m
'Je bent nooit groen genoeg'
media
'De hond wordt
op straat eerder
herkend dan ik'
TERUGGESPOELD
Sophie's choice
media@wegener.nl
024-3650570
27
Zaterdag 3 maart 2012
Janine Abbring (36) kent de lokroep van de
natuur. De presentatrice van Vroege vogels
gaat weer met hond en camera op pad om
het eerste groen vast te leggen. „De lente
prikkelt je om je zintuigen open te gooien."
door Jan Vriend
Kijk uit, zeiden ze te
gen Janine Abbring,
toe ze solliciteerde.
„Als je bij Vroege vo
gels werkt, heb je
een extra verant
woordelijkheid. Dan kun je de
groene gedachte op radio en tv
niet geloofwaardig brengen, als je
na de uitzending een aanbieding
van de kiloknaller in je boodschap-
penkarretje gooit"
Bij Janine Abbring was die waar
schuwing niet nodig. „Vanaf mijn
15e eet ik geen vlees, ik gebruik al
jaren proefdiervrije make-up en
als ik vis koop, moet die wel biolo
gisch zijn. Gekweekte zalm vind ik
niks."
Toch heeft het programma haar
milieubewustzijn aangescherpt.
„Als je in dat wereldje werkt, gaat
dat vanzelf. Daarom zit ik nu bij
een groene energiemaatschappij
en kijk ik of de kleding die ik
koop, ecologisch verantwoord is
gemaakt. Niet vanwege Vroege vo
gels of om de wereld te verbeteren,
maar meer voor mijn eigen ge
moedsrust. Om mijn schuldgevoel
te temperen. Want er valt op alle
fronten wel wat te verbeteren. Ik
doe wat ik kan, maar eigenlijk ben
je nooit groen genoeg."
Die boodschap draagt ze ook uit,
voor camera en microfoon. Voor
haar gaat journalistiek verder dan
het melden van nuchtere feiten.
„Ik ben blij dat ik gewoon kan roe
pen dat staatssecretaris Henk Ble
ker verkeerd bezig is met de na
tuur. En dat dat impact heeft. Als
wij in de uitzending oproepen pro
testbomen aan te schaffen tegen
de natuurwet van Bleker, dan wor
den er meteen 1.200 bomen ver
kocht."
Hoe milieubewust is ze door in
haar vertrouwde Groningen te blij
ven wonen en voor haar werk
steeds naar Hilversum te rijden en
weer terug? „Er zijn momenten
dat ik mijn huis en mijn tuin zo
op mijn rug wil nemen en in de
buurt van mijn werk wil neerplan-
ten. Maar zo'n leuke plek als ik
heb, met een bomentuin van ruim
1.000 vierkante meter, is in 't Gooi
onbetaalbaar. Om te voorkomen
dat ik iedere dag uren in de auto
zit, huur ik ook een woonarkje in
Loosdrecht. Daar overnacht ik
vaak."
Maar eerlijk is eerlijk: ze is veel te
verknocht aan het Groningse plat
teland om haar geboortegrond
vaarwel te zeggen. Ook voor de
journalistieke benadering is het
soms handig letterlijk afstand te
nemen van de Randstad-drukte-
makerij. „Toen ik nog bij De wereld
draait door werkte, droegen de Am
sterdammers bij de redactieverga
dering vaak voor de zoveelste keer
de Noord-Zuidlijn aan als onder
werp. Dan riep ik wel eens: den
ken jullie dat de rest van Neder
land daar wakker van ligt?"
Met Vroege vogels is ze iedere zon
dagochtend op de radio en vanaf
de komende week ook weer iedere
dinsdagavond op tv. Dan zit ze
met haar neus in mierennesten,
verdiept ze zich in snaveltjes en
schimmels en duikt ze in de we
reld van vleermuizen en veenmol
len. En dat terwijl ze op school zel
den een voldoende haalde voor
biologie. „Je hoeft écht geen ken
ner van de woelmuis te zijn om te
zien dat het beestje interessant is.
Zolang je er maar nieuwsgierig
naar bent en de vragen stelt die
ook bij de kijkers en luisteraars op
komen."
Nu het voorjaar zich aandient,
richt het programma nadrukkelijk
de blik naar buiten. Dus zien we
op tv de beelden van webcams in
nestkastjes en zetten Janine Ab
bring en collega Menno Bentveld
letterlijk het raam open voor me
rels en koolmeesjes. Ook daarbij
helpt het plattelander te zijn,
vindt ze. „Het fijne van buiten wo
nen is dat je de seizoenen heel be
wust meemaakt. In de winter leef
ik vaak als een mol. Kou en duis
ternis houden me binnen. Dan
sluit ik me op bij de houtkachel en
hou ik me schuil onder een deken
tje. Maar het voorjaar nodigt me
uit om naar buiten te gaan, lange
wandelingen te maken en alle ra
men open te zetten. Daar moet
ook die drang vandaan komen om
in het voorjaar grote schoonmaak
te houden. Een groot voordeel van
het voorjaar is ook dat de dagen
langer worden. Als het licht is,
vind ik het niet erg op zondagoch
tend om vier uur op te staan en
door de leegte van de polder naar
Hilversum te rijden."
