spectrum 8
KLEI MAN
Hij laat
Nederland
omfietsen
voor de beste
wijntjes in de
super. Nicolaas
Klei proeft
iedere zomer
zijn tong blauw
voor zijn
Supermarkt
wijngids. „Als je
echt aan de
drank wilt, is
een B-merk
wodka wel zo
goedkoop en
effectief"
Zaterdag 14 januari 2012
"TT a, zo is hij wel. Hij proeft elk jaar op-
I nieuw alle ruim drieduizend wijnen
I in zijn Supermarktwijngids. Het assorti-
ment van de supermarkten is aan ver-
S anderingen onderhevig en een wijn
kan in een volgend oogstjaar anders blij
ken te smaken. De echt slechte wijnen zijn
dan wel weer leuk, vindt wijnschrijver Ni-
colaas Klei. „De chemische rampen, daar
kun je lol mee hebben, daar kun je lelijke
stukjes over schrijven. Maar er is ook een
heel grote grijzemuizenmiddenmoot. Het
is niet vies en als je er ergens een glaasje
van krijgt, kun je dat beleefdheidshalve
best opdrinken. Maar het is ook niet meer
dan dat, het geeft geen plezier. En dat is
toch wat wijn moet doen. Een blijde grijns
van oor tot oor, zeggen ze in de Beaujolais
en de Bourgogne."
De Supermarktwijngids 2012 stond daags
voor zijn 51e verjaardag op 6 januari al in
de bestsellerlijsten. Maar het proeven gaat
gestaag door voor zijn wijncolumns in
kranten, weekbladen, op websites. Ge
woon thuis aan het keukenaanrecht, han
dig voor het spugen. Klei vindt het elf jaar
na zijn eerste wijngids nog altijd grappig
en verbazend dat hij van zijn stukjes de
huur kan betalen. Laatst in de Hema hoor
de hij een vrouw aan haar vriendin uitleg
gen wat 'omfietswijnen' waren, de door
hem bedachte aanduiding voor super
marktwijnen met de beste prijs-kwaliteit-
verhouding. „Als ik zo'n gesprek hoor van
achter de schappen, gloei ik wel van trots."
Het liep allemaal vanzelf zo, zegt hij. De
baantjes waarop hij na zijn studie rechtsge-
door Marjolijn de Cocq
foto Evert ESiSoga
schiedenis en Romeins recht solliciteerde,
zouden jarenlange eenzame opsluiting in
archieven betekenen. Onderzoek doen
naar volstrekt nutteloze zaken, historisch
detectivewerk dat in zijn studiejaren best
grappig bleek. Zoals hoe rond het jaar 1000
een rechtssysteem werd opgebouwd rond
om de geldelijke beloning van kanunniken
die door Rome over de Alpen heen naar
kloosters werden uitgezonden.
Maar toen hoorde hij dat uitgeverij Nijgh
en Van Ditmar iemand zocht die grappig
over wijn kon schrijven. Klei zat sinds zijn
eerste studiejaar in een wijnproefclub van
studenten rechten en medicijnen, onder
het motto: als je wat wil weten van wijn,
moet je vooral veel proeven. En hij schreef
op de achterpagina van Trouw - de krant
van zijn vader, journalist Bert Klei - stuk
jes over grappige wetenswaardigheden
voor het 'genootschap ter verbreiding en
bevordering van nutteloze kennis'.
'We zijn 35', legden de uitgevers tijdens
een gesprek uit, 'vinden wijn lekker, kun
nen het betalen, maar weten er niets van
en vinden het ook veel aanstellerij. Kun jij
die poeha doorprikken?'
Zo werd proeven zijn vak; in de zomer
maanden minstens zestig flessen per dag.
En met elk jaar nog steeds verrassingen.
Eerder aan de gids beginnen kan niet, legt
hij de systematiek uit, dan zijn de nieuwe
oogsten er nog niet en proefje te oude wij
nen. Maar op 1 september verwacht zijn re
dactrice de tekst al wel binnen. De namen
van de wijnen moeten worden gecontro
leerd, inkopers van de supermarkten doen
soms nog aanpassingen in prijzen en assor
timent. En elk jaar is er ook wel iemand
die probeert zo'n chemische ramp uit de
gids te houden. Had u die maar niet moe
ten verkopen, is dan zijn reactie.
Zijn tandarts reageerde een keer vol afgrij
zen bij het zien van Klei's zwarte tong.
'Meneer, wat heeft u gedaan?' Had hij de
dagen ervoor stevige rode wijnen ge
proefd. En tanninesporen poets je niet
even snel weg. Wat doet dat wel allemaal
niet met je lever, is een vraag die hij ook
vaak krijgt. „Terwijl het juist de maanden
zijn dat ik eigenlijk niét drink. Na zestig
wijnen op een dag ga je echt niet voor de
gezelligheid 's avonds nog even een flesje
ontkurken. Dan heb je een droge mond en
wil je iets heel anders. Karnemelk, een
vruchtensap je. Na heel veel rood is ook
niks zo lekker als een koud biertje, al vind
ik bier ook algauw weer zo koud en zo
nat."
Als hij voor zijn plezier drinkt, is dat 'ei
gen wijn'. Er zijn veel omfietswijnen die
hij oprecht goed vindt en die bij andere
mensen thuis best plezierig wegdrinken,
haast hij zich te zeggen. Maar zelf houdt
hij vooral van wijn van de Bende zonder
Zwavel, vins naturels zonder toevoegin
gen. „Heel pure, zuivere wijnen. Met ener
gie, leven. Dat klinkt zweverig, maar het is
wel zo. En als je daar eenmaal aan gewend
bent, vind je andere dingen minder lek
ker."
Dat mensen het bij twee glazen op een
avond houden, vindt hij onbegrijpelijk. Bij
hem wordt het gauw een fles. „Dan moet
