Ik ben Ingeborg en Ik
heb een kaartje bij me'
241 zeeland
ZWARTEPOORTE INTRODUCEERT:
weekenddiensten
vrijdag 10 februari 2012
«araHBRaaBHBBnnsBSMHSBHM&MjMSMHMMft
Ingeborg Goossen uit Ter-
neuzen worstelt al veertien
jaar met zeer moeilijk be
handelbare epilepsie. In het
ziekenhuis in Gent kreeg ze
vorig jaar een apparaatje in
gebouwd dat aanvallen
moet beperken of voorko
men.
door Raymond de Frel
Diep ademhalen. Daar
gaan we. Ahahahaha-
hahaha! En nog een
keertje vanuit de
by ik. Ahahahahaha!
Het is zaterdagochtend, zangles bij
Toonbeeld in Terneuzen. Een
hoogtepunt in de week. En het
gaat goed. Niet alleen de zang,
maar ze vak ook minder. Ingeborg
(29) staat stevig op haar benen.
Maar de begroetende vraag 'alles
goed?' van docente Annemarijke
de Jong beantwoordt ze liever
niet. Want het is alsof de duvel er
mee speelt; als ze 'ja' zegt, klapt ze
het volgende moment nogal eens"
tegen de grond.
Zo'n zware aanval heeft: ze gemid
deld drie keer per dag. Tel daar
nog vijf kleintjes bij op en je mag
stellen dat Ingeborg een moeilijk
behandelbare vorm van epilepsie
heeft. „En de doktoren hebben er
bij mij nog het woordje 'zeer' voor
gezet", vertelt ze.
Dat maakt het dagelijks functione
ren lastig; Ingeborg voelt de aanval
len niet aankomen. Daarom heeft
ze een magneetje mee. Daarmee
kan Annemarijke tijdens een aan
val over een apparaatje strijken dat
net onder Ingeborgs hals is inge
bouwd. Maar dat is vanochtend
niet nodig.
Ingeborg gaat terug naar haar huis,
waar ze sinds vijfjaar alleen
woont. Fietsen is geen optie, alles
moet met de taxi. Vervelend; ook
omdat blikken van jongeren - als
zij tussen ouderen in een taxi zit -
vernederend voelen.
Bij alles wat Ingeborg doet, moet
ze er rekening mee houden dat die
verfoeide epilepsie weer om de
hoek komt kijken. Toch probeert
ze zo normaal mogelijk te leven.
Ze is er trots op dat ze al vijfjaar
zelf haar huishouden runt. Dat
lukt, ook al gaat het soms langza
mer dan ze wil. Want ja, zo doe je
de was en zo klap je als een domi
nosteen keihard omver.
Het klinkt misschien nuchter,
maar het is de enige manier om er
mee om te gaan, vertelt ze daags
voor de zangles. „Ik heb een maat
je in Rotterdam die ongeveer het
zelfde heeft. Dan zitten we tegen
elkaar op te scheppen over hoe
veel hechtingen we nu weer in on
ze hoofden hebben. Oh, jij maar
zes? Ik wel twaalf1."
Met regelmaat komt Ingeborg een
blauwe plek tegen op haar
lichaam, waar ze de oorzaak niet
van weet. Haar huis is zoveel mo
gelijk 'epilepsieproof gemaakt. Sa
lontafel aan de kant, ruimte rond
de meubels en op haar slaapkamer
heeft ze zelfs een heuse 'epilepsie-
la'. Daarin ligt haar dossier voor
het ziekenhuis in Gent.
Daar kreeg ze vorig jaar een stimu
latie-elektrode ingebouwd die vast
zit aan de nervus vagus in de hals.
Dat is de zenuw die informatie ver
voert naar de hersenen. Eens in de
tien minuten geeft het apparaatje
een stroomstootje om aanvallen te
voorkomen of beperken. Krijgt In
geborg een aanval, dan kan een
keer wrijven met de magneet weer
wat rust in de tent brengen. Die
magneet draagt ze om haar pols.
Net zoals wereldwijd zo'n 49.000
andere mensen dat doen.
Ingeborg hoefde geen seconde
na te denken toen de neurolo
gen haar deze behandeling
voorstelden. Medicijnen, op een
gegeven moment zelfs negentien
pillen per dag, en drie jaar in een
epilepsiekliniek in Oosterhout
haalden niets uit. Dus dan dit
maar eens proberen.
