uit 15
Daar zou ik een
trein voor laten lopen
Opzienbarend concert
donderdag 1 december 2011
Toneel (en in mindere
mate cabaret) hangt aan
elkaar van verhalen.
Die misschien niet al
tijd even waar zijn. En over dat
laatste mag het hier soms ook
wel eens gaan. Het verhaal wat
ik u zo meteen ga vertellen,
hoeft niet waar te zijn. Dat het
op YouTube is te bekijken, is
nog geen bewijs. Dat het op
WÖcipedia is terug te vinden,
maakt het al waarschijnlijker
dat het echt gebeurd is, dat het
geen zogenoemd 'broodjeaapver-
haal' of'stadssage' is. (Waar veel
mensen op een hoop bij elkaar
wonen, gaan verhalen snel
rond. Op internet gaat het nog
sneller.)
Op een koude ochtend in januari
2007 speelt een straatmuzikant
aan de ingang van het metrosta
tion L'Enfant Plaza in Washington
DC op viool. Hij speelt Bach, het
'Ave Maria' van Schubert, muziek
van Manuel Ponce en Massenet.
Niet bepaald de makkelijkste mu
ziek.
Na drie minuten merkt een man
op wat rijpere leeftijd hem als eer
ste op. Een minuut later gooit een
vrouw de eerste dollar in zijn
vioolkist, zonder te stoppen of
hem aan te kijken. Zo speelt hij 45
minuten. Er zijn dan 1097 mensen
gepasseerd. Zeven zijn er blijven
staan luisteren. In de vioolkist ligt
ondertussen $32,17. Dat alles ge
filmd met verborgen camera, naar
verluidt op initiatief van The Was
hington Post.
Slechts één voorbijganger had de
muzikant herkend. Het was Jos
hua Bell, een grote naam, de man
die met dezelfde Stradivarius uit
1713 (waarde 3,5 miljoen dollar)
twee dagen eerder had opgetreden
in het Strand Theatre van Boston.
De duizend tickets daarvoor gin
gen de deur uit voor 100 dollar per
stuk, en de voorstelling was lang
op voorhand uitverkocht.
Wat The Washington Post wilde
weten, was of wij in een gewone
omgeving, op een ongewoon uur,
schoonheid kunnen herkennen.
Of we dan even stilstaan om er
van te genieten, en of wij in een
onverwachte context talent her
kennen. U kent nu het antwoord.
Zo, weer even met beide benen op
de grond. (Ik ben soms bang dat ik
ook zou doorlopen... hoewel, ééns
heb ik in New York inderdaad een
trein laten gaan voor zo'n fantas
tisch perron-blues-optreden. In
Middelburg zou ik dat trouwens
ook doen.)
Wat is er in de komende week, op
de gewone uren in de vertrouwde
context te verwachten? Het wordt
een Eddy Habbema-week. Een re
gisseur met talent, misschien niet
voor het margetheater, maar wel
voor grote producties.
Twee regies van zijn hand lijken
mij zeker de moeite waard. Op 7
en S december komt de dansmusi-
cal Daddy Cool naar de Stads
schouwburg van Middelburg. Een
theaterspektakel gebaseerd op de
wereldberoemde hits van Boney
M. Ik zit ze te draaien terwijl ik de
ze rubriek tik. Behalve de titelsong
zijn dat Rivers of Babylon, Raspu
tin, Sunny en Ma Baker.
Het swingt allemaal even fantas
tisch (daar zou ik ook nog wel een
trein voor laten lopen...) En al die
hits dan gegoten in een min of
meer biografisch verhaal, nieuw
geschreven, met beide benen in de
(Surinaams-)Nederlandse geschie
denis. (Dat laatste is dan weer niet
zo belangrijk.)
Een paar dagen later (10 decem
ber) komt De Eetclub naar Theater
de Mythe in Goes. De bestseller
van Saskia Noort heeft al een ver
filming. Nu dan de toneelversie
van dat niet zo gezellige clubje
vriendinnen. Veel schone schijn,
nog meer (veel te veel zelfs) witte
wijn en scheve schaatsen. Alles
wat het daglicht niet kan verdra
gen, wordt bekwaam onder het du
re tapijt geveegd.
Een enerverende theaterthriller.
Met fraaie cast, inderdaad ook al
geregisseerd door diezelfde Eddy
Habbema.
'Daddy Cool', woensdag 7 en
donderdag 8 december, Stadsschouw
burg, Middelburg, 20.00 uur
'De eetclub', zuterdug 10 december,
De Mythe, Goes, 20.00 uur.
De combinatie Nederlands
Kamerkoor en dirigent
Paul van Nevel staat borg
voor een bijzondere muzikale bele
venis. Die is zondagmiddag te erva
ren met het concert Opzienbarende
Middeleeuwen in de St. lacobskerk
in Vlissingen.
Onder die titel heeft Van Nevel
een selectie gemaakt van stukken,
die elk in een bepaald opzicht
toen - maar ook nu nog - opzien
barend waren, bepaalde grenzen
doorbraken, ongehoord waren.
Opzienbarend bijvoorbeeld door
de tekstkeuze of in harmonisch of
ritmisch opzicht. Zo biedt het pro
gramma motetten op teksten waar
in onverbloemd schijnheilige
'pseudopriesters' aan de kaak wor
den gesteld. Tevens willen koor en
dirigent verrassen met nieuwe
compositietechnieken, die alle wet
ten van de toen bekende harmo
nieleer met voeten treden, onge
hoorde ritmische effecten, hypnoti
serende repetitieve melodieën.
Met de Laudes Regiae dook Van
Nevel nog dieper in de tijd. Dit
werk is geschreven voor de kro
ning in Rome van Karei de Grote
tot keizer van het Westen. Voor de
ze almachtige kropen zijn onderda
nen in het stof. De compositie ter
gelegenheid van zijn kroning was
een illustratie daarvan: muziek in
de superlatief Koor en dirigent la
ten het publiek met de oren van
nu luisteren naar die donkere Mid
deleeuwen van toen.
Zondag 4 december, Sint lacobskerk,
Vlissingen, 15.30 uur.
Willem Ni/ssen blikt elke
week vooruit - en terug -
op bijzondere
toneelvoorstellingen in het
Zeeuwse podiumaanbod.
ÜMMMBBH
Scène uit De eetclub.
foto Michel Porro
Het Nederlands Kamerkoor treedt zondagmiddag op in de Sint Jacobskerk in Vlissingen.
