Wat een uitzicht hé?
Het is hier prachtig
uit51
www.pzc.nl/uit
Schouwen (1994)
Wandel mee
donderdag 26 januari 2012
Brouwersdam. Het eiland op.
Als donker de dag vervangt
zie ik weer het licht
eerst links dan rechts
zijn verre signalen stralen,
ons welkom op het Schouwse land.
Aangekomen op onze stek
loop ik later naar 't hek.
Ik zie aan de einder tussen duinen
en schimmige homenkruinen
het licht zijn signalen
stil repeterend herhalen.
Als dit licht eens doven zal,
heb ik veel gezien, overal.
Piet Romijn,
Scharendijke
zak hebben. Na het tweede
wildrooster gaat een pad naar
rechts, de duinen in. „Je hoeft niet
bang te zijn orrt te verdwalen. Kijk,
dat is de kerktoren van Burgh, als
je niet meer weet hoe je verder
moet, kun je daar naar toe lopen."
De route gaat nu verder over de
hobbelige duingronden. het ge
bied wordt doorkruist met paden.
Geen voetpaden, maar uitgesleten
vaste routes van de pony's en
(minder zichtbaar) paden van de
herten. Helaas laten die zich deze
wandeling niet niet.
Na een klein uurtje wandelen zijn
we weer terug in Burgh. De tocht
door de Zeepeduinen is ongeveer
vijf kilometer.
Verscholen in de duinen liggen veel kleine meertjes
Nee, het is niet hét fa
voriete rondje, dat
kan Willie de Meij
niet zeggen. Ze heeft
meerdere wandelin
gen in de Kop van Schouwen die
ze heel erg graag maakt. Maar het
rondje door de Zeepeduinen is
wel heel mooi en rustig.
De wandeling start in Burgh, op
de parkeerplaats bij de supermarkt
aan de Burghseweg. Daar stopt
ook de bus. Het is slechts een
klein stukje door het dorp naar
het Duinwegje. Dit rustieke wegge
tje ademt een bijzondere sfeer. Wa
ter vanuit de duinen kabbelt in
een beekje en grote bomen marke
ren het smalle klinkerweggetje.
Aan het einde van de straat gaat
een voetpad linksaf de natuur in.
„Mooi hé", zegt Willie de Meij.
„Het is hier zo lekker rustig. Heel
af en toe kom je een fietser tegen
of een andere wandelaar."
Het pad is smal, met aan weerszij
den afrastering. Prikkeldraad aan
de kant van de duinen en hekken
en hagen langs de tuinen van de
huizen en vakantieparken aan de
andere kant. Het is een pad van de
verwachting: wat gaat er toch
schuil achter het prikkeldraad en
de hoge duinen? Het loopt gemak
kelijk over het stevige schelpen
pad. „Dat wordt straks wel an
ders", zegt De Meij. „Zometeen
heb je een stuk met zand." Ze
heeft er stevig de pas in, ondanks
dat ze met nordic walkingstokken
loopt omdat zonder niet meer
gaat. Haar rug laat haar in de steek.
Best wel jammer, want ze wandelt
graag en het is goed voor de ge
zondheid.
„We hadden vroeger bij DFS een
wandelclub, maar die bestaat niet
meer. De nordic walkingdub is er
nog wel. We gaan eenmaal per 14
dagen met een clubje weg." Willie
de Meij is erg actief bij sportvereni
ging DFS van Burgh- Haamstede.
Niet alleen als de drijvende kracht
achter de avondvierdaagse, maar
ze is ook gastvrouw, betrokken bij
de wind en waterwandeltocht, de
activiteitencommissie en speciale
avonden zoals sinterklaas en de
jaarlijkse barbecue.
Na ongeveer een kwartiertje lopen
wordt het pad inderdaad moeilij
ker begaanbaar. Schelpen hebben
plaats gemaakt voor rul zand.
In het zand lopen sporen van her
ten. Er is heel wat afgewandeld
door deze dieren, zo te zien. Dan
wijkt de hoge duinrand en komt
een grote vlakte tevoorschijn.
„Wat een uitzicht hé, dit is toch
heel erg mooi." We zijn bij de par
keerplaats aan de Adriaan van de
Weydeweg en lopen het betonnen
pad richting uitkijktoren op. „Nor
maal zie je hier heel vaak pony's
staan", zegt De Meij. „Maar jam
mer genoeg nu niet." De pony's
moeten het duingebied kaal hou
den. Gekscherend wordt de groep
bij de Van de Weydeweg ook wel
de hangpony's van de Zeepedui
nen genoemd omdat ze zich vaak
ophouden bij het voetpad. De die
ren weten inmiddels wel dat toeris
ten vaak een boterham in de jas-
De kenmerkende groene kleur van 't Zeepe
foto Dirk-Jan Cejeltema
Wilt u ook een
ommetje maken
meteen
verslaggever van Geef dan uw favoriete
de PZC? wandeling door
-1 I y!/£* aan de redactie.
/IM'- '<.V j.vandamme@pzc.nl
<JmW Postadres:
PZC ta.v. Jan van Domme, Postbus 91,
4330 AB Middelburg
door Melita Lanting
Willie de Meij: „het is hier heerlijk rustig."
