sport 129
Tweede slag in 'judo-oorlog'
is voor Willeboordse
excuses
Droom handbalsters definitief voorbij
Nederlandse crossploeg
zonder medaille op EK
'Ik ben wel een beetje klaar met die derde plaatsen.
Ik ben al zo vaak derde geworden, ik kan bijna
kwartetten met die bronzen medailles'
Jeroen Hertzberger, die zijn honderdste interland speelde
maandag 12 december 2011
door Roeland van Vliet
door Rik Spekenbrink
DEN HAAG/AUCKLAND - Een onge
kende positiviteit ontpopte zich
deze week in het kamp van de
Oranje-hockeyers. Dat speelde een
teleurstellende Champions Trop
hy, maar spelers en staf wilden
graag anders doen geloven en kwa
men met de nodige excuses op de
proppen.
Het verschil met finalisten Austra
lië en Spanje was helemaal niet zo
groot. Het veld was te langzaam
voor de Nederlandse strafcorner.
Van Europees kampioen Duits
land was toch maar mooi gewon
nen. De weg naar de Olympische
Spelen is nog lang. Enzovoort.
Waarschijnlijk was het bedoeld
om de harde realiteit voor de bui
tenwereld wat mooier te maken,
maar het waren stuk voor stuk
drogredenen. Het is te hopen dat
binnenskamers wel de waarheid
wordt gezegd en met deuren
wordt gesmeten. Ruim een half
jaar voor Londen was dit het enige
serieuze meetmoment. Een derde
plek op de Champions Trophy,
met de acht sterkste landen van de
wereld, toont aan dat Oranje ook
een kandidaat is voor een olympi
sche medaille. Maar wie steeds
roept dat goud het enige doel is,
moet nu tot de conclusie komen
dat dat onverminderd ver weg is.
Voor het toernooi blufte bonds
coach Paul van Ass dat zijn ploeg
puur qua hockey de beste ter we
reld is. Maar als een video gemaakt
wordt met de vijftien tegentreffers
van Oranje deze week, kan niet an
ders geconcludeerd worden dan
dat de defensie niet goed genoeg
was. Aanvallend ging het ietsje be
ter, maar het echte wapen ont
brak: de strafcorner. Volgens Van
Ass een 'unique selling point' van
Nederland. Hij nam bewust drie
schutters mee: Taekema, Weust-
hof en Van der Weerden. Het
idee: als er altijd twee in het veld
staan, weet de tegenstander nooit
wat die kan verwachten. In de
hoofdklasse is het trio jaarlijks
goed voor een goaltje of zestig, in
Auckland gingen er uit 23 pogin
gen precies drie in.
Waar ging het nog meer mis voor
Oranje? Bij de derde groepswed
strijd tegen Nieuw-Zeeland. Na ze
ges op Zuid-Korea en Duitsland
(dat een half basisteam had thuis-
gelaten) was Nederland al ge
plaatst voor de finalepoule. Een
3-0-voorsprong werd in twintig
minuten tijd weggegeven. Dat in
plaats van drie maar één punt
werd meegenomen naar de volgen
de ronde, was niet meer dan jam
mer.
Vanaf nu winnen we alles, liet
Van Ass zich ontglippen. Hij zal
na het terugzien van de duels met
Australië (2-4) en Spanje (1-3)
toch moeten erkennen dat die ne
derlagen volkomen terecht waren.
Ook al had Oranje dan misschien
meer balbezit en cirkelpenetraties
tegen de Spanjaarden. Dat is mis
bruik maken van statistieken. Gis
teren werd de strijd om het brons
gewonnen van Nieuw-Zeeland
(5-3), maar waren die statistieken
in het nadeel van Nederland.
