Fleurig feest
reizen
M
Platinum
Lutske Bonsma
Zaterdag 3 maart 2012
reizein@wegemer.iii!
024-3650360
Een paar keer per maand zit ik in een vliegtuig en dat
bevalt me prima. Ook de KLM vindt dat fijn. Daarom
heb ik een frequent flyer kaart. In mijn geval is het er
een van platinum. Ik wil niet opscheppen, maar hét is de
hoogste onderscheiding die je als gewone sterveling kunt
krijgen. Natuurlijk dromen wij Platinummers allemaal van
een nog hogere status, maar die ligt ver buiten ons bereik.
Het niveau van Skipper is de top en slechts voor weinigen
weggelegd. Mensen als Ruud Gullit, Johan Cruijffi Jeroen
Krabbé zijn Skippers. Zij, zonder wie Nederland Nederland
niet zou zijn. Deze trotse landgenoten mogen altijd in de
Business Class, Vóór vertrek verblijven zij in luxe privé
lounges en een medewerker van special services brengt.hen
persoonlijk naar het vliegtuig Dat doet oris, gewone plati
num reizigers, zogenaamd helemaal niets, behalve dan dat
wij er strontjaloers op zijn.
Ooit was vliegen iets speciaals. Alleen maar weggelegd voor
de happy few, de elite. Daarom heet mijn niveau op de fre
quent flyer schaal dan ook niet alleen platinum, maar plati
num elite. Dat ik daar ook eens bij hoor, bij de elite. En het
werkt. Ik ben blij met mijn status. Het jammere is wel dat
die je elk jaar ook weer ontnomen kan worden. Dan daal je
af naar gold. En geef toe, wie eenmaal aan platinum heeft
geroken, wil niet terug naar het eenvoudige .goud. Daarom
is het steeds weer vechten geblazen om de status te behou
den. Daartoe moet men een bepaald aantal punten
verdienen of een vastgestelde hoeveelheid enkel e
reizen hebben ondernomen.
Al in november kijk ik hoe ik er voor sta. Met de
punten haal ik het net niet, maar als ik nu nog drie
keer een heel goedkope vlucht neem, kan ik mijn
status veilig stellen. Zo "gezegd, zo gedaan. Een paar
overbodige tripjes verder ben ik zeker van opnieuw
een jaar vol aanzien en privileges. Natuurlijk over
drijf ik het allemaal een beetje, maar er zijn echt
wel voordelen. Prettig is dat je met zo'n kaartje
overal een speciale lounge in mag, waar altijd koffie
en koekjes klaar staan. Ook fijn is dat je met voor
rang kunt inchecken en als eerste aan boord van
het vliegtuig mag gaan. Als platinum mens bevind
ik mij ook in een nieuwe wereld. Zoals George
Clooney in de film Up in the air. De.altijd vliegende
zakenman die overal alleen maar gaat voor de pun
ten. Eten in aangesloten restaurants, slapen in pun-
tenhotels en huurauto's van het bedrijf dat is verbonden
aan zijn kaart,; Clooney is op jacht naar een unieke frequent
flyer status waarvoor tien miljoen punten nodig zijn. Na
tuurlijk haalt hij dat, want George haalt altijd alles. Maar
zijn queeste toont ook de leegte van een leven dat is ge
bouwd op het vergaren van punten. Leuke film.
Mijn platinumkaart is niet mijn levensdoel. Welnee. Maar
hoe stom het ook klinkt, op een paar- momenten voel je je
net even een beetje meer. Opgetild, als het ware. Niet beter,
maar anders dan de rest. De gezagvoerder van het vliegtuig
maakt een rondje langs de frequent flyers aan boord. Vrien
delijk buigt hij zich naar je toe en noemt je achternaam. Of
het een fijne vlucht was, wil hij weten. Vond ik het éten lek
ker en was er goede verzorging door het cabinepersoneel
De captain legt even zijn hand op mijn schouder en gaat
dan verder. Wat zijn we toch een fijne dub.
