Tropisch met Hollandse inslag
r
6 luit
Beoordeling
donderdag 8 maart 2012
lleu
ig 33/35J
Are en Bleu
Vroonweg 33/35| Stoof*,,
RENESSE
'eS
Eten in een hotel is al
tijd spannend, vooral
als het hotel in een ty
pische toeristenplaats
staat. Zoals Renesse. In
een hotel eet je eigenlijk alleen
als je er niet weg kan. Omdat
het in een bos ligt bijvoorbeeld.
In Renesse ofzo. Met het schrik
beeld van fantasieloos toeristen-
voedsel op het netvlies gaan we
in de voorjaarsvakantie toch
naar Arc en Bleu. In Renesse
dus. Brasserie Are en Bleu hoort
bij het Are Hotel Zeeland en dat
is weer onderdeel van hotelke
ten Hampshire.
We krijgen een grote ronde tafel,
middenin de eetzaal, die ook al
rond is. Het is een - iets te - lichte
grote ruimte, het plafond beschil
derd met wolken en meeuwen en
met blauwe accenten en zuilen die
de eetzaal een Grieks tintje geven.
Er hangen grote schilderijen aan
de muur, met maritieme afbeeldin
gen, We zitten op knalblauwe ro
tan stoelen, en eten van een mooi
klassiek gedekte tafel, compleet
met een in een punt gevouwen ser
vet en een verse roos.
De ober komt ons vertellen over
de 'catch of the day' - de verse vis
van vandaag - en van het maand-
menu en doet dat met soepele
vriendelijkheid. Ergens aan de an
dere kant van de eetzaal bast een
grote sint-bemard; je mag hier je
hond meenemen als je wilt. Het te
kent de gemoedelijkheid in de
brasserie. Gelukkig zit het dier een
heel eind verderop.
We krijgen een bescheiden amuse
vooraf: een lekker knapperige gam
ba, met knoflook, op een plukje Ja
panse zeewiersalade met wat tuin
kers er bovenop: fris, zilt en Oos-
ters-pittig in één hap. Dat belooft
veel voor de rest van de avond.
Het brood ook trouwens, we krij
gen van dat mooie, een beetje
grauwe taaie brood met een knap
perige korst, goede boter en een
heerlijke tapenade van groene olij
ven.
De brasserie prijst zichzelf in de
menukaart aan met de bewering
dat de kok Zeeuws en Mediterraan
mixt. Dat lezen we eerlijk gezegd
niet zo aan de kaart af: wel zien
we veel Aziatische invloeden. Zo
als in mijn voorgerecht: Oosterse
proeverij: een paar ultradunne
plakjes tere rauwe tonijn met wat
subtiel zeewier langs het randje,
een klein deegbuideltje met gam
bavulling - weer op zo'n zeewiersa-
ladebedje en de lekkerste teryaki
die ik ooit gegeten heb: een spiesje
met gemarineerd rundvlees, van
dat lekkere losse steakvlees, ribeye
misschien?, aan een stokje geregen
Eten op blauwe stoelen
en gegrild. De drie sausjes die bij
het gerecht zitten, op basis van chi
li, soja en mayonaise, zijn eigenlijk
overbodig.
Mijn tafelgenote krijgt carpaccio;
een heleboel carpaccio: een groot
bord vol plakjes rundvlees, be
strooid met brokjes kaas en kap
pers. De dressing - meestal te over
dadig bij dit gerecht - is subtiel:
zoetig door de balsamico en hartig
door het vleugje truffel erin. Op
het vlees ligt een bos slablaadjes;
al met al is het een iets te machtig
gerecht.
Als hij de borden weghaalt,
ziet de ober meteen dat ik
per ongeluk mijn vork
meegeef. Ik hoef niets te zeggen.
„Ik breng zo een nieuwe", glim
lacht hij. En dat doet-ie.
Zeewolf is de vangst van de dag,
gebakken met een romige bo-
ter-truffelsaus. Een lekker visje,
concludeert mijn gezelschap. Ze
gruwt een beetje van de streep
aardappel-spinazie-knolsel-
der-erwtpuree op het bord, die in
derdaad erg groen is. En erg naar
erwt smaakt. En naar haar zin iets
te korrelig van structuur is. Ik heb
dezelfde bijgerechten: ik ben min
der gecharmeerd van de roerbak
groente: spinazie, prei en padden
stoelen, alles net te slap. De frieten
zijn lekker trouwens.
Eten aan de grote ronde tafel bij Arc en Blue in Renesse.
Mijn roodbaars is op de huid ge
bakken, al is de knapperigheid van
het velletje alweer een beetje weg.
Ik krijg de vis met een niet zo heel
bijzondere currysaus. Er bovenop
ligt een stukje papadum; lekker,
en leuk gevonden ook. De vis is
precies gaar, hij geeft gewillig mee
als ik er tegen duw.
Bij het kiezen van het toetje heb
ben we, net als bij het voor- en
hoofdgerecht, alweer moeite om
te bepalen wat we willen. En dat
gebeurt niet vaak: alles lijkt lekker.
Ik krijg hangop - uitgelekte yog
hurt - in een prachtige glazen kelk
op een bloemsteel van een voet,
gecombineerd met plakjes banaan,
een stukje spekkoek en chocolade
ijs: creatief tropisch met Hollandse
inslag: fusion op zijn best. Het a la
minute gebakken chocoladetaartje
Carpaccio
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
Prijs-kwaliteit
Creatief en kwalitatief goed eten; niet
goedkoop: we betaalden honderd eu
ro voor twee personen.
Bediening
Vriendelijk en correct. Precies de juis
te toon. En dat is zeldzaam.
Entourage
Mooi gelegen in de bossen, eetzaal is
wat ongezellig. Een echt hotelrestau
rant, maar gelukkig wel gemoedelijk.
Conclusie:
Het is jammer om Arc en Blue alleen
aan de hotelgasten te laten. Met een
klein zetje zou het een topper zijn.
