reizens BS
Ook Duitsland kent la dolce vita (het zoete
leven). Een leven waarin genieten en
kwaliteit centraal staan. In de Palts weten ze
wat lekker is. Mirjam van Twisk reisde
er langs de Deutsche Weinstrasse.
Zaterdag 7 januari 2012
reizen@wegener.nl
024-3650360
Hotcf-PèiisioM
Wem&fbf
In het zuidwesten van Duitsland,
in de Palts, worden slakken ver
troeteld, krijgen druivenranken
brandnetelthee en drinken ze
azijn als hartversterkertje. Die mal
le fratsen moeten zorgen voor culinaire
hoogstandjes. De wijn siert de kaart
van Noma, het beste restaurant ter we
reld en de azijn vindt zijn weg naar Sa-
oedische prinsen.
Het zal er wel mee te maken hebben
dat de inwoners van de Palts, in het
zuidwesten van Duitsland, halve Fran
sen zijn. In de loop der jaren verschoof
de grens tussen beide staten regelmatig.
Maar de Franse levenskunst bleef en
werd gecombineerd met het Duitse stre
ven naar het hoogst haalbare.
In 1934 raakte de wijnproductie in de
Palts in een grote crisis. De toenmalige
machthebbers bedachten daarom de
Deutsche Weinstrasse, een circa 90 kilo
meter lange toeristische route, die tus
sen de wijngaarden door slingert, langs
lieflijke dorpjes en imposante burchten.
De route moest de wijnstreek onder de
aandacht van de consument brengen
en dat lukte.
De populariteit van de Duitse wijn
sloeg in het laatste deel van de vorige
eeuw echter om. De wijnproducenten
vonden kwantiteit belangrijker dan
kwaliteit en ze ontdekten te laat dat de
smaak van de consument veranderde.
Het publiek wilde de 'zoete Duitse rom
mel' niet meer.
De jongste generatie Duitse wijnboe
ren gooide het roer om. Kwaliteit ging
weer tellen en de zoete wijnen maak
ten plaats voor droge varianten. Mis
schien wel het meest aansprekende
voorbeeld daarvan vinden we in het
dorpje Wachenheim. Een karrenspoor
door het bos brengt je naar 350 meter
omhoog, waar het fraai gerestaureerde
landhuis van Thomas en Ute Hensel
uitkijkt over hun bescheiden wijn
gaard, de hoogst-gelegen in de regio.
De Hensels kochten het in verval ge
raakte wijngoed Odinstal aan het einde
van de vorige eeuw en herstelden hun
bezit in oude luister. De jonge wijnboer
Andreas Schumann werd als bedrijfslei
der aangesteld. Een gouden greep, zo
bleek al gauw. Volkomen eigenzinnig
ging Schumann op biológisch-dynami-
sche wijze aan de slag met de druiven
ranken. Handig gebruikmakend van de
