iól zeeland
Hij was
Recital pianotrio vergt veel van
een romanticus,
De 'Voo-straete'
zeeland
in de
vorige
eeuw
THEATER Hans Hoes en
Muziekpodium
William Spaaij spelen samen Ramses ShafFy
maandag 12 december 2011
Een nieuwe opgave uit de collectie kaarten en foto's van Hans Linden-
bergh. Onze vraag: waar is deze foto genomen?
We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes of verha
len over deze plek.
Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief naar de
PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg.
Drie inzenders van goede antwoorden ontvangen een waardebon.
Veel reacties op de raad
kaan deze week. De
meeste lezers weten wel
waar de foto genomen
is. In de Hoofdstraat in Geersdijk.
„De kaart is genomen in wat men
toen 'de Voo-straete' noemde. La
ter werd dit de Hoofdstraat en te
genwoordig heet het de Burge
meester P. Wissestraat", weet me
vrouw Schouwenaar-de Haze uit
Wilhelminadorp te vertellen. „In
het huis links op de kaart woonde
kolenboer Noordhoek. Hij prikte
tussendoor ook gaatjes in de oren
van kleine meisjes. Dat ging vroe
ger met een naald in een kurk.
Naast de kolenloods staat het huis
van de familie Augustijn en daar
aan vast de woning van de familie
Heijboer. Een dochter van deze fa
milie kon mooi zingen. Als kind
noemden we haar dan ook Lineke
de zangeres."
Mevrouw Matthijsse Tollenaar uit
Meliskerke: „Goed te zien is het
verenigingsgebouw met daaraan
de school. De klok in het torentje
door Hans Visser
werd om t3.oo opgewonden door
smid Kaffond, dat hoorden we bin
nen in de school. Als de klok 9.00
uur of t3.oo uur sloeg moesten we
naar binnen, maar als het sneeuw
de gooiden de jongens sneeuwbal
len zodat de wijzers vastvroren.
Als de klok niet sloeg, dan bleef je
buiten spelen. Zo ging dat"
Meneer De Muijnck uit Vrouwen
polder heeft het nodige speurwerk
naar het verleden van zijn vader
verricht. „In de school moet tij
dens de oorlog een distributiekan
toor gevestigd zijn geweest. Mijn
vader is daar in 1944 gaan werken
als distributieambtenaar. Hij was
ook werkzaam in het verzet. Zo
verstrekte hij geregeld distributie
bescheiden aan de verzetsbewe
ging, voor ondergedoken perso
nen. Het genoemde distributiekan
toor zal daar een uitstekende hulp
bij geweest kunnen zijn."
Winnaars van de waardebonnen zijn:
L. de Lange uit Geersdijk,
R. Matthijsse-Tollenaar uit Meliskerke
en P.C. Snoep uit Kamperland.
Nederland hield zielsveel
van acteur en chanson
nier Ramses Shaffy.
T\vee jaar na zijn dood
spreken zijn onconventionele le
ven en liedjes nog volop tot de ver
beelding, bij jong en oud. Hans
Hoes en William Spaaij spelen
hem samen in de voorstelling Ram
ses, die zaterdag is te zien in Ter-
neuzen.
Schrijver Dick van Heuvel en regis
seur Pieter Fleury maakten dat le
ven zichtbaar in een prachtige
voorstelling. Toneelacteur Hans
Hoes speelt daarin de oude Ram
ses die in zijn moegeleefde geest
de jonge Ramses ziet opdoemen,
gespeeld door de uit de musicalwe
reld afkomstige William Spaaij. Sa
men tonen ze de confrontatie tus
sen de jonge Ramses die afrekent
met zijn traumatische jeugd en de
oude moegeleefde artiest, die daar
geen spijt van lijkt te hebben - 'hij
heeft het altijd zo gedaan'.
Spaaij ontmoette Ramses een
maand voor diens dood. Liesbeth
List, hartsvriendin van Ramses,
stelde de twee aan elkaar voor.
„Veel had hij niet meer te melden,
maar wel voelde ik dat enorme
charisma. Die overweldigende aan
dacht als hij je aankeek."
Ramses is geen musical. Het is thea
ter, met slechts waar nodig een
passend autobiografisch lied van
Ramses. Het gaat hier om het ver
haal en het spel. Voor Spaaij was
dat na musicals als Footloose en
Mary Poppins even wennen. „Het
repeteren verliep al honderd pro
cent anders. Na anderhalve week
lazen we nog steeds de tekst, maar
toen we eindelijk het toneel opgin
gen, wist de regisseur precies wat
hij wilde en konden ook wij op ba
sis van die tekstkennis met ideeën
komen. Heerlijk. Ramses is de
vrucht van kruisbestuiving tussen
toneel en musical, zoals bij Soldaat
van Oranje."
