spectrum 12 BAAN WIJ Z I J N 1 AOW'er Jan Baan timmert nog altijd aan de weg met software. Maar de ondernemer doet het nu rustig aan. „Ik heb alle tijd van de wereld." z Zaterdag 21 januari 2012 1; Hij zoekt 's avonds na het werk altijd even een spie gel op. „Dan kijk ik me zelf aan en zeg: hoe was het vandaag, Jantje? Ver volgens neem ik mijn te kortkomingen onder de loep. Vraag ik me af of ik mensen met res pect bejegende, of ik aldoor de waarheid sprak. Soms denk ik: tjonge, wat zat er veel zonde in. Dan hoop ik dat Gods genade mij vergeeft. Dit doe ik al jaren. Bezinning be hoedt mij voor grote uitglijders." Jan Baan groeide op in Rijssen, in de bible- belt. Vader Gerrit Jan runde een timmer mansbedrijf, grootvader Paul Müller uit Hol ten is medeoprichter van de Overijsselse Au tobusdiensten (OAD). „Een echte midden standsfamilie." Als twintiger verhuisde hij naar zijn lief Rinie de Ridder uit Middelburg. Met haar kreeg hij acht kinderen. „Rinie is een sterke vrouw. Zelfstandig." Ze wonen nu in Putten, op de Veluwe. Over zijn jeugd: „Ik was ongeduldig. Verliet de mulo als drop-out en spijkerde mijn ken nis bij op de handelsavondschool en met cur sussen. Als tiener leerde ik bij een vleeswa- renfabriek zeer minutieus de bestellijst ma ken. Dat verschafte mij administratiefin- zicht. Als dienstplichtig soldaat en vercijfe raar van een generaal kreeg ik tijdens oefe ningen kijk op oorlogsvoering en, belangrij ker, strategieën. Bij een bouwmaterialenhandel raakte ik ver trouwd met de financiële basis van een be drijf en ontwikkelde ik talent vóór leidingge door Ap van den Berg foto's Erik van 't Woud ven. Dus toen ik in 1978 vanuit ons woon huis in Barneveld voor mezelf begon als fi nancieel adviseur, had ik al een hele carrière achter de rug. Veel ondernemers beginnen voor zichzelf en gaan dan pas met die vaardig heden aan de slag. Ik was al klaargestoomd." Al die jaren deed hij ervaring op met automa tisering, als gebruiker. „Zo ontstond mijn droom met software aan de weg te timme ren." Hij ging begin jaren tachtig naar Silicon Valley, het Mekka van de microtechnologie. „Dat was wat, mens toch. Ik sprak amper En gels, nam een spoedcursus. Hier lachten ze om mijn steenkolenuitspraak, in Amerika be grepen ze wat ik bedoelde." Het automatiseringsbedrijf dat hij begon met broer Paul groeide als kool. In 1993 draaide de onderneming 63 miljoen gulden omzet, vier jaar later was dat meer dan vertienvou digd, tot 684 miljoen gulden en had Baan meer dan 6.000 werknemers in dienst. Het bracht hem grote rijkdom. „Het over kwam me. Ik stak al mijn geld in het bedrijf, investeerde in nieuwe werknemers. Mensen die op hun gebied veel beter waren dan ik. Als entrepreneur sta je er niet bij stil dat je droom zo uit de hand loopt. Qua schaalgroot te, bedoel ik." In 1997 stortte de Aziatische markt in door een licentiekwestie. Baan Automatisering dreigde te kapseizen. „Tijdens de crisis had het bedrijf 250 miljoen in cash. Voldoende om orde op zaken te stellen. Helaas liet het management die kans voorbijgaan." De waar de van de aandelen vervloog en van beurslie- veling werd Baan probleemkind. Wat van de onderneming restte, werd in 2000 voor onge veer een miljard gulden verkocht aan het Brit se Invensys. Een schijntje ten opzichte van de beurswaarde, die op het hoogtepunt 12 miljard dollar bedroeg. Baan was ooit tweede op de wereldranglijst van softwareleveran ciers. Een deel van de verkoopsom viel toe aan Jan Baan en broer Paul. Ze waren al financieel onafhankelijk, maar schrokken zo van die overdaad, dat ze het geld in een stichting stortten. Om het af te schermen van de fami lie. „Die extra miljoenen hadden geen meer waarde. Zes auto's kopen? Vier keer per week uit eten in een toprestaurant? Dat geeft al leen meer last. Je wordt er niet meer mens van." Een deel van het fortuin gaat naar de school opleiding van honderden kansarme kinderen uit sloppenwijken van India. „Wezen en ge handicapten. Sommigen slagen zelfs voor een master. Dat geeft een enorme kick. Ik be- - zoek hen regelmatig." En de eigen kids? „We hebben hen geholpen met huizen en zo. Als we er niet meer zijn, ligt er nog wel een miljoentje klaar voor ie der kind. Daar blijft het bij. Ze verdienen zelf een behoorlijke boterham." Uit de nalatenschap van de Nederlandse soft waregigant zijn 'tenminste twintig onderne mingen' ontstaan. De grootste verliezer van het drama-Baan is Jan Baan, vindt hijzelf „Omdat ik tot het laatste ben blijven geloven in een goede afloop." Er waren ook heel veel 'kleine verliezers'. Aandeelhouders, die een. bescheiden salaris verdienden. „Die mensen

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 58