5 spectrum
Boekenbal
hoogdravend
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Zaterdag 10 maart 2012
net, een van de meest adembenemende boeken
ooit door mij gelezen!
Wat betreft de feestjurken die je op het Boeken
bal tegen het lijf loopt, dat is een wilde verzame
ling outfits, zoals theemutsachtige baljurken,
waarvan je je afvraagt uit welke diepe kast ze ko
men, fantasierijke omgeslagen kleurrijke lappen
waarin de draagster zich een contemporaine
schrijfster waant, en af en toe iets waarvan je ja
loers denkt: 'wow! Ik scheur die jurk van haar
lijf!' Hoewel, die laatste categorie is verreweg in
de minderheid
Wat ik aantrek?
Wanneer de lente niet onmiddellijk losbarst
trek ik een lange wollen gebreide jurk van Issey
Miyake aan, een vijfentwintig jaar geleden in
een vlaag van verstandsverbijstering tijdens een
koudegolf aangeschaft buiten-budgettair geval...
En mocht het inmiddels op 13 maart lauw voor
jaarsweertje zijn... dan... nou ja, dan weet ik het,
nu op dit moment de regen weer eens langs de
ramen gutst, nog niet. Dat leest u volgende
week!
raar uit! Maar mijn kleindochter ziet er nooit
raar uit! Ze volgt de mode op de voet, laat mij
trots de spullen zien, waarin ze er uitziet als een
plaatje: 'kijk oma, dit komt van H&M, zes euro.
En dit is uit de Kringloopwinkel. Twee euro!'
Ik moet niet aan mijzelf denken in iets van twee
euro uit de Kringloopwinkel. Lezer, denk niet
dat ik iets tegen de Kringloopwinkel heb, maar
mijn bejaarde gestalte moet het hebben van
vormvaste solide kleren uit eigen kast, ooit ge
kocht met het predikaat 'progressief klassiek'. Je
hangt het eens een jaar of twee in een kleren-
zak, en als je het dan bijna bent vergeten en je
komt het weer tegen, oogt het als nieuw.
En wat betreft de literatuur: mijn kleindochter
is gelukkig net zo'n leesgek als haar grootmoe
der. Ik splits haar met geregelde tussenpozen de
boeken in haar maag, die mij zelf zo goed zijn be
komen.
Dat aanbod varieert van de oude Rus 'Oblomov'
van Gontsjarov tot het verrukkelijke 'HHHH'
van de Prix Goncourtwinnaar 2010 Laurent Bi-
Vorig jaar sloeg ik het Boekenbal over.
In plaats daarvan had ik een Zeeuws
avondje in het knusse Filmtheater in
Zierikzee, waarna een rustige nacht
volgde in het unieke verblijf Klaas Vaak! Maar
dit jaar is het weer Bal en daar ik jarenlang mijn
vier zoons exploiteerde door aan hun arm de ro
de loper te betreden, hielden ze het voor gezien.
„Dat weten we nu wel!", riepen ze in koor, niet
op de hoogte van het feit dat de toegang tot dat
boekenbal veel mensen er toe brengt bezitters
van kaartjes koelbloedig om zeep te helpen! Ik
bedacht een alternatief en besloot het potentieel
aan begeleiders onder mijn inmiddels tot half-
wasdom gekomen kleinkinderen aan te spreken
door mijn oudste kleindochter te inviteren!
Een hartgrondig 'Ja oma!' weerklonk, toen ik
haar vroeg. Zeventien jaar is ze en je kunt niet
zeggen dat ze 'never been kissed' is! Oh no! She
is! Ik denk aan mijzelf, zeventien jaar oud.
Met een hoed van mijn moeder op de kop naar
een film voor achttien jaar! Gód, wat zag ik er
