hij werkte bij de in
1999 opgedoekte Cokesfabriek in Sluiskil
en maakte dus ook van de zware industrie
de overstap naar de zorg. „Er was tenmin
ste nog een sociaal plan, het was beter gere
geld dan bij Zalco. Ik heb .bewondering
voor Johan. Hij komt uit de elektrotechni
sche hoek en moet nu mechanisch werk
verrichten. Dat is best een omschakeling
op die leeftijd."
Van der Heijden tuft nu elke dag door de
Westerscheldetunnel. Herstel: vier dagen
per week, want de mannen van de techni
sche dienst werken negen uur per dag en
zijn één dag per week vrij. „En da's best
lekker", zegt 'ie. „Het bevalt me tot nu toe
prima. Leuke collega's, die ik soms moei
lijk versta. De Zeeuws-Vlaamse tongval..."
Eddy van Zwieten, nog in de tijd bij Zalco.
Elke dag vlaai? „Haha, nee hoor",
lacht Eddy van Zwieten. De veertig
jarige ex-werknemer van Zalco
werkt tegenwoordig bij Tad Inox in
Heerlen, waar roestvrijstalen en alumini-
umproducten worden vervaagd.
Van de zee naar het bronsgroen eiken
hout. Dat is nogal een overstap. „Ja, dat
kun je wel zeggen. Ik had een huurappar-
tement in Vlissingen en nu woon ik in
Heerlen. Maar ja, in Zeeland heb ik me suf
gesolliciteerd en ik kreeg alleen maar afwij
zingen. Ik werd ook gek van het thuiszit
ten. Dan maak je op een gegeven moment
de keuze voor een baan elders in het land.
En ja, dat betekent dat je moet verhuizen."
Met zijn ervaring als operator in de anode-
fabriek van Zalco wilde Tad Inox hem
graag hebben, ook al kon Van Zwieten
geen diploma's tonen. „Ik heb wat loon
moeten inleveren ten opzichte van wat ik
bij Zalco verdiende, maar het is meer dan
een WW-uitkering. Het bevalt me goed in
de fabriek. Natuurlijk is het allemaal wen
nen, vooral het Limburgs. Ik kan ze soms
amper verstaan."
De zee, de kust, de Vlissingse boulevard,
zijn straat, Van Zwieten mist ze wel. De
banden met Zeeland zijn nog niet totaal
doorgesneden. Zijn moeder woont er nog.
„Ik ga dus regelmatig terug naar Zeeland."
Wel vlaai meenemen hè! „Hahaha..."
Zalco-barometer
te bemiddelen
vaste werknemers
te bemiddelen
inleenkrachten
aantal herplaatst S
aantal mensen B
in de vut
aantal mensen I
in de ziektewet
B7. 76b
foto Mark Neelemans
Johan van der Heijden was werkvoorbereider bij Zalco en is sinds twee weken technisch onderhoudsmedewerker in ziekenhuis Zorgsaam in Terneuzen.