Van Ass zal nu, in aanloop naar de
Spelen, niet ineens afstappen van
zijn filosofie. Ingezet wordt op
snelheid: reactiesnelheid, startsnel
heid, snelheid van handelen en
waarnemen. Als dat tot in de punt
jes wordt beheerst, is Nederland
niet te kloppen, stelt Van Ass. Hij
had alleen gehoopt dat deze Cham
pions Trophy een tastbaar bewijs
zou opleveren. Dat bleef uit, maar
het is te laat om nu een omme
zwaai te maken. Het enige dat Van
Ass kan doen is wat minder hoog
van de toren blazen. Mikken op
een medaille en ondertussen kei
hard werken aan verbetering.
MIDDELBURG - Judoka Elisabeth
Willeboordse heeft zaterdag de
tweede slag in 'judo-oorlog' tegen
'Anicka van Emden gewonnen. De
33-jarige Middelburgse pakte tij
dens de sterk bezette Grand Slam
van Tokio een bronzen medaille,
terwijl haar Nederlandse concur
rente in de klasse -63 kilo al in de
tweede ronde sneuvelde.
Willeboordse en Van Emden zijn
in een hevige tweestrijd verwik
keld. Van de twee wereldtoppers in
het middengewicht - ze staan op
de plekken vier en vijf van de we
reldranglijst - mag er maar één
naar de Olympische Spelen van vol
gend jaar. De judobond heeft hen
daarom een programma van vier
toernooien voorgeschoteld en be
slist na afloop van die serie wie er
naar Londen mag.
De eerste slag werd eind november
nipt gewonnen door Van Emden.
Die verzekerde zich in Amsterdam
van het goud na een finale tegen
uitgerekend Willeboordse. Zater
dag boog de Zeeuwse routinier
haar achterstand om in een voor
sprong: ze greep haar 29e wereldbe
kermedaille in haar carrière en zag
haar rivale op haar 25e verjaardag
al in een vroeg stadium stranden.
Na overwinningen op de Russin
Alina Pukhova (ippon), de Italiaan
se Edwige Gwend (ippon) en de
Fran^aise Clarisse Agbegnenou
stuitte de Zeeuwse in de halve fina
le op de Japanse Yoshie Ueno, van
wie ze nog nooit won. Ook deze
keer delfde ze het onderspit. De
Aziatische nummer twee van de
wereld nam haar in een houdgreep
en hield die 25 seconden vast: ip
pon.
Ondanks die nederlaag reist Wille
boordse tevreden af naar China,
waar ze zaterdag meedoet aan de
Grand Prix van Qingdao. Ze was in
Tokio de enige Nederlandse judoka
die een prijs pakte. Dex Elmont
(-73), Luuk Verbij (+100) en Mar-
hinde Verkerk (-78) kwamen met
vijfde plaatsen nog wel dicht bij
een medaille.
door Jaap van Brummelen
DEN HAAG/SANTOS - Diane Lamein
en Marieke van der Wal zijn de le
vende overblijfselen van de genera
tie 'handbalmeiden met een mis
sie', die in een grijs verleden be
gonnen aan een traject dat zou
moeten uitmonden in deelname
aan de Olympische Spelen.
Londen 2012 was voor hen de laat
ste kans. Was, want hoe het duo
ook zijn stinkende best deed,
Noorwegen maakte in de achtste
finales van het WK de oranje
droom tot een illusie en bezorgde
de ploeg een roemloze aftocht van
het mondiale podium: 34-22.
Het 31-31-gelijkspel dat Oranje in
oktober nog behaalde tegen de Eu
ropees en olympisch kampioen
gaf Oranje hoop dat er iets te ha
len viel.
Oefenduels zijn echter wat anders
dan wanneer het er echt om gaat.
Dan moet je er staan. Oranje liet
dit WK geen moment zien over
dat vermogen te beschikken. Zo'n
twintig minuten lang kon het zich
handhaven in het spoor van Noor
wegen. Het had bij 7-5 en het
laatst bij 10-9 zelfs een voorsprong.
