9 spectrum
Tien geboden voor het brein
zij aan zij
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Marjan
Berk
Zaterdag 11 februari 2012
Een padvindster draagt teleurstelling met opge
wektheid. Deze aanbeveling die in de Pad-
vindsterswet staat, schoot mij weer te
binnen toen ik al die diepteleurgestelde
Friezen en mede-vaderlanders zag, die hun ver
driet over het niet dóórgaan van de Elfsteden
tocht maar nauwelijks konden verbijten. Maar
Friezen hebben één ding gemeen met Zeeuwen,
ze laten zich niet van hun stuk brengen.
Hun nuchtere karakters maken dat ze van deze
tegenslag niet diep-neurotisch worden. Wat dat
betreft is er ook veel overeenkomst tussen de
Friese en Zeeuwse paarden: groot, sterk, trouw
en met prachtige sokjes. Maar nu moet ik echt
ophouden om Friezen en Zeeuwen en hun paar
den te prijzen.
Want ik lees hier zo'n fantastisch rijtje aanbeve
lingen om ons brein gezond te houden, dat wil
ik u niet onthouden.
Psychiater René Kahn, bekend geworden door
de serie 'Kijken in de ziel', waarbij de fine fleur
van de vaderlandse psychiaters en psychologen
door Coen Verbraak aan de tand werd gevoeld,
schreef een boek: De Tien Geboden voor het Brein.
Na het megasucces van Dick Swaab, die ons er
van heeft doordrongen dat het allemaal uit die
grijze massa in onze kop komt (ik moet dan al
tijd denken aan de door mijn moeder zaliger ver
rukkelijk bereide kalfshersens in een vinaigret
te!), geeft professor Kahn ons met zijn lijstje van
tien geboden om ons brein optimaal gezond te
houden weer het gevoel, dat wij zelf óók iets
aan die conditie kunnen bijdragen. Hier komen
ze:
'Studeer. Slaap. Maak muziek. Stress niet Maak
vrienden. Geniet aanzien. Drink niet Zweet.
Speel. Kies uw ouders met zorg.'
Fijn lijstje. Ik gooi ogenblikkelijk het piepkleine
glaasje oude port dat ik mijzelf om warm te blij
ven in deze Russische winter had ingeschonken
door de gootsteen.
En vraag mij af of René Kahn nooit is bezweken
voor een glas ijskoude champagne of een koud
biertje...
Ik denk dat hij bedoelt dat we het niet op een oe
verloos zuipen moeten zetten. Vervolgens trek
ik mijn sloffen uit en installeer mij in bed voor
een dutje. Een dutje schijnt voor onze grijze cel
len werkelijk uitstekend te zijn. Daarna zal ik
mij maar weer eens aan de hernieuwde studie
van de Mouvements Perpétuels voor piano van
Francis Poulenc zetten, dat is studeren en mu
ziek maken tegelijkertijd. Om de buren te spa
ren zet ik de pedalen wel op demper...
Want anders maak ik geen vrienden, en die zijn
voor een gezond brein minstens zo belangrijk.
Bovendien maakt bonje met de buren veel
stress los, en dat is buitengewoon slecht! Nu ga
ik de krant uit de bus halen, vier verdiepingen
lager en om eens flink te zweten stiefel ik de
vier trappen naar boven op in een straf tempo.
Dat spelen stel ik nog even uit tot ik straks mijn
twee jongste kleindochters zie, dan speel ik Miss
Piggy in hun poppenkast.
Alleen de laatste tip: 'kies uw ouders met zorg',
professor, dat is toch ironie? Er valt weinig te
kiezen. En niemand weet beter dan u, wat een
levenslange last zelfs die dooie ouders voor een
mens kunnen betekenen!
