Van vlonder tot
mijmerhuisje
woiiet 7
en knip het bandje af (s
met een geraamte van
stuk hout boven en de
door Jan van Mujlem
kast' om nestmateriaal te verzamelen. „Dat vind
ik juist alleen maar leuk, er is genoeg."
Ook bij haar overdekte zithoek hangt eigen werk:
een schilderijlijst die bij een nauwkeurige inspec
tie van catalpa-takken is gemaakt, simpelweg sa
mengebonden met touw. Een tak van de kronkel-
hazelaar is erin gedaan en wat groen van de Duit
se pijp. Nu nog een zelfgefabriekt nestje met wat
eitjes en het voorjaar hangt aan de muur.
Maar er is meer. Zo maakte Oudejans van clematis-
ranken een decoratieve bak, waarin witte violen
en witte tulpenbollen een plek kregen. Een ver
grijsde boomstronk in het midden haalt het stuk
uit de truttige sfeer. „Elke vorm van bloemschik
ken is manipuleren. Maar ik probeer altijd het er
zo natuurlijk mogelijk te laten uitzien." Neem de
grafkrans die ze maakte. De krans werd eerst van
het groene plastic ontdaan, waarna ze er met wik
keldraad stukjes tak op vastzette. Kleine flesjes
werden met behulp van een dikke pookdraad op
de krans geklemd en daarin gingen tulpen. Bollen
op prikkertjes maken het plaatje af
„Mensen gooien snel van alles weg. Als je klimop
of wingerd hebt gesnoeid, moet je eerst goed kij-
ken hoe mooi dat materiaal is. Weggooien kan al
tijd nog. Ik bel wel eens bij mensen aan als ik zie
dat ze een aanhanger vol stronken en takken weg
gooien. Als ik naar de reiniging ga, neus ik ook al
tijd even in de bak. Het wordt gewoon een twee
de natuur, dat je overal iets bruikbaars in ziet."
Zelf een stuk maken van groenafval? Zie de werkbe
schrijving bij dit verhaal.
Reageren?
wonen@wegener.nl
En dan met z'n allen rond die mooie, antieke kachel.
„Klopt. Bouwjaar 1936. Hij was van Gerrits ouders. We
bakken er pannenkoeken op, tot grote vreugde van kin
deren en kleinkinderen. De rode ketel die erop staat,
was van mijn moeder; de stoel van mijn vader. Dat vin
den we fijn, zo tussen de spulletjes die leuke herinne
ringen oproepen. Een mijmerhuisje? Wat een mooi
woord, en het dekt de lading. Dat ga ik onthouden."
IW Reageren en aanmelden?
wonen@wegener.nl
Ifi
rrj
vrijdag 16 maart 2012
Niet elk tweede huisje staat in mondain
Monte Carlo of in ongerept Varmiand.
De meeste staan in eigen tuin.
Jullie hebben een eigen eiland voor jullie tweede huisje.
Luxe hoor. Pampus in Halle, zeg maar.
Ineke te Pas: „Zo kun je het noemen, al ligt het niet hé
lemaal in het water. Voor driekwart. Het andere deel
grenst aan het tuinpad en ligt dus niet in onze vijver."
Liggen jullie er wel eens echt voor pampus, in de spreek
woordelijke betekenis? Na een heftig feestje of zo?
„Nee, dat niet, haha. We zijn beiden 71 jaar. Maar op
een zomerdag is het wel snel warm in ons prieel aan
het water. Dan brandt de zon op het plexiglas. Als het
héél heet wordt, ne
men we de wanden en
de deuren uit. Dat is
best handig, want zo
kan ik ook met de krui
wagen door het huisje
om aan de andere kant
van de tuin te komen."
Ineke en Gerrit te Pas zitten rond de antieke
kachel in hun tweede huisje. foto's IteP
Zitten jullie er vaak?
„Drie keer per week -
volgens Gerrit. We had
den het er net over,
voor je belde. Liever
had ik gezegd: één
keer. Anders lijkt het
alsof we niks anders te doen hebben. We zijn gepensio
neerd, maar best druk. Ik met de tuin, Gerrit met zijn
modelstoommachines, samen met vrijwilligerswerk.
Meestal zitten we met z'n tweetjes in ons prieel, soms
met gasten van onze bed en breakfast 'Halle-Heide', ik
met tuinclubleden of Gerrit met de buurmannen."
NAMEN Ineke (71) en Gerrit te Pas (71)
BEROEPEN gepensioneerd. Eerder hadden
ze een metaalwarenfabriek WOONPLAATS
Halle TWEEDE HUISJE sinds 1997 (com
pleet met deuren plexiglas en singelsdak)
FUNCTIE mijmerhuisje, pannenkoekhuisje
Klinkt best ingewikkeld,
die constructie. Handige
echtgenoot?
„Ja, heel technisch. Zo
heeft Gerrit eigenhan
dig een stoomsolex ge
bouwd (zie YouTube:
http://bit.ly/AohpE).
Ons tweede huisje was
aanvankelijk niet meer
dan een vlonder met
een loopplank in onze
25 meter lange en ruim
6 meter brede vijver.
Samen met familie en
vrienden heeft Gerrit
er toen een dak opge
zet. Zaten we beschut,
maar nog wél op de
tocht. Toen kwamen
die wanden van plexi
glas. Ik vond het een
heel gepruts, maar het
is mooi geworden."