Het apparaatje matigt de aanval
len. Dat blijkt ook tijdens het ge
sprek. Een absence kan Ingeborg
zelf nog 'wegstrijken', maar even
later zakt ze al pratende plotseling
helemaal weg. De verslaggever
strijkt met de magneet, waarna de
'verkramping' al snel stopt. Een
paar minuutjes later is Ingeborg
weer bij de tijd. Een idee van wat
er gebeurd is? Jawel. Maar ze heeft
er niets van gemerkt.
De hulp van een ander is dan han
dig, maar Ingeborg wil er niet te
snel om vragen. „Als 'nieuwe'
mensen bij mij komen, vragen ze
vaak hoe ze moeten handelen. Ik
begin er zelf niet zo snel over. Ik
ben niet zieke Ingeborg. Nee, ik
ben Ingeborg en ik draag een kaart
je met 'epilepsie' bij mij."
Ze zegt het in de dertig se
conden dat haar stem op
die van een ander lijkt. Dat
is een bijverschijnsel van de stimu
latie-elektrode. Die heeft eens in
de tien minuten effect op haar
stembanden, waardoor Ingeborg
opeens hees praat.
Eigenlijk zou Ingeborg iets met
kinderen willen doen. Ze heeft
een diploma Sociaal Pedagogische
Hulpverlening en startte in Ede de
studie Pabo. In die periode staken
de aanvallen steeds vaker de kop
op. Bovendien zorgt epilepsie voor
concentratieproblemen. „Mijn sta-
ges gingen perfect, maar het leren
was lastig. Ik heb in Terneuzen
nog vrijwilligerswerk gedaan in
een peuterspeelzaal. Gek genoeg
was het in mijn hoofd toen heel
rustig. Weet je, kinderen maken
het ook niet zo moeilijk. Ik was
voor hen gewoon juf Ingeborg. Zo
als alle andere juffen."
Ze zoekt passend werk, alleen al
om de verveling tegen te gaan. „Ik
kan niet stilzitten, dus probeer ik
mijn zinnen te verzetten met gi
taarspelen, zingen en sporten.
Maar ook dan speelt die ziekte een
rol. Ik sport om in conditie te blij
ven. Maar van de medicijnen kom
'Weet je, kinderen ma
ken het ook niet zo moei
lijk. Ik was voor hen ge
woon juf Ingeborg'
ik aan. Dat ik dikker ben gewor
den, vind ik echt vervelend. Om
dat je van epilepsie niets aan de
buitenkant ziet, vroegen mensen
mij wel eens of ik zwanger was.
Pijnlijk. Buitenstaanders geloven
mij vaak ook niet tijdens een aan
val. Een tijdje geleden ging ik te
gen de grond vlak voor mijn appar
tement. Ik kwam weer een beetje
bij en wees naar mijn flat. Zo van
'breng me daar naartoe en leg mij
op bed'. Maar nee, even later hoor
de ik de sirenes alweer."
De ambulance kent Ingeborg in
middels zo'n beetje van buiten. Ze
snapt ook wel dat mensen niet zo
goed weten hoe te handelen. In
haar periode in Oosterhout zag ze
epileptische aanvallen van ande
ren. Ze schrok zo dat ze haar eigen
aanvallen nooit zou willen terug
zien. „Bij de Jumbo sta ik al be
kend als het meisje dat valt. Ik ben
al eens voor Danoontjes gevallen.
En voor beschuit val ik ook heel
erg", zegt ze gekscherend.
Waar ze lange tijd niet zo
graag over haar ziekte
sprak, ziet ze er nu
steeds meer het nut van in. Ze wil
in contact komen met jongeren
om duidelijk te maken dat ze niet
voor epilepsie moeten terugdein
zen. „Door de ziekte heb ik weinig
contacten. Mensen vinden het
eng. Ik kan over dit soort dingen
heel goed praten met mijn ouders
en mijn epilepsieconsulent Willi
am Westerweele, maar ik wil het
nog meer uitdragen. En wellicht
wordt dat straks ook wel een beet
je makkelijker."
Ingeborg krijgt namelijk een hulp
hond, die aanvoelt wanneer er een
aanval komt. De komst van het
dier, dat zo'n 17.000 euro kost, is
een lot uit de loterij. Ingeborgs
naam werd door de Stichting
Hulphond Nederland uit een pot
je getrokken, nadat een sponsor
een donatie had gedaan. Ze kan
haast niet wachten. „Die hond
gaat mijn wereld veranderen."
