HOOGERLAND
JONGEN VAN DRIE JAAR GELEDEN'
ii spectrum
Zaterdag 17 december 2011
Het was een bijzondere zomer, maar eigenlijk wil Johnny gewoon een goede
wielrenner zijn, hij wil winnen. foto Nicolas Bouvy/EPA
Alle aandacht en de continue verzoeken om handtekeningen uit te delen, maakten de maanden na de Tour
hectisch en vermoeiend. foto Toussaint Kluiters/ANP
heidsinstellingen en een club om in Ier
land truien uit te reiken, tot en met een
aanvraag voor een interview tijdens een
tussenstop op een vliegveld bij New York.
„Maar die tussenstop was niet gepland en
kwam er ook nooit. En dit is maar één
mail", lacht Hoogerland. „Alleen van
Frank Kwanten heb ik er na de Tour zo'n
twintig gehad. Van Aart Vierhouten kreeg
ik er ook nog een heleboel." Een van de op
merkelijkste verzoeken die Vierhouten be
reikte: of Johnny aanwezig wilde zijn bij
het huwelijk van de koning van Bhutan,
een staatje in de Himalaya.
De wielerheld probeerde iedereen zoveel
mogelijk tevreden te stellen. Hoogerland
zei 'ja' tegen de race tegen het paard Unfor
gettable, omdat hij het leuk vond en het
voor het goede doel was. En tegen nog al
lerlei andere activiteiten op radio, tv, bij
clubs, in de stad en op het platteland. Maar
hij moest natuurlijk ook 'nee' verkopen. Ik
hou van Holland, Paul de Leeuw en Om
roep Max kregen nul op het rekest. De een
wilde hem in de oudejaarsshow, de andere
in de kerstshow, allemaal dachten ze dat
hij het heel leuk zou vinden. „Maar dat is
niet zo en dat heb ik ook eerlijk gezegd.
Op een gegeven moment moet je voor je
zelf kiezen. Ik wil rond kerst met mijn fa
milie gewoon gezellig thuis zijn."
Ook filmploegen, radiomakers en ander
soortige journalisten die naar Zeeland wil
den afreizen mochten thuisblijven. „'Het
duurt maar een kwartiertje', zeiden ze
vaak. Maar je weet hoe het gaat. Nu Sport
kwam voor een filmpje van vijf minuten.
Ze kwamen binnen, ik maakte een kopje
koffie voor ze, je praatte wat en het was zo
anderhalf uur later. Het is gewoon alle
maal niet te doen. Ik ben al weer druk met
trainen en dat gaat voor."
Tegen supporters zei hij bijna altijd
'ja'. Maar soms, héél soms, zei John
ny Hoogerland wel eens 'nee'. Zo
als die keer na de Draai van de Kaai in
Roosendaal. Het was een lange dag ge
weest, na afloop was er ook nog een buffet
waaraan hij en Gerda werden verwacht.
Toen dat allemaal voorbij was en het al te
gen middernacht liep, zag hij aan de bar
zijn vriend Peter Hoondert en diens
vrouw. Hij had ze weken niet gezien. „Net
toen ik met ze stond te praten, vroeg ie
mand of ik op de foto wilde met zijn fami
lie. Ik zei dat ik dat toen even niet wilde.
Die mensen waren zwaar verontwaardigd.
Ja, je bent bijna bang om nee te zeggen.
Bang dat je iemand beledigt. Ik snap dat
mensen gaan denken dat je je anders gaat
gedragen. Iedereen kijkt tegen je op. Maar
ik heb steeds geprobeerd mezelf te blij
ven."
Vijftien criteriums duurde de gekte. Voor
Hoogerland was het genoeg geweest, voor
Gerda ook. „Na die criteriums was je geen
leuk mens. Je was een beetje zo", zegt ze
tegen Johnny, terwijl ze met haar handen
twee oogkleppen nabootst „Ik had na de
Tour drie weken vakantie, maar pas toen
ik weer aan het werk ging, kwam ik een
beetje tot rust", voegt Gerda daaraan toe.
Johnny beaamt het en vraagt om begrip.
Rust zou hijzelf daarna niet in Nederland
vinden, verwachtte hij. Dus koos hij er
voor om de Tour de l'Ain en de Tour de
Limousin te fietsen, beide in Frankrijk. „Ik
wilde m'n oude ritme terug. Fietsen, rus
ten, op tijd naar bed."
Dat lukte, alhoewel men hem in Frankrijk
nog lang niet vergeten was. Johnny vertelt
over een vrouw die in het hotel uren op
hem zat te wachten. Ze wilde een knuffel
en ze kreeg hem. „Ze had daarna tranen in
haar ogen van ontroering." Later, tijdens
de wereldbekerwedstrijden in Canada, ge
beurden soortgelijke dingen. Vrouwen die
over de hekken klommen om met Johnny
op de foto te kunnen. „Tsjonge, wat waren
die mensen gelukkig."
Het seizoen was eerder afgelopen dan ge
pland. Na het WK in Kopenhagen zou de
Vacansoleilrenner nog de Ronde van Pe
king rijden en de Ronde van Lombardije.
Het kwam er niet van. „Trainen ging nog
wel, maar ik was daarna zo ontzettend
moe. Ik zat er fysiek doorheen. Het was
een zwaar seizoen geweest. Maar ook men
taal was het mooi geweest. Al die drukte
was me iets te veel geworden. Op het WK
voelde ik me goed en heb ik nog een keer
alles gegeven. Aart zei dat ik daarna beter
kon stoppen. Dat is een goed advies ge
weest."
Inmiddels is Hoogerland begonnen met de
voorbereidingen op het komende seizoen.
De trainingen gaan voor, maar verrassin
gen blijven er komen.
Bij een fotosessie in Goes voor de cover
van het blad Wielerrevue stond opeens
Frits Barend met een filmploeg voor z'n
neus. Johnny was door de lezers van het
blad Helden gekozen tot Held van het Jaar
2011.
In tal van lijstjes komt de naam Hooger
land overigens voor. Maandag keerde
hij nog even terug van een trainings
kamp in Italië. Om bij het Sportgala een
prijs uit te reiken. Een hele eer vond hij
het. Maar ook razend vermoeiend.
Was het een rottijd? Nee, verre van. De zo
mer van 2011 was vooral heel bijzonder.
„Het was allemaal zo plotseling en zo ex
treem. Dat je door een ongeluk opeens zo
belangrijk kunt worden is nooit m'n be
doeling geweest. Ik heb nooit bedacht dat
ik beroemd zou worden als ik met 33 hech
tingen door zou fietsen. Ik wilde niet door-
fietsen, alleen om beroemd te worden.
Aan opgeven heb ik de hele Tour
he-le-maal nooit niet gedacht. En geloof
me, ik had veel liever de etappe gewon
nen. Ik wilde altijd al een goede wielren
ner worden, een winnaar. Geen martelaar
of zoiets. Volgend jaar moet het anders. Ik
ben al druk bezig met de voorbereiding.
Stapje voor stapje werk ik naar succes. Ik
wil vlammen óp de fiets."
