'Bokito' Groothuis
heeft eindelijk prijs
241 sport
Ijsbanen
jagen op
primeur
El Hamdaoui dicht bij
transfer naar Fiorentina
Toekomst veldrijden staat op het spel
dinsdag 31 januari 2012
NOORDLAREN/HAAKSBERCEN - Of
er nu wel of geen topschaatsers
aan de start komen, het maakt de
Ijsverenigingen in Noordlaren en
Haaksbergen niet uit. De prestige-
strijd om het houden van de eer
ste marathon op natuurijs blijft
ook deze winter onverminderd
overeind.
„We doen het niet alleen om de
aandacht van de media, maar ook
uit liefde voor de schaatssport",
zegt ijsmeester Jan Geert Veldman
van ijsvereniging De Hondsrug in
het Groningse Noordlaren.
„Uiteraard willen we graag de eer
ste zijn. Dat blijft altijd onze ambi
tie", aldus ijsmeester Henk Lubbe-
rink van ijs- en skeelerclub Haaks
bergen.
De afgelopen jaren had Haaksber
gen het abonnement op de pri
meur, maar vorig jaar troefde
Noordlaren de Overijsselse ijsclub
af Beide clubs beschikken over
een skeelerbaan die ze laten onder
lopen. Noordlaren spuit met de
giertank steeds een laagje water op
de bovenlaag, totdat het ijs dik ge
noeg is. „De baan is al open. Ik
denk dat we woensdag klaar zijn
voor de eerste wedstrijd", zegt
Veldman.
In Haaksbergen doen ze het omge
keerd. „We laten de baan onderlo
pen en als er dan drie centimeter
ligt, pompen we de onderlaag
weg. In principe hebben we dan al
een ijsvloer waarop je kunt schaat
sen", legt Lubberink uit.
Zelfs nu de kleppers op de mara
thon in overleg met de KNSB heb
ben besloten deze week in Oosten
rijk te blijven voor het open NK
en de Alternatieve Elfstedentocht,
zetten Haaksbergen en Noordla
ren alles op alles om als eerste te
zijn met een marathon op na
tuurijs. Wachten tot de A- en B-rij
ders uit het schaatspeloton terug
zijn in Nederland heeft ook geen
enkele zin, meent Lubberink. „We
moeten het deze week doen. Als
in het weekeinde de nachtvorst op
loopt naar -10 graden Celsius, dan
kan iedereen de meren op."
Stefan Groothuis is de derde Nederlandse wereldkampioen
mannen jan Bos was in 1998 de eerste oranje-schaatser, t
in 2004 en 2005 werd Erben Wennemars de beste sprinte
Vele keren gaat het op het mo
ment suprème mis. Ditmaal
maakt Stefan Groothuis geen
fout en grijpt hij op de slotaf-
stand van de WK sprint het
goud. „Eindelijk lukt het een
keer", zegt een dolgelukkige
Groothuis.
door Eric de Jager
CALGARY - De man van nét niet,
werd Stefan Groothuis wel eens ge
noemd. Zelf begreep hij dat niet.
Van binnen heeft hij zich altijd we
reldkampioen sprint gevoeld. Het
moest alleen een keer gebeuren.
Het had weinig gescheeld of Ste
fan Groothuis was de boeken in ge
gaan als de man van helemaal
niet. Van het jonge, aanstormende
schaatstalent, dat zich in rap tem
po opwerkt tot deelnemer aan de
Olympische Spelen van Turijn en
dat brutaal de Nederlandse sprint-
titel wegkaapt voor de gevestigde
orde, wordt hij in oktober 2007 pa
tiënt. In de voorbereiding op het
NK afstanden snijdt Groothuis
met zijn eigen schaats zijn linker
achillespees half door. Een lang
jaar van revalideren, met onzekere
uitkomst, volgt. Tussen de wasrek-
-ken op zolder werkt de schaatser
al een maand na de operatie zijn
oefeningen af. Nauwgezet doet hij
krachtoefeningen op de bank of
het bed en zet hij zich tot aquajog-
gen in het zwembad.
Het is die wilskracht die coach Jac
Orie in het hart raakt en die deze
titel de mooiste maakt van de vier
sprintkampioenschappen die hij
als trainer op zijn naam heeft
staan. „Ik gun het die jongen zó
ontzettend", zegt hij kort na zijn
explosie van vreugde over de we
reldtitel. „Dat doorzettingsvermo
gen: en maar weer, en maar
weer..."
