Soms leuker dan de basisschool
41 onderwijs
-
p ÉS5*
yt
jjj
ft
woensdag 11 januari 2012
De brugklas. Anne de Meurichy
(12) uit Hulst zag er vorig
schooljaar best tegenop. Maar nu
heeft ze haar draai gevonden. „Ik
vind het soms leuker dan de
basisschool."
door Cornelleke Blok
Woensdagochtend, even
over negenen. In het
geschiedenislokaal van
het Reynaertcollege in
Hulst kan je een speld
horen vallen. En dat terwijl er 31 kinderen
zitten. De boeken zijn netjes gekaft, kleuri
ge etuis van Southpark en Eastpak liggen
op de tafels. Docent Koen Rijsbrack heeft
klas ij zojuist opdracht gegeven om een
stukje tekst te lezen over het oude Grieken
land. De leerlingen turen muisstil naar
hun boek, of tekenen stiekem figuurtjes in
hun schrift.
Anne de Meurichy kan haar aandacht er
moeilijk bij houden en staart af en toe ver
veeld naar buiten. Ze heeft een hekel aan
geschiedenis, vertelt ze na de les. „Je moet
alleen maar de hele tijd luisteren", zegt ze
zuchtend. „Ik ben er ook niet zo goed in",
geeft ze toe.
Nee, dan liever gym, dat het tweede uur
op het rooster staat. De jongens en de mei
den krijgen gescheiden les in twee aparte
gymzalen. „Dat doen we omdat er fysiek
zon groot verschil is tussen jongens en
meiden op deze leeftijd", zegt leraar Eddy
Schwegler. Er wordt vandaag gebasket
bald. De leerlingen oefenen met dribbelen,
schieten op de basket, en eindigen met
een partijtje. Anne's groepje wint het wed
strijdje glorieus met 24-8.
Na de gymles is Anne in no-time omge
kleed. Ze snelt - de enorme paarse Kipling-
rugtas op haar rug meezeulend - met haar
vriendinnen naar de kantine. Het is er
druk weten ze, want alle leerlingen van de
hele school hebben tegelijkertijd pauze. De
meiden wurmen zich door de menigte,
maar zijn te laat. Helaas, ze moeten nood
gedwongen in de hal staan, omdat alle ta
fels in de kantine bezet zijn.
Anne de Meurichy (midden) en haar vriendinnen uit de brugklas van het Reynaertcollege in Hulst.
foto Mechteld Jansen
Anne brengt de pauze altijd met hetzelfde
groepje meiden door: Wan Rong, Carly en
Valence. Ze eten sultana's en drinken uit
plastic bekers. Anne laat trots haar knalro
ze nagels met zilverkleurig glitterrandje
zien. „Die heeft Carly gelakt", vertelt ze.
„En ik heb die van haar gedaan."
De meiden zorgen dat ze altijd bij elkaar
blijven in de ochtendpauze. „Het is niet zo
leuk om tussen de grote kinderen te zitten.
Als je alleen bent, krijg je wel eens opmer
kingen", vertellen de brugklassers. „Ze kij
ken soms zo op je neer. Echt zo van: 'wie
ben jij?"'
Toen ze nog in groep 8 van de basisschool
zat, maakte Anne zich wel eens zorgen
over haar nieuwe leven op de middelbare
school. „Ik was bang dat ik alleen kwam te
staan, en ik vond het heel jammer dat het
hechte klasje van de basisschool uit elkaar
werd getrokken. Het was zó erg om af
scheid te'nemen."
Gelukkig kwam ze met Wan Rong en Va
lence, die ze al van de basisschool kent, in
dezelfde brugklas.
Na drie maanden heeft ze haar draai hele
maal gevonden op het Reynaertcollege.
„In het begin wist ik nergens de weg. Het
is een supergroot gebouw! Maar nu vind ik
het soms leuker dan de basisschool." Ook
de lessen en het huiswerk vallen haar mee.
„Het gaat makkelijker dan ik had ver
wacht. Ik heb nog geen onvoldoendes ge
haald. Het huiswerk gaat nu ook veel snel
ler dan in het begin: toen vond ik het al
veel als ik één bladzijde uit mijn hoofd
moest leren!"
In de middagpauze, na de aardrijkskunde-
en wiskundeles, is het rustiger in de aula,
want dan hebben de eerste- en tweedeklas
sers de aula een half uur voor zichzelf. An
ne en haar vriendinnen eten hun boter
hammen op aan de tafel waar ze altijd zit
ten. Ondertussen pakken ze hun stencils
voor levensbeschouwing erbij. Anne is een
beetje nerveus. „We hebben nog nooit een
proefwerk gehad voor dat vak. Ik ga nog
even leren."
I
Valence (links) en Carly
Bisou, het hondje van Anne's tante.
Valence en Anne (rechts)
