Gokken en kuren
reizen 4
Flavio
Wie hem met open armen
tegemoet treedt, krijgt
het gevoel welkom te zijn
Zaterdag 25 februari 2012
7°^
reizen@wegener.nl
024-3650360
Flavio. Ik zag hem dertig jaar geleden voor het eerst.
Net zo oud als ik. Hij startte op bescheiden schaal zijn
strandtent op de Copacabana in Rio de Janeiro. Letter
lijk een tent Meer een afdakje op palen, met daaronder gro
te koelboxen vol drank, fruit en levensmiddelen. Ook een
enorme stapel wrakke strandstoeltjes behoorde tot de in
boedel, evenals twee behangtafels waarop de koopwaar was
uitgestald. De ongeregelde aanvoer van zakken ijs gaf de pro
ducten de schijn van versheid.
Flavio was een aardige kerel. Voorouders uit Angola, pik
zwarte huid, enorme levenslust. Met zijn aanstekelijke, goe
de humeur raakte hij de juiste snaar. Zijn strandtent werd
populair. Al was er een minpunt. Het servies waarop Flavio
zijn producten serveerde, werd gewassen.in een grote teil
water. Die was na korte tijd aan het kokend hete strand te
vies om aan te pakken. Tenminste, naar mijn mening. Fla
vio zag dat anders. Wanneer alle etensresten van het bord
waren gespoeld of een glas was ontdaan van de laatste vlek
jes lippenstift, was het schoon. Klaar uit.
Toch kleefde er vanaf lunchtijd aan alles een vreemde geur.
De geur van de favela, de krottenwijk. Waar geen stromend
water is, maar wel veel smerigheid. De lucht van bederf,
vuilnis en ontlasting. Daarom toentertijd geen glazen voor
mij en geen bordjes. Alles uit blik of flesje. Safety first.
Flavio is nog steeds net zo oud als ik en heeft nog immer
zijn goedlopende strandtent. Stoeltjes, parasols en
behangtafels; alles staat er zoals altijd te bakken in
de zon. Op de inventaris heeft Flavio zijn eigen
naam geschreven. In onhandige zwarte koeienlet-
ters. Mooi is het niet, wel heel duidelijk.
Het runnen van zo'n onderneming is geen sinecu
re. Elke dag wordt de barraca opgebouwd en weer
afgebroken. Om een uur of acht in de ochtend aan
de slag. Bungalowtent opzetten, vlaggen van popu
laire voetbalclubs hijsen. Dan bevoorraden en sjou-
wen over het strand, almaar sjouwen. Rond een uur of ze
ven wordt alles weer afgebroken, samengepakt en meegeno
men naar huis. Op het strand blijft niets achter. Dag in dag
uit. In de afgelopen dertig jaar heeft Flavio zijn handel dus
al zeker negenduizend keer opgebouwd en afgebroken.
Er staan op het strand van Copacabana tientallen onderne
minkjes, die eigenlijk allemaal hetzelfde doen. Strandspul-
len verhuren en de mensen volgieten met drankjes. Maar
Flavio is anders. Of denk ik dat alleen maar? Hij is nu 56 en
verft zijn grijze kroeshaar zwart. Een tandarts heeft hij vol
gens mij in zijn hele leven nog niet gezien, in het gebit ont
breken nogal wat tanden. Dat valt op, want hij lacht veel.
Altijd wanneer ik hem na lange tijd weer zie, begroet hij
mij als een verloren zoon. We omhelzen elkaar en roepen
'och' en 'ach'. Ik ben zijn amigo voor het leven en zal in de
watten worden gelegd als geen ander. Altijd fijn, dat harte
lijk weerzien. Dan denk ik dat hij echt zo blij is dat ik er
weer ben. Maar een half uur later komt de volgende oude
bekende langs, Flavio begroet hem met precies dezelfde om
helzingen en gulle lach. Weer wat later meldt zich een
Fransman die voor het eerst in Rio is. Hij krijgt een iden
tiek onthaal. Wie Flavio met open armen tegemoet treedt,
krijgt wat hij verdient: het gevoel welkom te zijn.