Orie pikt Groothuis in 2008 op.
Zijn oude ploeg, het Team Telfort
van Ingrid Paul, is tijdens zijn her
stelwerk opgehouden te bestaan.
„De samenwerking met Jac pakt
fantastisch uit", zegt Groothuis in
Calgary. Orie gebruikt hem wel
eens als voorbeeld voor jonge
schaatsers 'die in een jaar willen
doen waar Stefan vijf jaar over
heeft gedaan'. De coach past bij
hem. Al te zweverig gedoe is aan
de in Empe geboren no-nonsense-
man niet besteed. „Jac is ook van:
'Geen gelul, hard werken'. En hij
heeft verstand van techniek."
De terugkeer op de schaatsbaan
onder Orie is succesvol. Groothuis
wint wereldbekerwedstrijden en
rijgt nationale titels aaneen. Groot
internationaal succes is een kwes
tie van tijd voor de man die vanwe
ge zijn beestachtige trainingsar-
beid de bijnaam 'Bokito' verwerft.
Maar die tijd blijft maar tikken, tot
grote ergernis van de schaatser. „Ik
rijd al jaren op het hoogste niveau,
ik ben vijf keer Nederlands kam
pioen sprint. Ik vond het tijd om
een grote wedstrijd te winnen."
Er was elke keer wat. „Of ik ver
knalde het zelf', kijkt Groothuis
in de Olympic Oval van Calgary te
rug. Op de grond naast hem liggen
de bloemen die getuigen van het
'happy end' van zijn verhaal. Soms
is hij te gehaast, te gretig, zoals in
2011 tijdens het WK in Heeren
veen. Soms is het overmacht, zoals
voor de Winterspelen van 2010,
als hij in bloedvorm verkeert,
maar ziek wordt. Tegen beter we
ten in knokt hij zich naar Vancou
ver. Verzwakt door de antibiotica
wordt hij nog knap vierde op de
1000 meter, de 1500 meter eindigt
hij teleurstellend als nummer zes
tien. „Ontiegelijk veel pech", zegt
Orie. Hij proeft de frustratie nog.
Wat Groothuis de afgelopen jaren
vooral leerde, was relativeren. Nu
hij dertig is, en vader, heeft hij de
rust gevonden die nodig is om
kampioen te worden. Orie ziet het
twee dagen lang van dichtbij. „Hij
was rustiger dan normaal. Voor de
laatste race was hij anders, zo op
merkelijk koel."
Al voor het toernooi vertelt Groot
huis dat hij zich niet meer gek laat
maken. „Niemand rijdt een per
fect WK. Iedereen maakt foutjes."
En dus kan hij zondagmiddag in
Canada de rust opbrengen om zijn
tweede 500 meter zorgvuldig te rij
den. Hij durft het te laten aanko
men op de 1000 meter, waarop hij
volgens Orie 'uitzonderlijke kwali
teiten' heeft. Hoewel hij zelf de
rust niet bewust voelt, zien ande
ren die wel bij Groothuis. Die is
met de jaren gekomen.
Het resultaat van die ontwikkeling
staat eindelijk tastbaar in de ge
schiedenisboeken. „Fantastisch,
eindelijk wereldkampioen. De titel
waarvan ik vond dat ik die een
keer móest winnen."
De dertigjarige sprinter verbeterde
daarnaast het wereldrecord pun
ten. Groothuis kwam na vier af
standen tot een puntentotaal van
136,810. Het sprintrecord was tot
zondag in handen van de Cana
dees Jeremy Wotherspoon met
137,230 punten (uit januari 2003).
AMSTERDAM - Ajax en Fiorentina
hebben in grote lijnen overeen
stemming bereikt over een trans
fer van Mounir El Hamdaoui. De
spits moet alleen nog akkoord
gaan met het contract dat hem tot
de zomer van 2015 of 2016 aan de
Italiaanse club bindt.
El Hamdaoui (27) maakt sinds dit
seizoen geen deel meer uit van de
A-selectie van Ajax. De Rotterdam
mer werd in 2009 op advies van
de toenmalige trainer Martin Jol
voor ruim vijf miljoen euro overge
nomen van AZ, maar onder Frank
de Boer raakte de aanvaller een
jaar geleden op een zijspoor.
