ii
Met z n vieren in
de salonwagen
vrijdag 16 maart 2012
Elke paar maanden je hele
hebben en houwen op
pakken, je complete huis
op een dieplader verplaat
sen naar een andere plek.
Daar werken, naar school en in
het dagelijks leven je draai weer
vinden. Koos en Janna Fluijt en
hun kinderen Marianne en Lucia
deden het keer op keer, jarenlang.
Ze woonden in een salonwagen.
„Dat is echt iets anders dan een
woonwagen", verduidelijkt Lucia
van Emmen, die sinds haar eigen
huwelijk in een 'gewoon' huis
woont en, al dan niet bewust,
nooit meer is verhuisd.
De reden van al die verhuizingen
was het werk van vader Kóós
Fluijt. Hij kwam terechföp een
'dragline', een groté k/aanmachinè
waarmee grote hoeveelheden
grond of ander los jhateriaal kun
nen worden verzeg Die kraanma
chine was eigendom van een aan
nemer, die hem telkens verhuurde
voor ander werk, Inclusief de be
stuurder die in bijbehorende salon
wagen met de drajgline meeging.
Fluijt werd de ené keer ingezet
voor verkavelingswerk, de andere
keer voor de bietencampagne of
het graven van eeh afwateringska
naal. Elke paar maanden op een
andere piek in hei land. En elke
keer verhuisde hét gezin mee. „En
overal ging ook ops poesje mee,
zonder problemeh", weet hij nog.
Het aantal verhuizingen staat niet
helemaal vast: mibimaal 34, maxi
maal 39. Koos Fluijt heeft alles wat
hij nog weet op papier gezet, op
verzoek van zijn dochters Marian
ne en Lucia. Voordat de nu 89-jari-
ge nóg 'vergeetac|tiger' wordt.
Fluijt kwam via zijn stiefvader, die
ook in een salonwagen. woonde,
op de dragline terpcht. Toen hij in
1947 met zijn Janna trouwde, ging
het stel direct sanienwonen in een
salonwagen. De huidige wagen
van Koos Fluijt is "vergelijkbaar
met die waar het gezin destijds in
woonde en is verrassend ruim. De
woonkamer vormt het hart, achter
schuifdeuren zit een keukentje.
„Daar stonden met opzet kleine
meubeltjes in, zodat het wat groter
leek. Moeder ruimde altijd alles
op; een opengevouwen krant
neemt al zo veel ruimte in beslag.
Aan beide uiteinden van de wagen
is een slaapkamer, één voor de kin
deren en één voor de ouders. Later
hebben we nog een ruimte ervoor
gebouwd, zodat we een eigen was-
ruimte»hadden:Tordie tijd-wasten
Wé vaak in een school of thuis bij
de mensen waar we Qp.het.erf...
stonden."
In al dip jaren, tussen 1947 en 1961,
woonde het gezin in drie vergelijk
bare salonwagens. De plaatsen
wdar die wagen mocht staan, ver
schilden nogal. „Achter op het erf
Van een boer of op een veldje vlak-
I bij het werk. In Vlissingen ston
den we bij een trap met een leeu-
wenkop, in Breskens vooraan in
de duinen tegenover een bewoon-
de bunker", schrijft Koos Fluijt in
i een beetje bibberig, maar leesbaar
I handschrift. „Ik heb een aantal ke-
ren in Bolnes gewerkt. We ston
den op het terrein van de scheeps
werf Lucia is daar geboren. We
stonden er ook toen in februari
1953 de watersnoodramp plaats
vond." Het water kwam zó hoog,
dat de wagen onder water kwam
te staan.
Lucia Fluijt weet daar natuurlijk
niks meer van. Ze heeft wel ande
re levendige herinneringen aan
vroeger: „We werden soms door
de rest van het dorp met de nek
aangekeken. We werden toch be
schouwd als anders, omdat we
geen gewoon huis hadden. Vrien
dinnetjes had ik niet, want ik
woonde overal hooguit een paar
maanden. Maar ik wist niet beter;
als kind wil je zijn waar je ouders
zijn en dat was ik. Daardoor herin
ner ik me mijn jeugd als heel pret
tig." Haar zus Marianne Fluijt
heeft op zo'n twaalf verschillende
scholen gezeten, zijzelf op vier.
Toen.de.doch.ters.9xn-i3.wa.ren,
vonden Koos en Janna Fluijt het
genoeg geweest. „Voor de bieten
campagne moesten we telkens
maar anderhalve maand ergens
werken. Dat werd te gek en ik be
sloot bij mijn werkgever weg te
gaan", schrijft Koos Fluijt. „We
hebben zelf de huidige Wagen la
ten bouwen, met financiële hulp
van de machinistenvakbond."
Het plekje in Zwolle werd door
een voormalige werkgever gere
geld en daar staat de salonwagen
nog steeds. Koos Fluijt woont eij al
leen. sinds 2004, toen zijn Janna
overleed. Geen haar op zijn hoofd
die eraan denkt naar een 'steneh'
huis te gaan. „Dit is een prachtig
plekje. Ik kijk elke dag naar de na
tuur en de vogels."
P5K1 Reageren?
wonen@wegenèr.nl
Nederlanders verhuizen
gemiddeld zeven keer in
hun leven. Waarheen en
waarom? En welke invloed
hebben die verhuizingen?
Elke maand vertelt een
lezer aan llze Rike zijn of
haar verhaal. Vandaag de
Wooncarrière van het
gezin van Koos en Janna
Fluijt, dat minimaal 34
keer verhuisde, met huis
en al.
1947 Getrouwd, eerste
salonwagen bij een boer
op het terrein
1947 over het Voornse ka
naal bij Vlotbrug
1947 aan Schenkeldijk
1948 erf bij boer Maas
kant
1948 op het erf bij boer
Herweijer
1948 buurtschap Wordra-
gen
1948 Nieuwe wagen,
dochter Marian wordt ge
boren; Oude Schouw
1948 bij de Leeuwentrap
1948 in de Brouwenaar-
straat
1f 1948
11/12:1949
13/14: 1950
11 1952
1952 bij scheepswerf
Boele
17: 1952
IB:. 1953 Dochter Lucia ge
boren, watersnoodramp,
21
alles onder water
1953
1953 Nieuwe wagen Ma-
fa u wat
1954 op veldje naast hui-
j zen
p./2%: 1954
24 1955
25/247 1956
27/30: 1957
1958
1958 Moeder ongeluk,
vader tijdelijk in de kost
1961
1961 Eigen wagen laten
bouwën, eind aan reizen
op de dragline; vaste/
plek, door oude baas
geregeld
infographic Ruud Willems foto's familie Fluijt