Dick van Heuvel putte voor
het stuk uit de interviews
die Pieter Fleury in 2002
maakte voor de filmdocumentaire
Ramses. Daarin vertelt actrice
Shireen Strooker dat Nederland
volgens Ramses meer buitenlands
bloed nodig had, zoals het Indi-
Hans Hoes en William Spaaij (rechts) in Ramses.
sche van haar en dat Russisch-
Egyptische van hem.
Spaaij: „Met zijn bloed en zonder
zijn staatsburgerschap zou hij van
daag allang het land zijn uitgezet.
Naakt slapen in het plantsoen
voor de Citybioscoop? Hij zou nu
in de pers zijn afgemaakt.
In de glorietijd van Ramses kon
dat nog, aldus Hoes. „Hij was een
romanticus, zijn bloed kolkte. Hij
leefde met hart en ziel. Als indivi
du kon je nog actie ondernemen
tegen de maatschappij. Je kon nog
leven volgens het principe: ik zie
wel waar het schip strandt."
Ramses was rond i960 een gevierd
acteur, maar verraste Nederland
toen hij in 1964 zijn cabaret 'Shaf
fy Chantant' presenteerde,
gloeiend romantisch, bevrijdend
cabaret met chansons, gedichten
en klassieke muziek. „Dat was ook
zijn eigen bevrijding", zegt Spaaij
„Op het reguliere toneel voelde hij
zich opgesloten."
„Hij genoot van het spelen", zegt
Hoes. „Maar elke avond hetzelfde?
In Tilburg was hij in een stuk van
Tsjechov écht veel te laat. Iedereen
stond al te improviseren, totdat hij
eindelijk opkwam met de woor
den: 'Het spijt me, maar er was
een duif in mijn oog gevlogen."
Spaaij: „Toch kent ook het cabaret
die discipline. Liefst trad hij daar
om gewoon op met Liesbeth om
daarna samen te kunnen drinken.
Zo was het ook in de liefde. Hij
wilde gelukkig zijn, maar duwde
Joop Admiraal, zijn grote liefde,
toch steeds weer weg.
door Jeanette Vergouwen
Quirine Viersen bezit een
soepele techniek en haar
spel is muzikaal en toch
krachtig. Zoals veel musi
ci besteedt zij nu ook ruim aan
dacht aan de kamermuziek. Spe
len als solist met een symfonisch
orkest of als lid van een ensemble
is totaal anders. Viersen stelt zich
steeds in dienst van de muziek. De
balans van het pianotrio was, on
danks de wat blikkerige diskant
van de piano en de regelmatig
scherpe hoge tonen van de viool,
goed. De drie musici luisterden
goed naar elkaar en zaten duidelijk
op dezelfde muzikale golflengte.
Het programma was zeker niet ge-
KLASSIEKE MUZIEK
Trio's van Beethoven, Sjostako-
vitsj en Schubert. Door Quirine
Viersen (cello), Silke Avenhaus
(piano) en Antje Weithaas (viool).
Gehoord zondag 11 december in
St. jacobskerk in Vlissingen.
makkelijk en vergde zowel van de
musici als van het publiek een ho
ge concentratie.
Het eerste pianotrio schreef Sjosta-
kovitsj als conservatoriumleerling
toen hij 17 jaar was. Het leidmotief
werd krachtig neergezet en de dia
loog tussen viool en cello klonk
mooi tegen de sterk op Brahms lij
kende begeleiding van de piano.
Zelfs in dit jeugdwerk was het ken
merk van de latere Sjostakovitsj
herkenbaar: een sterke spannings
boog en een afwisseling van lief
lijk klinkende melodieën en hefti
ge dynamische passages.
Niet het geprogrammeerde Geister
trio van Ludwig van Beethoven
werd vertolkt, maar het Trio op.
70 nr. 2 in Es. Daardoor miste ik
het spannende largo van trio nr. r
met de vele klankkleuren, de me
lancholische klaagzang en de mys
terieuze sfeer. Ook het trio nr. 2,
dat geen langzaam deel kent,
droeg Van Beethoven op aan Ma
rie Erdödy. In het eerste allegro wa
ren opvallend energieke passages
Dorpszicht
