reizen
Zwemwalhalla
Zaterdag 31 maart 2012
Een klein speelgoedvliegtuigje brengt ons van Parama
ribo naar Georgetown, de hoofdstad van de oudé
Britse kolonie Guyana. Ik dacht altijd dat alleen Suri
name een Nederlandse geschiedenis heeft, maar dat blijkt
onjuist. Ook Guyana mag zich gelukkig prijzen met een
diep geworteld Nederlands verleden. Kent u de uitdruk
king: naar de barabiesjes gaan? Komt uit Guyana. Hier
stroomt de rivier de Berbice en daar gingen in de zeventien
de eeuw de Zeeuwen heen om een prachtige kolonie te
stichten. Tijdens een memorabele opstand der slaven werd
dood en verderf gezaaid. Men ging er naar de barabiesjes.
Afijn, die Zeeuwen deden hun best en verbouwden gods
vruchtig hun koffie, suikerriet en cacao. De West-Indische
Compagnie kwam en vestigde zich langs de rivier de Esse-
quibo om van daaruit zoveel mogelijk land te beheren.
Voornamelijk dus in Guyana. Uiteindelijk moesten wij, de
Hollanders, onze kolonie opgeven en overdragen aan de En
gelsen. De slavenhandel floreerde, opstanden volgden en
uiteindelijk ging de hele boel naar de ratsmodee, maar dat
is een ander verhaak Guyana ontworstelde zich in de jaren
zestig aan het juk van kolonisator Groot-Brittannië. Lange
tijd voer het een soort communistische koers. Het land
stortte zich in een peilloze armoede. De jaren negentig mar
keerden de overgang naar een vrijere economie. Maar de
geest van de socialistische heilstaat waart soms nog opval
lend rond.
De sympathieke Nederlander aan de bar van het hotel weet
daarover mee te praten. Remco blijkt een fanatiek zwem
mer. Hij wil me iets laten zien, een paradijsje vlak buiten de
stad. We staan voor een enorme zwemarena. Een
fonkelend blauw 50-meterbad met tribunes erom
heen. Het water glinstert in de zon. Te kunt zien dat
het glashelder is. Maar er ontbreekt iets. Zwem
mers. Het bad is vol, de pompen draaien op volle
toeren. Verder gebeurt er niets. Remco vertelt hoe
blij hij twee jaar geleden was toen de bouw van het
National Aquatic Center in de krant werd aangekon
digd. Eindelijk de mogelijkheid de zwembadjes van
de hotels te ontvluchten en lekker baantjes van for
maat te trekken. Toen de Stabroek News een jaar la
ter meldde dat het zwemwalhalla klaar was, wist
Remco niet hoe snel hij zijn zwembroek uit de kast
moest halen. De minister van Sport sprak belang
wekkende woorden en een fanfare speelde vrolijke
deuntjes. Toch was de opening geen doorslaand
succes. Dat kwam vooral doordat het bad gesloten
bleef. Er moest nog iets afgemetseld worden. Een
paar maanden later staat in de krant dat het bad
klaar is. Remco meldt zich bij het hek. Een bewaker legt uit
dat het bericht te optimistisch was. Het bad is gereed, het
water helder, de tribunes staan stevig, maar men is het niet
eens over de organisatiestructuur. Daarom moeten zwem
mers nog even geduld hebben. Niet veel later berichten de
media opnieuw dat de zaak rond is. De directie is be
noemd, er zijn entreeprijzen bepaald, het aquatisch genie
ten kan beginnen. Weer staat Remco voor het hek. Geslo
ten. De bewaker komt andermaal met tegenslag. Er is iets
met de elektrische bekabeling van het onderwaterlicht. Ge
vaarlijk, u begrijpt het wel. Tja.
Een paar maanden geleden verschijnt een advertentie in de
krant. Voor een schappelijke prijs kan eenieder lid worden
van de zwemclub. Toegang tot het olympische bad is bij de
prijs inbegrepen. Optimistisch komt Remco maar weer
eens aan het hek rammelen. Nu samen met mij. Het helde
re water wordt schoongehouden door moderne machine
rie, de zon brandt, de bewaker komt langzaam dichterbij.
Hij moet ons glimlachend teleurstellen. Het zwemparadijs
kan nog immer niet geopend worden. Ja, het klopt, alles is
in orde. Waterkwaliteit, tribunes, directie, pico bello. Maar
een laatste grote hobbel dient nog genomen te worden. Er
zijn namelijk geen badmeesters. De directie had die hele
maal over het hoofd gezien. Naar verwachting zijn de beno
digde officials over een paar maanden gevonden. Als de gro
te regentijd begint. Verslagen blazen wij de aftocht. Het bad
is klaar, het water lonkt, maar diep in zijn hart weet de
man die zwemmen wilde, dat het er nooit van zal komen.
Eindredactie:
Johan Bosveld
redactie.reizen@wegener.nl
Vormgeving:
Henk te Boekhorst
Advertentieverkoop:
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
foto Getty Images/iStockphoto
foto Rob van den Dobbelsteen
foto Toerisme Vlaanderen
foto Rob van den Dobbelsteen
g,
reizen@wegener.nl
fii! 024-3650360
infographic CRW
SI Deelname aan de Belgische
Kustödaagse kost 395 euro per
persoon (op basis van logies en
ontbijt, welkomstdiner en af-
scheidsbrunch).
De tocht tussen De Panne en
Knokke bestaat uit drie wandel
etappes van één dag van respec
tievelijk 31, 24 en 12 kilometer
en twee rustdagen.
Wie van het wandelprogramma
wil afwijken, kan bijvoorbeeld de
fiets nemen voor een tochtje het
binnenland in of gebruikmaken
van de kusttram (een gratis ver
voerkaart is bij het arrangement
inbegrepen, evenals een ticket
voor een rondvaart door de
grachten van Brugge).
Er wordt geslapen in goede ho
tels en de bagage wordt nage
bracht.
De Kustödaagse wordt dit jaar
van 20 tot en met 25 mei gehou
den. Tegelijkertijd is er de drie
jaarlijkse manifestatie van heden
daagse kunst Beaufort: kunst
aan zee. Informatie daarover is
te vinden op www.beaufort04.be
Meer informatie over de
Kustödaagse via telefoonnum
mer 072-5203041 en via
www.kust0daagse.nl
7 Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
Knokke
Blankenberge 9
Oostende 0
Brugge
De Panne
FRANKRIJK
BELGIË