De dekking scharnierde voor het
eerst dit WK een tijdlang naar be
horen en dwong Noorwegen tot
het maken van technische fouten
en balverlies. De twee dertigers
van de selectie namen Oranje bij
de hand. Keepster Marieke van der
Wal graaide er in één tegen één si
tuaties nogal wat extra ballen tus
senuit en Diane Lemein, die een
blauw oog had als bewijs voor
haar onverzettelijkheid, was in het
hart van de dekking een rots in de
branding en op de cirkel voortdu
rend aanspeelbaar. Al haar vier
doelpogingen waren raak voor
rust.
In de laatste fase voor rust vonden
de Noorse vrouwen echter steeds
makkelijker de weg naar cirkels
peelster Heidi Lake, die met acht
treffers uit acht pogingen een hon-
derdprocentscore haalde. Onder
steund door een groot legioen
sloeg Noorwegen met vijf treffers
op rij een gat van vier doelpunten.
Na rust werd Oranje totaal over
klast.
Wat de ploeg mist is power: speel
sters met haar op de tanden. Onze
Handbalacademie mag dan een
kweekvijver zijn waar toplanden
met bewondering naar kijken, er
worden geen bikkels geschoold.
De dragende speelsters Pearl van
der Wissel, van wie oud-bonds-
coach Bouwer riep dat ze 'samba
in haar heupen had', en Maura Vis
ser zijn stylistes.
Natuurlijk, doorstroming is er van
de jeugd. Lois Abbingh heeft zich
geweldig ontwikkeld, maar is ook
zo'n mooie handbalster. Wat dit
team vooral mist zijn vuurvreters
met een houding van 'tot hier en
niet verder.' Compromisloze types
die aanjagers zijn in de dekking en
aanvallend als breekijzer kunnen
fungeren als het even niet loopt.
Met een dikke onvoldoende op
hun rapport keren de handbalsters
huiswaarts. Okay, ze haalden de
laatste zestien, maar dat kan am
per als een verdienste worden uit
gelegd. Oranje won slechts van Au
stralië en Kazachstan; landen die
op wereldniveau helemaal niets
voorstellen.
Het enige waar Oranje nu naar uit
kan zien is het EK volgend jaar de
cember in eigen land. Groener en
zijn meiden moeten zwaar aan de
bak wil ook dat toernooi niet in
een deceptie uitmonden.
De Belg van Ethiopische oorsprong Atelaw Yeshetela Bekele won de cross met overmacht. foto Darko Bandic/AP
VELENJE - Adrienne Herzog kwam
er het dichtste bij. De 26-jarige atle
te sloot gisteren haar elfde Europe
se titelstrijd op de cross als vijfde
af Khalid Choukoud had tot een
halve ronde voor het einde bij de
mannen uitzicht op een medaille,
maar zag die richting finish uit het
zicht verdwijnen. Hij eindigde als
achtste. „We hebben het goed ge
daan", meende teamcoach Honoré
Hoedt.
Herzog raakte al vroeg in de wed
strijd over 8000 meter het contact
met een eerste groepje kwijt. In
het tweede deel bleek ze in staat
de vijfde plaats veilig te stellen,
maar niet om het gat met de top-
loopsters te dichten. Herzog, twee
jaar geleden in Dublin goed voor
brons, bereidt zich voor op het
baanseizoen. „Top vijf was het
doel. Dat is bereikt. We zijn pas
kort bezig", aldus Hoedt. „Als je
kijkt waar ik vandaan kom, is dit
goed", vond Herzog.
De titel ging naar de ongenaakbare
Ierse Fionnuala Britton, die van be
gin tot einde aan kop liep. De Por
tugese Dulce Félix, in november
vierde in de marathon van New
York, veroverde zilver. Brons was
voor de Britse Gemma Steel.
Khalid Choukoud, dit seizoen al
goed voor vijf nationale titels, liep
een sterke race. Achter de Belg van
Ethiopische oorsprong Atelaw Yes
hetela Bekele maakte hij lang deel
uit van een groep die streed om de
overige medailles. Choukoud liep
met een halve ronde te gaan nog
vierde, maar hield het hoge tempo
niet vast. Blij was de 25-jarige at
leet wel met zijrt prestatie. „Hij
heeft een stap gemaakt", zei
Hoedt
