L
9 spectrum
f
m
Zaterdag 26 november 2011
dure zonnebril op gekregen. Pleisters be
dekken het getinte glas, aan de binnenkant
zijn witte watten geplakt. In de auto stoot
ze met de bril tegen het raam. Zo ontstaat
er een kiertje waardoor ze een glimp op
vangt van een hoog gebouw met veel ver
lichte ramen in de vorm van een hart.
Meer krijgt ze niet te zien. De ontvoerders
zien haar oogwit en bevelen haar te gaan
liggen. De rit eindigt in een bos bij Eindho
ven, pal naast de A2. De ontvoerders drei
gen haar vast te binden aan een boom. Ze
zwichten voor haar angstkreet 'Bind me
niet vast. Ik zal doodvriezen op deze stille
plek'. In ruil moet ze beloven een half uur
haar bril op te houden, op deze plek.
'In een ruk val ik de Raaf om de nek en
kus hem. Dank je, dank je voor wat jullie
voor me gedaan hebben. Ik hoor hen terug
lopen naar de auto. Ik hoor hoe ze wegrij
den. Ik tel tot honderd, tot tweehonderd.
Ik houd mijn adem in om zeker te weten
dat er niemand is. Voorzichtig schuif ik de
bril van mijn gezicht. Voor me ligt een
sneeuwlandschap met een bijna dichtge
vroren vijver. Ik ben in het paradijs terecht
gekomen. Bij een van de woningen verder
op brandt licht'.
Als Toos van der Valk heeft aangebeld,
voelt ze warmte en veiligheid. Eindelijk.
De zaak komt dan in een stroomversnel
ling. Binnen drie kwartier nadat ze zich te
lefonisch bij de politie heeft gemeld,
wordt in Konstanz de Italiaanse onderhan
delaar opgepakt. Een dag later volgen arres
taties in Brussel. Toos van der Valk weet
heel zeker dat er in Brussel moet worden
gezocht. 'Na weer een uur rijden zie ik
met een schok waar we al die tijd naar heb
ben gezocht. Hartvormige ramen in een
hoog gebouw. Dan weer later, zie ik een
verlicht huisje, een soort bushokje. Dit is
de straat. Hier is het. We staan voor de in
gang van de flat. Ik herken meteen de
zwart-witte marmeren vloer. De conciërge
bevestigt dat er rechts beneden Italianen
wonen. Ze heeft hen weg zien gaan. Ze
draait twee sloten open, boven en bene
den. Dit is de flat, om de hoek is mijn ka
mer. Maar waar is mijn tent? Zonder mijn
minicel lijkt de kamer leeg. Op bed liggen
de leren jacks van de ontvoerders. In de
hoek staat een vuilniszak waaruit het oran
je nylon steekt waar ik drie weken lang
naar heb liggen staren. Naar buiten moet
ik voor de frisse lucht. Maken dat ik weg
kom voor de gangsters me weer te pakken
krijgen. Anderhalf uur later, op het hoofd
kantoor van de Brusselse recherche, krij
gen we te horen dat het is gelukt. Drie van
de vier ontvoerders zijn gearresteerd. Mijn
missie is geslaagd, de monsters zijn gepakt,
mijn nachtmerrie is afgelopen.'
Elle van Rijn (schrijfster) en Toos van der Valk
- Mijn ontvoering. Uitgeverij Artemis, 19,95 eu
ro. De netto-opbrengst is voor bestrijding van
leukemie. Filmproducent Fu Works bereidt
een film van de ontvoeringszaak voor.
reageren?
spectrum®wegener.nl
jjr-
Toos van der Valk: „Er zat zoveel drang om te overleven, dat ik daarom misschien wel geprobeerd heb alles vast te houden."
foto Dolph Cantrijn