El Hamdaoui paste op geen enkele
manier bij de speelwijze die De
Boer hanteert. El Hamdaoui heeft
bij Ajax nog een contract tot me
dio 2014. Hij is één van de best be
taalde spelers in de selectie. De Ma
rokkaan was afgelopen weekeinde
in Florence, waar hij een medische
keuring van de club doorstond en
op de tribune zat bij de wedstrijd
Fiorentina-AC Siena (2-1).
Als de overgang vandaag - de trans
fertermijn sluit om twaalf uur van
nacht- wordt afgerond, ontvangt
Ajax twqe miljoen euro voor de
speler. Dat bedrag zal de komende
jaren via een bonusconstructie
nog oplopen tot ongeveer vier mil
joen euro. Het wachten is nu op
het jawoord van El Hamdaoui.
Ajax dreigt ook talent Ouasim
Bouy kwijt te raken. De midden
velder van de Ai staat in de belang
stelling van Italiaanse grootmacht
Juventus. Bouy heeft nog een con
tract tot komende zomer.
Hij zou dus kosteloos door de Itali
anen kunnen worden ingelijfd. De
laatste jaren is bij rivaal Feyenoord
al enkele keren een talent op deze
manier vroegtijdig vertrokken.
door Ad Pertijs
KOKSIJDE - Meer dan 60.000 toe
schouwers, onder wie de koning
en de premier, en meer dan ander
half miljoen kijkers voor de buis
zagen zeven Vlamingen zondag de
eerste zeven plaatsen op het WK
veldrijden veroveren. Heel ver
voor de nummer acht, een Tsjech.
In de duinen van Koksijde vierde
België een sportdag waarop alle
denkbare records verbroken wer
den. Dat de rest van de wereld
zich sinds zondag hoofdschud
dend nog verder zal afkeren van
hun volkssport was de meeste Vla
mingen een zorg. De voortduren
de pogingen van de internationale
wielerunie UCI om hun sport te
mondialiseren, krijgen minder en
minder bijval bij onze zuiderbu
ren. Het gaat hen juist irriteren.
Handen af van hun cross. „Wie
een topveldrijder wil worden, kan
naar hier komen", is een veel ge
hoord argument om de boel te la
ten zoals hij nu is. Men heeft al
leen niet in de gaten hoe lastig het
is voor een 'buitenlander' om aan
zijn carrière te werken als de sport
in eigen land amper aandacht
krijgt. En daar zit hem net het ge
vaar van afgelopen zondag. Er rij
den in een veld rit veel vaker heel
veel Belgen vooraan, maar die ze
ven Belgen op het WK reden voor
één keer allemaal in hetzelfde
shirtje. Keurig achter elkaar ook
nog eens. Dat beeld werd de we
reld ingezonden. „Wie in het bui
tenland is hierin geïnteresseerd?",
vroeg een Vlaamse tv-commenta-
tor zich af Niemand dus. Er zijn
wel degelijk ook Vlamingen die
zich zorgen maken over de ontwik
keling van het veldrijden. Ze val
len de UCI bij in de strijd om de
sport te ont-Vlaamsen. Geen we
reldbekercrossen meer in België,
minder technische parkoersen en
het terugdringen van de torenho
ge startgelden die toch alleen maar
te betalen zijn door Belgische orga
nisatoren. Het zijn enkele interes
sante ideeën, die worden geop
perd. Achteraf gezien was de keu
ze voor Koksijde ook helemaal in
strijd met de mondialiseringsge-
dachte. Het vele zand daar gaf de
Belgische rijders een nog grotere
voorsprong dan ze van nature al
hebben.
Maar misschien is het na zondag
wel de vraag hoelang de UCI nog
geld en moeite spendeert aan het
wereldser maken van de veldrit-
sport. Wellicht heeft Pat McQuaid
nu met eigen ogen gezien dat het
beter is om de markt zijn vrije wer
king te laten doen. Of het buiten
land zegt dan: zand erover. Of het
buitenland gaat uiteindelijk mee
met de heilige overtuiging die de
Vlamingen hebben dat er geen
mooiere televisiesport bestaat dan
hun veldrijden. Eén uur van top
sport en spanning, die gemakke
lijk in beeld te brengen is in een
decor van tienduizenden fel meele
vende fans.
Stefan Groothuis kan zijn geluk niet op na
