Plan voor wonen/
zorgen agrariërs
Wie maait het gras?
Met de zitmaaier
lukt het nog wel
261 zeeland
'Als je de vrijheid van een
||p J|ff
l %|li
i 1 fcSi
brieven
vrijdag 24 februari 2012
«■1
boerderij gewend bent, is
een rijtjeshuis toch anders'
Conny Bij de Vaate, boerin
door Ondine van der Vleuten
Het platteland ver
grijst. Beter gezegd:
de bewoners vergrij
zen. Steeds meer ge
pensioneerde agra
riërs ontdekken dat het met het
klimmen der jaren moeilijker
wordt om het zelfstandige bestaan
op de boerderij vol te houden.
En daarom is het tijd voor een
nieuw woon/zorgconcept vindt
Annelien Bij de Vaate. speciaal
voor ouderen die 'de seizoenen in
hun bloed' voelen, zoals zij het in
een gedicht omschrijft. De gebo
ren Schouwse komt voor haar
werk veel op het platteland en zag
daar een groeiend probleem. „Wie
maait het gras, als je het zelf niet
meer kunt? Wie veegt de sneeuw
op het pad naar de brievenbus?"
Om maar te zwijgen over het on
kruid in de sier- en moestuin, de
schuurdeur die nodig geverfd
moet worden, het lekkende dak en
de fruitbomen die gesnoeid moe
ten worden - en misschien zelfs de
verzorging van wat nog rest van
de levende have.
Ze beschrijft een veel voorkomen
de situatie. Eventuele kinderen
zien geen mogelijkheid om het be
drijf over te nemen. De grond
rondom het bedrijf is verkocht.
Boer en boerin zijn blijven wonen
op de boerderij, op een kavel van
zo rond de 1 hectare: handig voor
de verkoop als de volgende bewo
ner er nog een paard kan laten
rondlopen. „Met zijn tweeën kun
je op zo'n stuk grond lekker bezig
zijn. Maar als je alleen over blijft,
ligt er opeens enorm veel werk op
je te wachten. Alles uitbesteden
kan, maar dan gaat het wel opeens
heel hard met het geld."
Als het emotionele besluit geno
men wordt om te verkopen en
naar een (zorg) appartement in de
stad te verkassen, komt het volgen
de probleem. „Er is vaak jaren niet
meer geïnvesteerd in schuren, rio
lering of de woning zelf. Dat
maakt de kans op verkoop niet gro
ter. Bovendien is de overgang van
een groene omgeving, met alle pri
vacy, naar een appartement in de
stad enorm. En een huisje kopen
in het dorp, dat doe je ook niet
meer gauw als je boven de zeven
tig bent."
Annelien Bij de Vaate legde haar
gedachten over een nieuw
woon/zorgconcept voor ouderen
neer in het document Wie maait
het gras? De reacties zijn enthou
siast. „Maar er is meer nodig: men
sen die er praktisch hun schouders
onder willen zetten, en niet in de
laatste plaats investeerders, want
ik heb het geld niet."
Mail voor info of reacties
abijdevaate@zeelandnet.nl
Conny (68) en Stoffel (73) Bij de
Vaate in hun boerderij aan de Turelu-
reweg in Kerkwerve.
foto Dirk-Jan Gjeitema
Uit Wie maait het gras?
Het idee: een nieuw
woon/zorgconcej)t voor ouder
wordende agrariërs op het terrein
van een voormalige boerderij.
Er zijn veel vragen. Zoals:
Kun je boerenschuren vervan
gen door seniorenappartementen?
Welke architect ontwerpt gebou
wen die tegemoet komen aan de
behoefte aan privacy en het uit
zicht dat de bewoners gewend
zijn?
Hoeveel huizen heb je nodig
om het rendabel te maken?
Is het nodig dat er een soort toe
zichthouder op het terrein
woont, zoals een jonger gezin dat
diensten verleent en zo inkomsten
verwerft?
Gaan we kopen of huren?
Is er een vervoersplan voor
mensen die niet mobiel zijn?
Lees het document op www.pzc.nl
Zie ook www.zorgboerenzuid.nl
Wte ket am5f
In het document Wie maait het gras?, van Annelien Bij de Vaate, heeft de
Schouwse haar ideeën neergelegd voor agrarische woonzorg.
In mei wonen ze op de kop af
46 jaar in de boerderij aan de
Turelureweg in Kerkwerve.
„Sinds ons trouwen", zegt
Stoffel Bij de Vaate. Twee jaar later
bouwde zijn broer ernaast ook
een huis. Ze verdienden hun
brood met loonwerk. „En dan had
ik nog mijn eigen stukje land",
kijkt Stoffel terug.
In 2007 stopte hij ermee. Al die re
gels maakten het boeren er niet
leuker op. Op een halve hectare na
werd de grond verkocht. Aan de fa
milie De Koeijer, verderop.
Met het grootste deel van die hal
ve hectare doet Stoffel trouwens
niets meer: daar mag De Koeijer
op boeren. Maar nog altijd weet
hij precies welk gewas er groeit op
het land. Vanaf zijn plekje aan de
tafel in de eetkeuken kijkt hij uit
over het akkerland, dat met de sei
zoenen mee van kleur verandert.
„Vorig jaar stonden er aardappelen
op. Nu komt er twee jaar lang gras
zaad, dan vermoedelijk suikerbie
ten."
De boerderij van de familie Bij de
Vaate dateert uit 1957. Steeds weer
duwen de boomwortels de tegels
op, rond het huis. Stoffel wijst:
daar, bij de waterput, daar is het
weer aan de gang. „Dan ga ik maar
weer op de knieën om de tegels te
lichten." Er zitten scheuren in de
gang: het huis verzakt. En bij een
flinke stortbui kan het behoorlijk
inregenen.
Ja, ouderdom komt met gebreken.
Ook de bewoners hebben daar last
van. Stoffel en zijn vrouw Conny
zwijgen liever over de kwaaltjes
die hen verhinderen om aan te
Brieven (max. 150 woorden)
richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 91
4330 AB Middelburg
0118-434005
lezersredacteur@pzc.nl
Declaratie
Mijn goede humeur werd op pagi
na vier van de krant compleet weg
geblazen.
Commissaris van de koningin Kar-
la Peijs declareert fruit en de bloe
men op haar kamer. We moeten al
lemaal bezuinigen en mevrouw Pe
ijs wil eventuele gasten op fruit
kunnen tracteren.
En als vrouw heeft ze recht op een
bloemetje op kantoor. Ze zou be
ter al het gedeclareerde geld terug
vorderen van haar salaris en dat
schenken aan de voedselbank om
dat er steeds meer mensen in de
problemen komen door de crisis.
Of de tunnel tolvrij maken voor de
Zeeuws-Vlamingen
Of, of, of, er zijn zoveel doelen
waar je het geld beter aan kunt be
steden dan aan deze dame met
haar bloemetje op haar bureau.
Misschien een goedkope oplossing:
ga naar het bos, scharrel wat tak
ken bij elkaar, rond de takken wik
kel je leuke, vrolijk gekleurde lin
ten, hang er wat decoratie in en je
hebt een leuke vrolijke bos op je ka
mer staan!
Claudia Zeegers
Waterpoortstraat 10, Oostburg
Cohen 3
De PvdA is in de loop van de tijd
opgeschoven naar het midden.
Men had bereikt wat men wilde.
Goede sociale voorzieningen, die
regelden dat men verzorgd was
van de wieg tot het graf. De doel
stelling was weg. Men vervreemd
de van een groot gedeelte van de
achterban en kwam terecht in het