DE BESTE 3 SERIE OOIT.
Een zelfbewuste oogopslag en brede BMW nieren. Met daarachter BMWTwinPower Turbotechnologie voor veel meer rijplezier
en lagere autokosten. In combinatie met een snelle achttraps automaat rijdt u nog zuiniger, schoner en voordeliger: als Innovation
Edition tot en met 31 maart aanstaande zelfs zonder meerprijs. Er zijn maar liefst 6 modellen met 20% bijtelling.
En met ConnectedDrive bent u altijd online. De nieuwe BMW 3 Serie is er vanaf 35.900,-. Lease vanaf 669,-* per maand.
Wij nodigen u uit voor de feestelijke onthulling op vrijdag 10 februari om 19.30 uur in onze showrooms.
Zwartepoorte Goes bv, Amundsenweg 33,4462 GP Goes, T (0113) 24 52 45
Zwartepoorte Roosendaal bv, Vlierwerf 2,4704 SB Roosendaal, T (0165) 57 63 76
Gemiddeld brandstofverbruik van 4,1 tot 7,9 liter/100 km (van 24,4 tot 12,7 km/liter). C02-emissie van 109 tot 186 gram/km.
Genoemd leasetarief is excl. btw, vervangend vervoer en brandstof en is gebaseerd op een Full Operational Lease met een looptijd
van 48 maanden en een kilometrage van 20.000 km per jaar. Betreft een product van BMW Financial Services. 30.01.12 S.E.&O,
Zaterdag 11 en zondag 12 februari 2012
Huisartsen
Huisartsenpost Walcheren, Koudekerkse-
weg 86, Vlissingen, 0900-1985 (ma. t/m
vr. van 18.00 tot 8.00 uur, in weekènd of
tijdens feestdagen, alleen na tel. afspraak)
De Veerse Huisartsen
Patiënten huisartsen: Rullens, Ubels, Van
Tol, Van Eede, Spekhorst en Schinkels-
hoek. vr, za en zo 8.00-23.00 uur:W.
Spekhorst, J.W. Schuurmanstraat 6, Dom
burg, tel. (0118) 58-1271.
Buiten deze tijden: Huisartsenpost Wal
cheren: 0900-1985.
Tandartsen
J.P.F. Kremer, Bellinkplein 1, Middelburg,
0118-612565.Spreekuur 11-12 uur.
Verloskundigen
Vlissingen: 0118-471140 of via semafoon-
nr. 06-65029959 (24-uur bereikbaar).
Middelburg: 0118-626045 (24-uur).
Verloskundigenpraktijk Veere:
0118-584101 (24-uur bereikbaar).
Apotheken
Stadsgewest Vlissingen/Middelburg:
24-uursdienst (voor spoedrecepten):
Kring-Apotheek Paauwenburg - Dienst-
apotheek Vlissingen/Middelburg, Drees-
straat 2a, Vlissingen, tel 0118-468707.
Thuiszorg
Buurtzorg (24 uur bereikbaar): gemeente
Middelburg tel. 0623739196, Souburg
tel. 0612375210, gemeente Veere tel.
0610226772. gemeente Vlissingen, Tele
foonnummer: 06-23741010.
Thuiszorg Werkt voor Ouderen, tel.
06-13223446.
Zorgstroom, tel. 0118-684000.
ZorgThuis SVRZ, Middelburg/Vlissingen
0118-630630, Domburg 0118-587800.
Dierenartsen
Kleine huisdieren:
Dierenkliniek De Ark, Bluesroute 2, Mid
delburg, tel. (0118)611011.
Spreekuur zonder afspraak 11.00-12.00
en 17.00-18.00 uur.
Landbouwhuisdiereripraktijk Walcheren
(grote huisdieren), Oude Domburgseweg
33a te Oostkapelle tel. (0118) 633803,
za en zo visites aanmelden van
08.00-09.00 uur.
Dierenartsenpraktijk Meliskerke
R. Roskam, Kelderweg 1, tel. (0118)
592838.
VogeU en zoogdierenopvang De Mikke
tel. 0118 628288.
Dierenambulance
0900-7673437 (24-uur bereikbaar).