Op het vliegveld van München staat al een lange rij ecc-
nomypassagiers te wachten om in te mogen stappen. De
platinum reiziger, ik dus, slentert langzaam richting de gate
en net op het: moment dat het instappen begint, meld ik
mij vooraan in de rij om als eerste aan boord te gaan. Met
m'n stoere;kaartje. Er ontstaat gemor. Ik hoor iedereen zich
ergeren. Na een paar seconden spreekt een der wachtenden
het hardop uit. Dat ik zeker denk dat ik heel wat ben. Om
dat ik op de televisie kom waarschijnlijk. Dat ik echt niks be
ter ben dan zij. Voordringer! Meerdere passagiers knikken
instemmend. Even denk ik erover om het hele verhaal van
dat platinumkaartje te gaan uitleggen, maar ik hou het voor
gezien. Hopeloos. Tot grote tevredenheid van iedereen sluit
ik deemoedig achteraan in de rij. Platinum elite, wat ver
beeld ik mij Wel niet.
Eindredactie:
Johan Bosveld
redactie.reizen@wegener.nl
Vormgeving:
Artredactie Centrale Redactie
Advertentieverkoop:
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
Werkelijk overal
mikt het naar
bloemen! Het is
bloementijd in de
Catalaanse stad
Girona en dat zullen we weten.
Kerken en monumenten die de
rest van het jaar gesloten zijn, ope
nen de deuren en zijn versierd
met bloemen. Winkeliers decore
ren hun etalages en particulieren
zetten hun patio's vol bloemen en
planten. In advocatenkantoor Diaz
en Tarrogó lopen bezoekers tij
dens werktijd door het in bloe
men getooide kantoorpand.
De trappen naar de Santa Maria-
kerk zijn bedekt met bloemen en
gras. Halverwege het klimmetje is
de werkplaats van Joan Ensesa I
Roura. De metaalrestaurateur
heeft voor de gelegenheid zijn
werkplaats opgeruimd en in plaats
van machines staan overal bloe
men. „Dit vind ik echt leuk", glun
dert mijn gids Maria. „Elk jaar
word ik verrast door ondernemers
die meedoen. Zelfs als inwoner
kom ik op plaatsen waar ik nor
maal gesproken niet kom."
Ook de Kapel van Sint Christöffel,
beschermheilige van reizigers, is
versierd. Zwarte auto- en tractor
banden met daarin knalroze petu
nia's liggen op een muurtje. Met
bloemen versierde fietswielen han
gen aan de muur. Bedenkster is
Anna Sanchez. „Nee", zegt ze la
chend, „ik heb geen bloemenwin
kel. Als kind woonde ik hier vlak
bij en ik speelde hier altijd. Ik
houd van deze plek en daarom wil
hem graag mooi maken."
Dat is precies de instelling die dit
festival, waaraan honderden vrij
willigers meewerken, al jaren tot
een succes maakt.
In de Arabische baden hangen ge
vlochten takken als een soort ver
laagd plafond boven baden uit de
twaalfde eeuw. In de badruimten
ruikt het naar takken en groen.
„De naam Arabische baden klopt
eigenlijk niet", vertelt Maria. „De
Arabieren waren al vertrokken,
toen de baden werden aangelegd.
Christenen hebben op basis van
oude tekeningen de bouwwijze
van Arabieren gekopieerd. Zelf
hadden ze geen badtraditie."
Eén van de ruimten is versierd
met rode, witte, gele, oranje, paar
se en roze tulpen. Op de muur
staat een molen afgebeeld. Ik hoor
Spaanse bezoekers praten over de
Keukenhof en over Nederland.
De-metershoge middeleeuwse
stadsmuur van Girona schoof met
het groeien van de stad steeds ver
der op. De muur is gerestaureerd,
en je kunt erover lopen, maar je
kunt er ook in. Met Gregoriaanse
liederen op de achtergrond bewon
deren we de bloemenpracht in
één van de torens. Lekker koel is
het hier.
Overal in de stad kun je de Santa
Maria-kathedraal zien. Dit is de
enige plek waar we vandaag entree
geld moeten betalen. De bouw
van de kerk duurde vier eeuwen
en dat zie je terug in de verschillen
de bouwstijlen. De klokkentoren
is romaans, de monumentale trap
pen en de voorgevel barok en de
binnenkant gotisch.
Het glas-in-loodraam aan de west
kant wordt prachtig opgelicht
door de ondergaande zon. „Dit is
de grootste gotische kerk ter we-
Heel Girona geurt
naar bloemen
tijdens de Temps de
Flors.
verbaast zich over
de omvang van dit
Spaanse
bloemenfestival.
Anna Sanchez versiert elk jaar de Ka
pel van Sint Cristoffel met bloemen.
Tussen Girona en natuurpark La Gar-
rotxa ligt het middeleeuwse plaatsje
Besalü.
