D
3
sr
!D
Opa en oma
zijn er ook weer bij
I
wonen34
Nooit meer spuiten
hebben?!
ES
Vuurvliegje
Kerstkindje
Homemade
Engeltje
Crisistijd
'Stille nacht...'
H
Zaterdag 24 december 2011
wonen@wegener.nl
024-3650509
Roundup opgeruimd
foto RvdK
O
2
December is lijstjesmaand: de
beste voetballer van het jaar;
de leukste tv-reclame van
het jaar; de meest duurzame Neder
lander van 2011. Het is een luie ma
nier van nieuws maken. )e laat een
aantal mensen die zich kapot verve
len ergens op stemmen en publici-
teert het resultaat. Zo hoefje zelf
niets nieuws te bedenken.
Verwacht van mij geen lijstje, maar
als ik de belangrijkste tuingebeurte-
nis van 2011 mag noemen, is dat de
stemming in de TVveede Kamer op 16 september voor een
motie waarin het gebruik van Roundup voor niet-commer-
ciële doeleinden werd verboden. En tuinieren is meestal
geen commerciële activiteit.
Misschien beseffen we het niet - waarschijnlijk omdat we
nog een restje Roundup achter de hand hebben, maar als
we dit onkruidbestrijdingsmiddel niet meer in onze tuin
mogen gebruiken, zal die tuin er over een jaar of vijf heel
andets uitzien. Ik kan me tenminste niet voorstel
len dat er nog rustieke paadjes en terrassen van
straatklinkers worden aangelegd als we voortaan de
grassprieten met het schilmesje uit de voegen moe
ten peuteren. Toen Roundup bijna dertig jaar gele
den op de markt kwam, was het middel meteen
succesvol. Vooral omdat Monsanto, de fabrikant, be
weerde dat dit bestrijdingsmiddel volkomen veilig
was voor mens en dier. Zoiets gebruik je graag.
Maar, zoals dat altijd gaat met veilige bestrijdings
middelen, kwamen in de loop der jaren toch aan
wijzingen dat Roundup niet zo onschuldig was.
Het oppervlaktewater bleek vervuild te raken, kik
kers en salamanders gingen dood, vissen liepen ge
netische schade op. Ook mensen die uit hoofde
van hun beroep met Roundup werkten, kregen ge
zondheidsproblemen. Lang bleef iedereen tegen be
ter weten in volhouden dat de schade van Round
up meeviel, maar zo langzamerhand is de fabrikant de eni
ge die nog in de onschuld van het middel gelooft.
En nu dus dat verbod op Roundup. Niet langer is het moge
lijk onkruid zo maar dood te spuiten. Natuurlijk zijn er al
ternatieven. Op bestrating kun je onkruid met een staalbor-
stel te lijf. Of een brander. Maar dat is minder effectief dan
de gifspuit. Ik denk dat het op termijn handiger is onze tui
nen aan te passen. Bijvoorbeeld door minder voegen te ma
ken, door het gebruik van tegels in plaats van straatsteen.
En laat dat verbod van Roundup nu toevallig samenvallen
met het goedkoper worden van uit China geïmporteerde na
tuurstenen plavuizen. Met tegels van 60 bij 60 centimeter
maak je de voegenkrabber haast overbodig. Erg duurzaam
is het natuurlijk niet om je tuinplaveisel per schip aan te la
ten voeren. Maar goed, de duurzaamheidsgedachte is in de
tuinwereld toch nog niet echt doorgebroken. En, ik zou het
bijna vergeten, de voorhoede die wél duurzaam wil tuinie
ren, kan terugvallen op een antieke bestrijdingswijze van
onkruid die we bijna vergeten waren: wieden.
Firefly is de naam die de ontwer
per van dit kubusvormige, poly
ethyleen krukje aan zijn creatie
heeft gegeven. De naam slaat op
het lichteffect van dit 'vuurvlieg
je'. In alle modellen van de serie
is een accu geïntegreerd, de voe
ding voor het lampje aan de bin
nenkant. Om de Firefly te kun
nen opladen, hoeft de eigenaar
alleen maar de adapater aan te
sluiten. De kubus kan zowel in
huis als buiten worden geplaatst.
M
Kies voor de rode kleur en je
hebt meteen orginele kerstver
lichting. Geel doet het met Pasen
goed. Fijn is dat je daarvoor niet
verschillende kubussen (129 euro
per stuk; 40x40x40 centimeter)
hoeft te kopen: met de afstands
bediening kun je de ledlampjes
in zes kleuren zetten. Er zit ook
een zogenaamde flashfiinctie op.
Cool als discolamp in de kinder
kamer! Voor (verkoop)info:
www.fashionforhome.nl
„Mij is de liefde voor kerst
met de paplepel ingegeven.