Inmiddels heeft Flavio ook zijn zoon en dochter in de zaak
betrokken. Om hen heen dartelen talloze ambulante mede
werkers, die stoelen opruimen, kokosnoten verzamelen en
blikjes platpersen. De zaken gaan goed. Brazilië is booming,
Rio wacht een lange reeks van internationale festiviteiten,
die veel publiek zullen trekken. Kortom, er is geen vuiltje
aan de lucht voor Flavio en zijn familie. En dat gun ik ze
van harte.
Het teiltje vies water is er allang niet meer. Flavio heeft een
dieselgenerator gekocht en die met een lange slang verbon
den aan de waterleiding op straat. Daardoor kunnen ser
vies, glazen en bestek nu in stromend water worden
schoongespoeld. Een stuk smakelijker dan voorheen.
Natuurlijk is hij niet de enige met die voorziening. Iedere
strandtent hanteert dezelfde methode. Maar in één ding on
derscheidt Flavio zich wel: zijn provisorische douche is niet
alleen voorde klanten. Bij Flavio is iedereen welkom. Ook
een dakloze moeder die haar kind wil wassen in de warme
stralen van het door de zon verhitte water. Overal worden
ze weggestuurd, maar hier niet. Flavio blijft daarom mijn fa
voriet. Koud bier voor wie een paar centen in de zak heeft,
maar een gratis warme douche voor iedereen.
Het casino en de
warmwaterbaden
van Baden-Baden
waren altijd een
trekpleister voor de
Europese elite.
Lutske Bonsma
vindt de Duitse stad
ook aantrekkelijk én
nog betaalbaar voor
de gewone man en
vrouw ook.
De Romeinen ontdek
ten het warme, heilza
me water in Baden-Ba-
den. Vanaf 2.000 me
ter diepte borrelt het
mineraalrijke water omhoog, met
een temperatuur van 40 tot 69 gra
den. De Romeinen bouwden ruim
2.000 jaar geleden de eerste bad
huizen. Vandaag de dag kun je
daarom relaxen op de ruïnes van
zo'n Romeins badhuis. Daar staat
het beroemde Friedrichsbad.
Wie het Duitse Baden-Baden be
zoekt, mag het Friedrichsbad niet
overslaan. Terwijl je in vijftien
stappen de bioeddoorstroming sti
muleert en je immuunsysteem ver
betert, kun je de marmeren pila
ren, sierlijke beelden en mozaïe
ken uit 1877 bewonderen.
De dresscode hier is 'naakt'. Als je
je kleding hebt opgeborgen, is de
eerste stap douchen. Daarna ga je
naar een warmeluchtkamer (van
54 graden) met verwarmde vloe
ren en muren. Vervolgens kort re
laxen in een heteluchtkamer (van
68 graden) en dan onder de koude
douche. In elke ruimte staat aange
geven hoe lang je geacht wordt er
te blijven. Bij de volgende stap
word je van top tot teen ingezeept
en gemasseerd. Daarna volgen
weer een douche en dan twee
stoombaden. Vervolgens mag je af
koelen in een zwembad.
De sauna's zijn drie dagen per
week gescheiden, maar op twee da
gen zijn ze gemengd. Dan kunnen
mannen en vrouwen eerst geza
menlijk bubbelen, om vervolgens
af te koelen in een zwembad on
der een schitterend koepeldak. Na
een ijskoud dompelbad, krijg je
een verwarmd laken om je heen
geslagen. Daarna volgt een massa
ge. Tijdens het laatste onderdeel
van dit relaxbezoek word je als
een mummie in een warm laken
gewikkeld en mag je een half uur
slapen.
Vanwege de kledingcode zul je in
het Friedrichsbad geen Italianen,
Chinezen en Amerikanen aantref
fen. Zij gaan naar de naastgelegen,
moderne spa Caracalla. Dit relax
oord beschikt over kruiden- en
stoomcabines en een binnen- en
buitenzwembad. Als er sneeuw
ligt, zoals de afgelopen weken, is
zo'n warm buitenbad natuurlijk
extra leuk. Overal borrelt het, er
zijn stroomversnellingen en masse
rende watervallen.
Op verschillende plaatsen in de
Foto's van links naar rechts:
Een brug over de Oosbach geeft
toegang tot de Lichtentaler Allee.
Het riviertje de Oosbach stroomt
door Baden-Baden.
Big spenders kunnen terecht in de
luxe Sophienstrasse.
foto's Lutske Bonsma