Wat er ook gebeurt: haar hond
Loïs gaat altijd mee. De viervoeter
ligt bij de microfoon in de radio
studio, loopt mee bij tv-opnamen
in bos en duin en zit ook tijdens
ons vraaggesprek onder de tafel.
Stel vooral geen vragen over ras en
leeftijd van de viervoeter. Allemaal
onbekend. „Ik noem haar 'een
huismerk'. Ze komt uit een op
vangcentrum waar ze ook niet pre
cies wisten hoe oud ze was. Loïs is
een perfecte hond om mee te ne
men. Nooit luidruchtig, nooit las
tig. Zelfs hondenhaters vinden
haar te pruimen. In Groningen is
ze een beetje een beroemdheid.
Op straat wordt zij eerder herkend
dan ik."
Ëd Vroege vogels, dinsdag 6 maart,
Nederland 2,19.25 uur.
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
Geen film waarbij je na afloop nog
een café induikt om gezellig en
ontspannen wat na te babbelen
en te drinken. Geen film ook
waarna je rustig kunt gaan slapen. Twee
keer heb ik 'Sophie's choice' nu gezien, met
een tussenpauze van zo'n kleine dertig
jaar. En beide keren was er dat beklemmen
de, machteloze gevoel na afloop. De laatste
keer sterker en dwingender, maar dat zal
wel komen door het klimmen van de jaren
en omdat ik nu zelf twee kinderen heb. Je
kijkt intenser, mogelijk wat sentimenteler
naar deze film over een keus, waarvoor nie
mand zich ooit gesteld wil zien en waar
voor niemand een ander ook mag plaatsen.
door Ray Simoen
Hoewel dat laatste valse hoop is, want de
gruwelen die uit de oorlog in het oude Joe
goslavië bekend zijn geworden, maken dui
delijk dat er niet veel veranderd is sinds
1945-
'Sophie's choice' dateert uit 1982. De film
wordt verteld vanuit het perspectief van de
jonge Stingo die in 1947 naar New York
reist om daar schrijver te worden. Hij raakt
langzamerhand verstrikt in de wereld van
liefde en dood, nadat hij in zijn huurkamer
in Brooklyn kennismaakt met zijn buren
Nathan Landau en diens vriendin Sophie.
Ze worden vrienden. Stingo raakt meer en
meer betrokken bij het leven en de achter
gronden van zijn buren, beiden getekend
door de Tweede Wereldoorlog. Sophie's
man is door de nazi's vermoord. Haar va
der blijkt de uitroeiing van de Poolse joden
bepleit te hebben en later een van de vele
door de nazi's vermoorde Poolse intellec
tuelen geweest te zijn.
De joodse Nathan is niet het genie waar
voor hij zich uitgeeft, maar een schizofreen
Meryl Streep als Sophie en Kevin Klein als
Nathan Landau in Sophie's choice.
die wegduikt voor zijn waanzin door drugs
te gebruiken. Nu eens barst hij uit in onge
kende woedeaanvallen waarbij hij Sophie
om haar kampverleden verkettert en Stin
go verwijt achter zijn vriendin aan te zit
ten. Dan weer pakt hij Sophie en Stingo vol
ledig in met zijn speelse charmes.
Nathan heeft Sophie 'gered' toen ze in Ame
rika aankwam na haar bevrijding uit Ausch
witz, waar ze met haar kinderen heen ge
stuurd was. Ze klampen zich aan elkaar
vast in een relatie, waarvan je voelt dat die
ellendig moet aflopen. Na een van Nathans
woedeaanvallen huren Sophie en Stingo
een kamer in een hotel en bekent Stingo So
phie zijn liefde.
In een emotioneel erg aangrijpende scène
vertelt Sophie over de keuze die haar leven
blijvend tot een hel maakt. In het concen
tratiekamp moest ze kiezen welk kind ze
wilde behouden en welk naar de gaskamer
afgevoerd zou worden. Deze keuze en de
onzekerheid over het lot van het kind dat
ze denkt gered te hebben, maken dat ze
lijdt aan een schuldgevoel waaraan ze niet
kan en wil ontkomen. Nooit zal ze in het
reine kunnen komen met die onmenselijke
beslissing. Enkel door de dood. Daarvoor
kiezen zij en Nathan aan het einde van de
film. Eindelijk ziet Stingo een serene rust
op Sophie's gezicht.
Janine Abbring met haar trouwe 'huismerk' Loïs. foto Leender Jansen/CPD