Ik ben geboren op eerste
kerstdag, in 1940, een echt
kerstkindje dus! Daar ben ik
trots op. Mijn vader was he
lemaal hoteldebotel toen ik
geboren werd, vertelde mijn
moeder later. Hij heeft die
dag de huiskamer extra ver
sierd en mijn wiegje er ook
bijgezet. Met een kerstklokje
eraan, van wit porselein,
met daarin de letters 'Geluk
kige kerst' gegraveerd. Aan
een grote, rode strik hing
het aan mijn wiegje.
Het witte klokje hing - of
stond - met kerst altijd in de
woonkamer en heeft zelfs
het bombardement op ons
huis overleefd. Het is inmid
dels 70 jaar oud. Ik heb een
verzameling kerstballen uit
ongeveer 1920, maar dit klok
je is mij het meest dierbaar."
Henny Sledsens
„Het is 39 jaar geleden. Onze
dochter was 8 en vond dat
wij behalve een kerstboom
ook een stalletje moesten ko
pen. Net als bij haar liefste,
rooms-katholieke vriendinne
tje thuis. Maar wij - ongelovi
ge, ontaarde ouders - waren
daar niet zo voor in. Onze
dochter legde zich daar niet
bij neer en besloot zelf maar
aan de slag te gaan. In de da
gen voor Kerstmis kleide,
verfde, plakte en borduurde
zij, koppig volhoudend, een
prachtige kerstgroep bij el
kaar. Sinds die tijd staat elk
jaar naast de boom de home
made kerstgroep: de herders
met hun staf, de wijzen uit
het Oosten met hun geschen
ken, de os, de ezel, de kameel
en de schapen, Jozef, Maria
met gevouwen handen, Jezus
en de ster van Bethlehem."
Rini Groenewoud-Cramer
„Elk jaar is hij van de partij,
het engeltje dat we in 2007
op het Franse deel van Sint-
Maarten hebben gekocht.
Onze dochter werd in 2005
voor haar werk uitgezonden
naar dat eiland, voor ander-
halfjaar. Het beviel haar ech
ter zó goed, dat ze er wilde
blijven. Ze vond werk bij
een lokale luchtvaartmaat
schappij en is uiteindelijk
zes jaar weggeweest. Ik ben
blij dat ik dat van tevoren
niet heb geweten. Drie keer
hebben we haar bezocht.
Heerlijk waren die vakan
ties! Tijdens één van de be
zoekjes, in november 2007,
kwamen we in een winkel
waar onder meer kunstkerst
bomen werden aangeboden.
Daar zag en kocht ik dit
schattige engeltje.
Elk jaar als ik het engeltje in
de boom hang, denk ik te
rug aan die periode. Hoe we
onze dochter misten, maar
ook aan de schoolkinderen
die in een muziektent in
Marigot bij een temperatuur
van 30 graden, kerstliedjes
ten gehore brachten. Een
mooie herinnering."
Mieke Vlaanderen
„Op 29 oktober 1937 is
mijn vader op 37-
jarige leeftijd overle
den. De begrafenis was
op 2 november, op de
verjaardag van mijn
moeder. Ik was toen
ro, en het was crisis
tijd. Er was weinig
geld. Mijn moeder
moest van 13 gulden in
de week zien rond te
komen, terwijl alleen
de huur al 6 gulden be
trof Een moeilijke tijd
dus.
De naderende kerstdagen maak
ten het er niet gemakkelijker op.
Vooral niet toen op school aan
de kinderen werd gevraagd zelf
een kandelaar met kaars mee te
brengen voor de kerstviering.
„Er gaat geen kerst voorbij
zonder dat ik de kerstklokken
van opa en oma ophang. Ze
zijn allebei in 1989 overleden,
maar mij staat nog helder
voor ogen dat vroeger, met
kerst bij opa en oma thuis, de
klokken aan de lamp hingen.
Toen ik nog klein was, tilde
opa mij altijd op en mocht ik
aan het koord trekken. Hij
hield mij en de klokjes goed
vast, terwijl oma op de achter
grond riep: 'Kijk uit voor de
lamp!' Opa genoot als wij ver
baasd luisterden naar het lied
je uit de klokjes, 'Stille nacht,
heilige nacht'. Ook zijn achter
kleinkinderen hebben dit ri
tueel mogen meemaken.
Nog elk jaar met kerst pink ik
een traantje weg als ik aan het
koordje trek en een inmiddels
krakkemikkig, iets vals, maar
o zo mooi 'Stille nacht, heilige
nacht' hoor."
Anita Marijnissen
Maar waar haal je zo
iets vandaan? Ik vertel
de mijn probleem aan
een vriend van mijn
vader, die de zorgen
wel van mijn gezicht
wilde poetsen. Hij zei:
'Kom één dag voor de
kerstviering op school
naar mij toe. Ik weet
zeker dat er dan een
oplossing is.' Wat
bleek? Hij had de
mooiste kandelaar ooit
gemaakt, speciaal voor
mij. Geloof me: er is geen Kerst
mis geweest of de kandelaar
heeft op een ereplaats gestaan.
Op school, thuis bij moeder en
nu, op mijn 84e, nog steeds in
mijn eigen huis."
Ida den Dekker
