wonenzó De kibboets ontgroeid maar in Israël gebleven Kruisdistels 1 IH hebben?! ?Ak?< Soklamp - 4"-*-v Kruisdistels zijn goe de snijbloemen. Duurdere boeket ten worden door bloemis ten dan ook vaak versierd met de staalblauwe kegels van de kruisdistel. Vaak is dit de alpenkruisdistel, Eryngium alpinum, maar ook andere soorten wor den als snijbloem ge- Eryngium pandanifolium. bruikt. Ook Eryngium foto George Shepherd bourgatii, uit de Pyre neeën, kom je wel bij de bloemist tegen. Kruisdistels ko men niet alleen in de bergen voor, maar ook in Nederland. In kalkrijke duinen, bij zee, vind je de blauwe zeedistel, Eryngium maritimum met grijsgroen blad en blauwe bloem- hoofdjes. De plant is beschermd. Je mag hem dus niet uit graven. Dat is ook zinloos, want de zeedistel groeit alleen aan zee en kwijnt in de tuin onmiddellijk weg. Een tweede inheemse soort is de echte kruisdistel, Eryn gium campestre, die vooral in het gebied van de grote rivie ren niet zeldzaam is. Wat er zo echt is aan deze kruisdistel weet ik niet. Het is een onopvallende plant met nietszeggen de bloemen. Hij doet zijn best zich onzichtbaar te maken. Soms merk je hem dan ook pas op als het te laat is - als je eens lekker van het uitzicht wilt ge nieten en je laat zakken in het hoge gras van een dijkhelling óm dan te merken dat de stekels van de echte kruisdistel dwars door je broek prikken. Naast de Europese kruisdistels bestaat er nog een heel andere groep van kruisdistels: de Amerikanen, die in niets op hun soortgenoten uit de Oude We reld lijken. De bekendste van deze groep is Eryn gium yuctifolium die, zoals de naam aangeeft, blad heeft dat op het blad van een yucca lijkt. Deze kruisdistel heeft een rozet van speervormig blad waaruit een vertakte bloemstengel verschijnt die be zet is met kleine, grijsgroene bloemhoofdjes. 'Rattlesnake master' wordt deze distel genoemd in het zuidwesten van de Verenigde Staten waar de plant vandaan komt. Niet omdat de plant ratelslan gen aantrekt, maar omdat vroeger uit de wortels een tegen gif tegen slangenbeten werd bereid. Eryngium yuctifolium is ook bij ons redelijk winterhard. Het is een plant die je niet om zijn bloemen, maar om zijn karakteristieke silhouet aan plant Hij wordt tot 1,5 meter hoog, bloeit in de zomer en staat het liefst in de volle zon. De reus van deze groep van kruisdistels is Eryngium panda nifolium, uit Uruguay, een reusachtige, vertakte plant met honderden bloemhoofjes in een aantrekkelijke schakering van lilagrijs - de kleur van de borst van een postduif Met zijn getande blad ziet de plant eruit alsof hij uit de woestijn komt, maar in Uruguay groeit hij nu juist in het moeras. Eryngium pandanifolium houdt van een natte zomer en een droge winter. Dat is dan ook de reden dat de plant het bij ons vaak niet zo goed doet. Want hier is het klimaat juist omgekeerd. Hoewel, misschien geeft de afgelopen natte zo mer een sprankje hoop. Zaterdag 26 november 2011 wonen@wegener.nl 024-3650509 De Suita Sofa van Vitra is een bank met een uitklapbaar tafeltje aan de achterzijde. Een stapelbed, een gordijn als roomdivider, één grote bank: Ikea heeft verstand van 'small space living'. W. m Dikke, gebreide sokken. Van die warme die oma maakte, vaak van restjes wol. Maar dit keer niet om aan de voeten te trek ken, maar als lampenkap. Dat is de specialiteit van de Deense de signer Line Dyrholm. Sokkelam- pe is de naam van haar ontwerp. Soklamp, zeggen we in Neder land. Bijzonder is dat de lamp in vorm wordt gebreid; er wordt geen materiaal verspild. Na het breien wordt de 'sok' nat om de lamp gedaan. Zo droogt hij in de juiste vorm. Geen twee lampen zijn gelijk, want de strepen wor den geïmproviseerd tijdens het breien. De Sokkelampe heeft een diameter van 15 (circa 180 euro) of 20 centimeter (circa 220 euro). Het snoer, of beter: het gebreide koord met een stekker, is 2 meter lang. Het peertje is een energiebe sparende lamp van 7 watt. On der meer te koop via Twee21.nl. Q www.linedyr.dk Emigreren is een ingrijpende keuze. Familie, werk, cultuur: de emigrant laat veel achter, maar verwacht in zijn nieuwe land ook veel terug te krijgen. Bijvoorbeeld het huis van zijn dromen. door Jan van Mullem Is Israël het beloofde land voor jou? Geske de Kort-Boneh: „Ja. Israël is mijn land; de thuishaven van het joodse volk, waar ik gelukkig ben." Je hebt je bekeerd. „Ik ben getrouwd met een joodse man, Moshe. We hebben vier kin deren: Anat, Ben, Noam en Ram. Ik heb al een leven achter de rug in Israël. Ariveerde in maart 1973 in de kibboets, Beit Keshet. Daar na naar Beit Hashita, omdat daar een ulpan was, de school waar je Hebreeuws leert. Vervolgens ver huist naar Hadera, waar we nu nog wonen. Kortom, ik voel me joods en ben joods geworden." Dat zijn 38 jaren in 10 zinnen. „Goed, vanaf het begin? In 1973 was ik kleuterleidster, in Neder land. Ik had dat werk drie jaar ge daan en wilde iets heel anders, liefst ontwikkelingswerk. De in stantie die dat regelde, eiste dat ik minimaal voor twee jaar tekende. Ik zei nee, wilde terug kunnen als het me niet beviel. Een vriendin van mijn zus raadde me de kib boets aan waar zij verbleef, Beit Keshet. Ik ben gegaan, zonder te weten wat ik kon verwachten. De eerste indruk van Israël was heel positief. Ik dacht dat het achterge bleven gebied was, maar nee. Ik weet nog dat ik overdonderd was door de mensen daar. En de prach tige natuur. Zó mooi, zó groen, zó

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 98