wonenzó
De kibboets ontgroeid
maar in Israël gebleven
Kruisdistels
1
IH
hebben?!
?Ak?<
Soklamp
- 4"-*-v
Kruisdistels zijn goe
de snijbloemen.
Duurdere boeket
ten worden door bloemis
ten dan ook vaak versierd
met de staalblauwe kegels
van de kruisdistel. Vaak is
dit de alpenkruisdistel,
Eryngium alpinum, maar
ook andere soorten wor
den als snijbloem ge- Eryngium pandanifolium.
bruikt. Ook Eryngium foto George Shepherd
bourgatii, uit de Pyre
neeën, kom je wel bij de bloemist tegen. Kruisdistels ko
men niet alleen in de bergen voor, maar ook in Nederland.
In kalkrijke duinen, bij zee, vind je de blauwe zeedistel,
Eryngium maritimum met grijsgroen blad en blauwe bloem-
hoofdjes. De plant is beschermd. Je mag hem dus niet uit
graven. Dat is ook zinloos, want de zeedistel groeit alleen
aan zee en kwijnt in de tuin onmiddellijk weg.
Een tweede inheemse soort is de echte kruisdistel, Eryn
gium campestre, die vooral in het gebied van de grote rivie
ren niet zeldzaam is. Wat er zo echt is aan deze kruisdistel
weet ik niet. Het is een onopvallende plant met nietszeggen
de bloemen. Hij doet zijn best zich onzichtbaar te
maken. Soms merk je hem dan ook pas op als het
te laat is - als je eens lekker van het uitzicht wilt ge
nieten en je laat zakken in het hoge gras van een
dijkhelling óm dan te merken dat de stekels van de
echte kruisdistel dwars door je broek prikken.
Naast de Europese kruisdistels bestaat er nog een
heel andere groep van kruisdistels: de Amerikanen,
die in niets op hun soortgenoten uit de Oude We
reld lijken. De bekendste van deze groep is Eryn
gium yuctifolium die, zoals de naam aangeeft, blad
heeft dat op het blad van een yucca lijkt. Deze
kruisdistel heeft een rozet van speervormig blad
waaruit een vertakte bloemstengel verschijnt die be
zet is met kleine, grijsgroene bloemhoofdjes.
'Rattlesnake master' wordt deze distel genoemd in
het zuidwesten van de Verenigde Staten waar de
plant vandaan komt. Niet omdat de plant ratelslan
gen aantrekt, maar omdat vroeger uit de wortels een tegen
gif tegen slangenbeten werd bereid. Eryngium yuctifolium is
ook bij ons redelijk winterhard. Het is een plant die je niet
om zijn bloemen, maar om zijn karakteristieke silhouet aan
plant Hij wordt tot 1,5 meter hoog, bloeit in de zomer en
staat het liefst in de volle zon.
De reus van deze groep van kruisdistels is Eryngium panda
nifolium, uit Uruguay, een reusachtige, vertakte plant met
honderden bloemhoofjes in een aantrekkelijke schakering
van lilagrijs - de kleur van de borst van een postduif Met
zijn getande blad ziet de plant eruit alsof hij uit de woestijn
komt, maar in Uruguay groeit hij nu juist in het moeras.
Eryngium pandanifolium houdt van een natte zomer en een
droge winter. Dat is dan ook de reden dat de plant het bij
ons vaak niet zo goed doet. Want hier is het klimaat juist
omgekeerd. Hoewel, misschien geeft de afgelopen natte zo
mer een sprankje hoop.
Zaterdag 26 november 2011
wonen@wegener.nl
024-3650509
De Suita Sofa van Vitra is een bank met een uitklapbaar tafeltje aan de achterzijde.
Een stapelbed, een gordijn als roomdivider, één grote bank: Ikea heeft verstand van 'small space living'.
W.
m
Dikke, gebreide sokken. Van die
warme die oma maakte, vaak
van restjes wol. Maar dit keer
niet om aan de voeten te trek
ken, maar als lampenkap. Dat is
de specialiteit van de Deense de
signer Line Dyrholm. Sokkelam-
pe is de naam van haar ontwerp.
Soklamp, zeggen we in Neder
land. Bijzonder is dat de lamp in
vorm wordt gebreid; er wordt
geen materiaal verspild. Na het
breien wordt de 'sok' nat om de
lamp gedaan. Zo droogt hij in de
juiste vorm. Geen twee lampen
zijn gelijk, want de strepen wor
den geïmproviseerd tijdens het
breien. De Sokkelampe heeft een
diameter van 15 (circa 180 euro)
of 20 centimeter (circa 220 euro).
Het snoer, of beter: het gebreide
koord met een stekker, is 2 meter
lang. Het peertje is een energiebe
sparende lamp van 7 watt. On
der meer te koop via Twee21.nl.
Q www.linedyr.dk
Emigreren is een ingrijpende
keuze. Familie, werk, cultuur:
de emigrant laat veel achter,
maar verwacht in zijn nieuwe
land ook veel terug te krijgen.
Bijvoorbeeld het huis van zijn
dromen.
door Jan van Mullem
Is Israël het beloofde land voor jou?
Geske de Kort-Boneh: „Ja. Israël is
mijn land; de thuishaven van het
joodse volk, waar ik gelukkig ben."
Je hebt je bekeerd.
„Ik ben getrouwd met een joodse
man, Moshe. We hebben vier kin
deren: Anat, Ben, Noam en Ram.
Ik heb al een leven achter de rug
in Israël. Ariveerde in maart 1973
in de kibboets, Beit Keshet. Daar
na naar Beit Hashita, omdat daar
een ulpan was, de school waar je
Hebreeuws leert. Vervolgens ver
huist naar Hadera, waar we nu
nog wonen. Kortom, ik voel me
joods en ben joods geworden."
Dat zijn 38 jaren in 10 zinnen.
„Goed, vanaf het begin? In 1973
was ik kleuterleidster, in Neder
land. Ik had dat werk drie jaar ge
daan en wilde iets heel anders,
liefst ontwikkelingswerk. De in
stantie die dat regelde, eiste dat ik
minimaal voor twee jaar tekende.
Ik zei nee, wilde terug kunnen als
het me niet beviel. Een vriendin
van mijn zus raadde me de kib
boets aan waar zij verbleef, Beit
Keshet. Ik ben gegaan, zonder te
weten wat ik kon verwachten. De
eerste indruk van Israël was heel
positief. Ik dacht dat het achterge
bleven gebied was, maar nee. Ik
weet nog dat ik overdonderd was
door de mensen daar. En de prach
tige natuur. Zó mooi, zó groen, zó